POPRZEDNIE

WICEPREMIERZY

KOBIETY-WICEPREMIERZY 2001-2010

¹ Na mocy konstytucji duńskiej z 1953 r. Grenlandia jest integralną częścią Królestwa Danii posiadającą od 1979 szeroką autonomię; w gestii duńskich władz centralnych, które na Grenlandii reprezentuje wysoki przedstawiciel, są: sprawy konstytucji, obrony, polityki zagranicznej i monetarnej; Grenlandia wybiera 2 deputowanych do parlamentu duńskiego (Folketingu); lokalnym organem władzy ustawodawczej jest Landsting (kadencja 4 lata, z wyborów powszechnych), władzy wykonawczej — rząd, odpowiedzialny przed Landstingiem.

² Abchazja, Abchaska Republika Autonomiczna - formalnie, zgodnie z prawem międzynarodowym jest republiką autonomiczną, wchodząca w skład Gruzji, de facto jednak jest to zupełnie niezależne państwo, dość blisko związane z Federacją Rosyjską, lecz nieuznawane przez żadne państwo na świecie, łącznie z Rosją. Istnieje możliwość formalnego uznania państwa na arenie międzynarodowej w związku ze zmianami zachodzącymi w kraju, do którego formalnie należy Abchazja (Gruzja).

³ Nevis - wyspa położona na Morzu Karaibskim w składzie Wysp Podwietrznych, stanowiąca autonomiczną część państwa Saint Kitts i Nevis. Wyspa posiada własny parlament (pięciu członków wybieranych i trzech mianowanych) i premiera.

⁴ Wyspy Alandzkie - archipelag wysp politycznie należący do Finlandii, stanowiący jednak osobny podmiot z szeroką autonomią położony na Morzu Bałtyckim u wejścia do Zatoki Botnickiej. Status wysp jest gwarantowany międzynarodowo, ostatnio przez traktat akcesyjny do Unii Europejskiej. Wyspy zostały zasiedlone we wczesnym średniowieczu przez Szwedów. Do 1809 r. wchodziły w skład Finlandii, należącej do Szwecji. Po wojnie szwedzko-rosyjskiej w latach 1808-1809 przyznane Rosji na mocy traktatu w Hamina. Podczas wojny krymskiej zajęte 1854-1855 przez flotę brytyjsko-francuską. W 1856 r. zostały objęte nakazem demilitaryzacji. 06.XII.1917 Wyspy weszły w skład niepodległej Finlandii, wbrew protestom i petycjom mieszkańców. W 1921 r. w Genewie Liga Narodów zadecydowała o pozostawieniu Alandów w granicach Finlandii, przyznając im jednak znaczną autonomię. Jej prawa zapisane są w Akcie Autonomii Wysp Alandzkich, który w obecnej formie obowiązuje od 1993 roku. Określa on m.in. kompetencje alandzkiego parlamentu. Od 1922 r. Wyspy Alandzkie mają własny parlament i samorząd, potwierdzone 1951 przez Finlandię. Od 1955 r. reprezentowane są w Radzie Nordyckiej, od 1984 r. w Nordyckiej Radzie Ministrów. Parlament (lagtinget) składa się z 30 członków, wybieranych na czteroletnią kadencję. Oprócz prac ustawodawczych uchwala także budżet oraz wybiera rząd. Rząd (landskapsregering) składa się z sześciu ministrów, których reprezentuje premier (lantråd). Alandy posiadają jedno miejsce w fińskim parlamencie, które zajmuje riksdagsman, natomiast reprezentantem rządu fińskiego na Alandach jest landshövding. Wyspy Alandzkie posiadają autonomię w zarządzaniu następującymi dziedzinami administracji państwowej: oświata, kultura, ochrona zabytków, opieka zdrowotna, ochrona środowiska, transport, komunikacja, policja, poczta, prasa, radio i telewizja. Dziedziny zarządzane centralnie przez państwo fińskie to: polityka zagraniczna, prawo i sądownictwo, handel i finanse. Podatki odprowadzane są do państwowego urzędu skarbowego w Helsinkach, natomiast dotacje rządu fińskiego dla Wysp Alandzkich wynoszą 0,48% dochodu narodowego, proporcjonalnie do liczby ludności zamieszkującej archipelag. W sprawach umów międzynarodowych dotyczących Wysp Alandzkich potrzebna jest zgoda ich przedstawicieli (co miało miejsce m.in. przed przystąpieniem Finlandii do Unii Europejskiej). Podobnie prawa autonomii Wysp Alandzkich nie mogą być jednostronnie zmieniane lub weryfikowane przez parlament fiński bez porozumienia z samorządem alandzkim. Alandy od 1954 r. mają własną flagę. Jest to szwedzki żółty krzyż na niebieskim tle z wpisanym w nim drugim, mniejszym, w kolorze czerwonym. Flaga wywieszana jest oficjalnie kilkanaście razy w roku, w tych samych dniach co w Finlandii. Ponadto 30 marca (Dzień Demilitaryzacji Alandów), w ostatnią niedzielę kwietnia (Dzień Flagi Alandzkiej) oraz 9 czerwca (Dzień Autonomii), na pamiątkę pierwszego posiedzenia rządu 9 czerwca 1922 Godło Wysp Alandzkich przedstawia złotego jelenia na niebieskim tle, które to kolory symbolizują alandzki oficjalny kwiat gullvivan.

