PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 1991-2000
|
przewodnicząca
Kongresu Narodowego Ana
Catalina Soberanis Reyes, Gwatemala |
|
|
przewodnicząca
Wielkiej Rady Generalnej Edda Ceccoli |
|
|
przewodnicząca
Riksdagu Ingegerd Troedsson, Szwecja |
|
|
Anna Elisabeth Haselbach, Austria |
przewodnicząca Rady
Związkowej (Bundesrat, izba wyższa) 01.I.-30.VI.1991, 01.VII.-31.XII.1995, 01.I.-30.VI.2000, 01.VII.-31.XII.2004 |
przewodnicząca Zgromadzenia
Federalnego 08.VII.2004 |
||
|
spiker Zgromadzenia Ustawodawczego Sybil Ione McLaughlin, Kajmany (terytorium zależne
Wielkiej Brytanii) |
|
|
przewodnicząca Rady
Kantonów (izba wyższa) Josi J. Meier (1926-2006), Szwajcaria |
|
W latach 1971-1995 była członkinią Rady Kantonalnej (parlamentu) Lucerny i federalnej Rady Kantonów. Zasiadała także w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy i w Unii Międzyparlamentarnej. Była członkinią Chrześcijańsko-Demokratycznej Partii Ludowej Szwajcarii (CVP). | ||
|
spiker (przewodnicząca)
Izby Reprezentantów (izba niższa) Occah
Seapaul, Trynidad i Tobago |
|
W 1995 r. jej nazwisko pojawiło się w sprawie korupcyjnej przeciw jej byłemu przyjacielowi i partnerowi w interesach. Rząd zmusił ją do ustąpienia ze stanowiska. Nie zgodziła się na to i blokowała proceduralne próby pozbawienia jej urzędu. Premier Manning zamknął ją w areszcie domowym i wprowadził ograniczony stan wyjątkowy wokół jej rezydencji. Tymczasem została zdymisjonowana z powodu braku zaufania. Po tym wszystkim premier ogłosił wcześniejsze wybory - i przegrał je. Seapaul została później oczyszczona z wszystkich zarzutów. We IX.1998 r. została mianowana tymczasową senatorką. | ||
|
przewodnicząca
Izby Zgromadzenia
Rosita
Beatrice Missick-Butterfield,
Turks i Caicos
(terytorium zależne Wielkiej Brytanii) |
|
Z wykształcenia jest pielęgniarką i położną. Należy do Postępowej Partii Narodowej (PNP). W 1984 r. jako pierwsza kobieta zasiadła w parlamencie swego kraju. Jej mężem jest biznesmen Albray Butterfield. Ich syn Albray był zastępcą przywódcy PNP. | ||
|
przewodnicząca
Rady Wykonawczej (ciała parlamentarnego) UNESCO (Organizacji
Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury) Marie
Bernard-Meunier (Kanada) |
|
|
przewodnicząca
samozwańczej Rady Najwyższej (16-go Kongresu Deputowanych Ludowych) Sażi
Zajndinowna Umalatowa, (nie istniejący od 1991 r. Związek
Socjalistycznych Republik Radzieckich) |
|
speaker (przewodnicząca)
Izby Reprezentantów (izba niższa) Marcelle Peters, Grenada |
||
|
Betty Boothroyd, Wielka Brytania |
speaker (przewodnicząca)
Izby Gmin (izba niższa) |
przewodnicząca
Zgromadzenia Parlamentarnego Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Commonwealth) |
||
|
María
de Los Ángeles Moreno Uriegas (1954-), Meksyk
|
przewodnicząca Izby
Deputowanych (izba niższa) |
przewodnicząca Stałej
Komisji Kongresu |
||
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) |
||
|
przewodnicząca Izby
Wodzów
Pa Tepaeru Teariki Upokotini
Marie Ariki,
Wyspy Cooka (terytorium autonomiczne stowarzyszone z Nową Zelandią) |
|
|
p.o. przewodniczącej
Zgromadzenia Narodowego Snejana Damianowa Botoucharowa-Doitchewa,