⁵Saint-Martin - jest terytorium zależnym Francji leżącym w Małych Antylach zajmującym północną część wyspy o tej samej nazwie oraz kilka mniejszych wysepek. Stolicą Saint-Martin jest miasto Marigot (5,7 tys. mieszkańców). Terytorium zostało utworzone 22.II.2007 r., a do tego czasu było jedną z jednostek administracyjnych wchodzących w skład Gwadelupy. Jako część Gwadelupy, będącej regionem zamorskim Francji, Saint-Martin wchodziło w skład Unii Europejskiej. Administracyjnie Saint-Martin stanowi jedną gminę (commune de Saint-Martin), która w czasach przynależności do Gwadelupy wchodziła w skład okręgu Saint-Martin i Saint-Barthélemy (Arrondissement de Saint-Martin-Saint-Barthélemy). W referendum, które odbyło się 07.XII.2003 r., 76,17% głosujących opowiedziało się za odłączeniem Saint-Martin od Gwadelupy i utworzeniem osobnego terytorium zależnego. Zgodnie z ustawą przyjętą przez francuski parlament 07.II.2007 r., która weszła w życie 22.II.2007 r., Saint-Martin jest wspólnotą (zbiorowością) zamorską (collectivité d'outremer) (taki sam status jednocześnie uzyskała inna wyspa wchodząca do 2007 w skład Gwadelupy - Saint-Barthélemy). Saint-Martin, podobnie jak Gwadelupa, pozostaje w składzie Unii Europejskiej.

⁶Turks i Caicos - terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej, na Oceanie Atlantyckim, na północ od wyspy Haiti. Obejmuje dwie grupy wysp: Turks i Caicos we wschodniej części archipelagu Bahamów. Wyspy Turks i Caicos były częścią Jamajki, dependencji Wielkiej Brytanii, aż do uzyskania niepodległości przez wyspę w 1962 r. W latach 1965-1973 były administrowane przez gubernatora Bahamów. Gdy w 1973 r. Bahamy uzyskały niepodległość Turks i Caicos otrzymały odrębnego gubernatora. Reprezentuje on/a brytyjskiego monarchę. Jego/jej główną rolą jest mianowanie premiera i 5 członków Rady Ustawodawczej (parlamentu). Gubernator posiada własną flagę, przedstawiającą flagę Zjednoczonego Królestwa z herbem Turks i Caicos pośrodku. Stosownie do konstytucji z 1976 r. (znowelizowanej w 1988 r.) samorząd należał do 20-osobowej Rady Ustawodawczej o kadencji 4-letniej. Nowa konstytucja wysp uchwalona przez parlamet Turks i Caicos oraz podpisana przez królową Elżbietę II weszła w życie 09.VIII.2006 r. M.in. zastąpiła stanowisko szefa ministrów stanowiskiem premiera.