Bułgaria |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Ustawodawczego Dr. Anabela Fátima Xavier Sales Ritchie,
Makau (posiadłość portugalska na terytorium Chin, a od 1999 specjalny
region administracyjny znajdujący się pod administracją chińską) |
|
Urodziła się 25.V.1949 r. Ukończyła anglistykę, germanistykę i pedagogikę na Klasycznym Uniwersytecie w Lizbonie. Była niegdyś urzędniczką państwową i członkinią rady uniwersytetu w Makau. W latach 1986-1989 była wiceprzewodniczącą rady miejskiej Makau. W latach 1989-1992 była przewodniczącą Portugalskiego Instytutu Orientalnego. Od 1976 r. jest członkinią parlamentu. Jej następczynią na urzędzie przewodniczącej parlamentu została inna kobieta, Susana Chou Lei. | ||
przewodnicząca
Shire Council Lillian Oh |
||
Była szefową parlamentu i władzy wykonawczej równocześnie. | ||
|
przewodnicząca
Parlamentu Środkowoamerykańskiego Ilsa
Díaz Zelaya (Honduras) |
|
|
europejska
współprzewodnicząca Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego Krajów
AKP ( krajów
Afryki, Karaibów i Pacyfiku)
i Unii Europejskiej
Maria Luisa
Cassanmagnago Cerretti (Włochy), |
|
Była wiceprzewodniczącąParlamentu Europejskiego w latach 1982-89. | ||
|
p.o. przewodniczącej
Ogólnochińskiej Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej5
(OLPKK) Qian
Zhengying, Chiny |
|
|
przewodnicząca
Wielkiej Rady Generalnej Patricia
Busignani, San
Marino |
|
|
przewodnicząca
Rady Regionalnej (izba wyższa parlamentu) Margie
Sudre-Demaiche, Réunion
(departament zamorski Francji) |
|
|
przewodnicząca
Stortingu Kirsti Kolle Grøndal,
Norwegia |
|
|
przewodnicząca Izby
Reprezentantów (Shugiin, izba niższa) Takako
Doi, Japonia |
|
|
przewodnicząca Izby
Województw (Županijski Dom, izba wyższa) Katica Ivanisevic (1933-),
Chorwacja |
|
Była pierwszą i jedyną przewodniczącą tej izby, ponieważ konstytucja zlikwidowała ją w 2001 r. | ||
|
przewodnicząca Izby Zgromadzenia Neva A. Edwards, Dominika |
|
|
przewodnicząca
parlamentu na wygnaniu Marjam
Radżawi,
Iran |
|
|
przewodnicząca Rady
Narodowej (izba niższa) Gret Haller (1947-), Szwajcaria |
|
1992-93
wiceprzewodnicząca Rady, 1994-95 ambasador przy Radzie Europy, 1995 kandydatka na urząd federalnego ministra. Jest członkinią Socjaldemokratycznej Partii Szwajcarii (SPS). |
||
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Lucia Carrasco Xochipa, Meksyk |
|
Była podsekretarzem Senatu w XII.1997 r. oraz w IV i X.1999 r. | ||
|
przewodnicząca
Rady Wykonawczej (ciała parlamentarnego) UNESCO (Organizacji
Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury) dr. Attiya
Inayatullah (Pakistan) |
|
|
speaker (przewodnicząca)
Izby Reprezentantów (izba niższa) Zaida Hernández Torrés (1953-),
Portoryko (państwo stowarzyszone z USA) |
|
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Millicent
Percival, Antigua i Barbuda |
|
Była zaangażowana w międzynarodowe akcje humanitarne. | ||
|
przewodnicząca Izby
Reprezentantów (izba niższa) Bridget
Harris, Antigua i Barbuda |
|
Znana także jako Brigdette. | ||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Narodowego Mercedes
Gloria
Salguero Gross, Salwador |
|
|
przewodnicząca Izby
Deputowanych (izba niższa) Irene
Pivetti, Włochy |
|
|
przewodnicząca
Kongresu Narodowego Arabella
Castro Quinoñez de Comparini, Gwatemala |
|
|
przewodnicząca
Eduskunta (parlamentu) Riitta
Maria Uosukainen, Finlandia |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Narodowego (izba niższa) dr Frene
Noshir Ginwala, Republika Południowej Afryki |
|
|
przewodnicząca Izby
Deputowanych (izba niższa) Carmen Lavria, Wenezuela |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Ustawodawczego Balbina
Del Carmen Herrera Araúz, Panama |
|
|
przewodnicząca
Riksdagu Birgitta Dahl, Szwecja |
|
|
przewodnicząca
Wielkiej Rady Wodzów (Bose Levu Vakatura) Adi Samanunu Cakobau
Tolakuli, Fidżi |
|
Jako minister ds. Fidżi i rozwoju regionalnego była z urzędu przewodniczącą Wielkiej Rady Wodzów. Od 1998 r. jest ambasadorem swego kraju w Malezji. W 2000 r. na Fidżi zorganizowano pucz przeciwko wybranemu rządowi. Grupa, która go zorganizowała chciała, aby to ona została nowym premierem. Okazało się, że nie miała ona żadnych powiązań z puczystami. (Na zdjęciu obok widnieje ona wraz ze swymi siostrami, które wszystkie piastowały wysokie urzędy na Fidżi). | ||
|
przewodnicząca Stanów
(parlamentu) Lucille A. George-Wout (1950-), Antyle Holenderskie1 |
|
1998-1999 przewodnicząca
parlamentarnej komisji spraw wewnętrznych, 1999-2001 minister spraw wewnętrznych, pracy i spraw społecznych. |
||
|
przewodnicząca
Løgtingu (parlamentu) Marita
Sámalsdóttir Petersen, Wyspy
Owcze9 |
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Anne Peters, Grenada |
||
Jest dyrektorką kliniki. 12.VII.2008 r. została ministrem stanu ds. zdrowia. | ||
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Maria Guadalupe López Bretón, Meksyk |
|
Swego czasu była dwa razy wiceprzewodniczącą Izby Deputowanych. W 1994 r. była wiceprzewodniczącą Senatu, a we wrześniu 1998 r. i w czerwcu 1999 r. pełniła funkcję podsekretarza tej izby. | ||
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Syringa
Marshall-Burnett, Jamajka |
|
|
przewodnicząca
Kongresu Martha
Chavez Cossio de Ocampo, Peru |
|
|
przewodnicząca
(kanclerz) Sejmu Ilga Kreituse, Łotwa |
|
przewodnicząca Rady
Federacji (izba wyższa) Weizero
Almaz Meko (1962-), Etiopia |
||
Od 1975 r. była członkinią w różnych organizacjach masowych. Była pracownikiem społecznym w Ministerstwie Spraw Społecznych i członkinią Ludowo-Demokratycznej Organizacji Oromo oraz rządzącej koalicji Etiopskiego Rewolucyjnego Frontu Ludowo-Demokratycznego (EPRDF). Zrezygnowała w 2001 r. z powodu represji, jakich doznawała jej grupa etniczna, Oromo. Była tak bardzo popularnym politykiem, że niektórzy wysocy urzędnicy widzieli ją jako przyszłego prezydenta. W.VIII.2001 r. ubiegała się o azyl polityczny w USA. Jest mężatką oraz matką dwóch synów i jednej córki. | ||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Okołobiegunowej Konferencji Innuitów (Inuit Circumpolar
Conference -ICC) Rosemarie Kuptana (1954-) (Kanada) |
|
Była komentatorką radiową i telewizyjną. W latach 1986-89 była kanadyjską wiceprzewodniczącą ICC. Od 1991 r. do 1995 r. pełniła funkcję przewodniczącej Inuit Tapirisat (politycznej reprezentacji Innuitów). Zrezygnowała ze stanowiska przewodniczącej Zgromadzenia ICC z przyczyn zdrowotnych. Jest matką 4 dzieci. | ||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy Leni