⁷Nachiczewańska Republika Autonomiczna jest eksklawą Azerbejdżanu. Graniczy z Armenią (221 km), Turcją (9 km) i Iranem (179 km). Region ten jest częścią historycznej Armenii. Wcielony do Azerbejdżanu na polecenie władz bolszewickich, które zabiegały o życzliwość Turcji. Większość zamieszkujących go Ormian została zamordowana lub wyemigrowała podczas wojny o Górski Karabach. Pozostali są obecnie prześladowani.

⁸Republika Południowej Osetii - samozwańcza republika w północnej Gruzji obejmująca tereny istniejącego do 1991 roku Południowoosetyjskiego Okręgu Autonomicznego wchodzącego w skład ówczesnej Gruzińskiej SRS. W 1991 r. lokalne władze utworzyły Republikę Południowej Osetii, która ogłosiła niepodległość, chcąc uniezależnić się od Gruzji i połączyć z sąsiednią Osetią Północną. Jej niezależność nie została uznana przez społeczność międzynarodową. Osetia Południowa zajmuje północną część prowincji Szida Kartli oraz małe kawałki trzech sąsiednich prowincji. Stolica region Cchinwali oraz miejsowości ze znaczną populacją Osetyjską, ułożone mniej więcej w kształt łuku wokół niej, pozostają pod kontrolą buntowników natomiast wiele wiosek w dalszym ciągu zamieszkałych w większości przez Gruzinów pozostaje pod zwierzchnictwem rządu Gruzji. 12.XI.2006 r. buntownicy zorganizowali na swoich terenach referendum niepodległościowe. Za niezależnością od Gruzji opowiedziało się 98-99% głosujących. W X.2006 r. został założony Związek na rzecz Ratowania Osetii Południowej. W jego składzie znaleźli się przeciwnicy prezydenta Osetii, Eduarda Kokojty. 12.XI.2006 r. zorganizowali oni wybory prezydenckie, które wygrał ich przywódca Dimitrij Sanakojew. Jego administracja została oficjalnie uznana przez Gruzję. Republika ta jest de facto niepodległa, stanowi państwo nieuznawane pozostające w silnej zależności od Rosji. Jej niepodległość uznają Rosja, Nikaragua, Wenezuela, Autonomia Palestyńska, Abchazja, Naddniestrze i Nauru.

⁹Antyle Holenderskie - terytorium autonomiczne Królestwa Holandii; ustrój określała Karta Królestwa Holandii z 1954; monarchę holenderskiego reprezentował mianowany przezeń gubernator, który powoływał Radę Ministrów i działał we współpracy z nią; za politykę zagraniczną i obronę był odpowiedzialny rząd Holandii; władza ustawodawcza (w sprawach wewnętrznych) należała do 1-izbowego parlamentu (Stany Antyli Holenderskich), wybieranego w wyborach powszechnych i bezpośrednich na 4 lata; władzę wykonawczą sprawowała odpowiedzialna przed parlamentem Rada Ministrów, z premierem na czele. W wyniku referendum przeprowadzonego na poszczególnych wyspach wchodzących w skład terytorium, 01.VII.2007 r. Antyle Holenderskie miały rozpaść się na 5 osobnych terytoriów. Jednak w wyniku decyzji z XI.2006 r. postanowiono odroczyć ten proces, wyznaczając nową datę na 15.XII.2008 r. Jednak i ta data nie została dotrzymana, a przyszły status wysp został określony 30.IX.2009 r. Ostatecznie Antyle Holenderskie przestały istnieć 10.X.2010 r. Po ich podziale wyspy Curaçao i Sint Maarten uzyskały status kraju stowarzyszonego z Holandią w ramach Królestwa Niderlandów (samorządnego kraju członkowskiego Królestwa Niderlandów). Wyspy Bonaire, Saba i Sint Eustatius stały się holenderskimi "gminami zamorskimi", które będą mogły zostać włączone, jeśli sobie tego zażyczą, do Unii Europejskiej jako jej regiony peryferyjne.

DALEJ