Fischer
(Niemcy) |
|
|
Margaret Elizabeth Reid, Australia |
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) |
przewodnicząca
Zgromadzenia Parlamentarnego Brytyjskiej Wspólnoty Narodów |
||
|
przewodnicząca Izby
Reprezentantów dr
Miriam Spiteri Debono, Malta |
|
Notariusz i była liderka związków zawodowych. W 1996 r. po raz pierwszy weszła do parlamentu. Na urząd jego przewodniczącej rekomendowała ją rządząca wtedy Maltańska Partia Pracy. | ||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Narodowego Marijke Indradebie Djawalapersad (ok. 1942-),
Surinam |
|
Ta nauczycielka z wykształcenia rozpoczynała swoją karierę polityczną w szeregach Postępowej Partii Reform (VHP). W 1987 r. została pierwszą kobietą wybraną do parlamentu. W wyborach z 1996 r. ponownie została posłanką z ramienia VHP. Krótko po zaprzysiężeniu odeszła z partii wraz z innymi czterema ex-parlamentarzystami z VHP i założyła nowe ugrupowanie polityczne, Basispartij voor Democratie en Vernieuwing (BVD). Została jedną z dwóch wiceprzewodniczących partii. Była posłanką tej partii do 2000 r. W latach 2000-2003 przewodziła partii Naya Kadam (Nowy Wybór), a od 2003 r. jest wiceprzewodniczącą Unii Postępowych Surinamczyków (UPS). W 2005 r. nie wybrano jej do Zgromadzenia. Aktywnie działa na rzecz kultury, religii i kobiet. Co tydzień prowadzi program radiowy "Auraton ki Dunya" (Świat kobiet). | ||
|
przewodnicząca Rady
Narodowej (izba niższa) dr Judith Stamm (1934-), Szwajcaria |
|
1971-84
członkini Wielkiej Rady (Grosser Rat, parlamentu) w Lucernie, 1983-99 członkini Rady Narodowej. Prawniczka z wykształcenia i członkini Chrześcijańsko-Demokratycznej Partii Ludowej Szwajcarii (CVP). |
||
|
przewodnicząca Izby
Reprezentantów (izba niższa) Violet Nielson, Jamajka |
|
1986-89
parlamentarna sekretarz ds. produkcji, rozwoju i planowania, 1989-91 parlamentarna sekretarz ds. zdrowia, 1991-97 wiceprzewodnicząca Izby Reprezentantów. W wyborach z 2002 r. nie ubiegała się o reelekcję. |
||
|
Rita Fan Hsu Lai-tai, Hongkong (region autonomiczny Chin) |
przewodnicząca
Tymczasowej Rady Ustawodawczej |
przewodnicząca Rady
Ustawodawczej |
||
|
przewodnicząca Izby
Zgromadzenia (izba niższa) Rome
Italia Johnson, Bahamy |
|
|
Najma
Heptulla, Indie |
p.o.
przewodniczącej Izby Stanów (izba wyższa) |
p.o. przewodniczącej
Rady Unii Międzyparlamentarnej (IPU) 15.VII-16.X.1999 |
||
przewodnicząca
Rady Unii Międzyparlamentarnej (IPU) 16.X.1999-27.IX.2002 |
||
|
marszałek Senatu
(izba wyższa) prof. Alicja Grześkowiak,
Polska |
|
|
przewodnicząca
Senatu Lorraine Ledee Berry,
Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych (terytorium zależne USA) |
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Elmira Gabrieliewa, Górski Karabach (w 1992 r. Ormianie
utworzyli na terenie Azerbejdżanu separatystyczną Republikę Górskiego
Karabachu) |
||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Stowarzyszenia Parlamentów Wysp Pacyfiku Carlotta McCarthy
Leon Guerrero (1955-) (Guam) |
|
Od 1994 r. zasiada w Senacie. | ||
|
Berit
Brørby Larsen |
przewodnicząca Rady
Nordyckiej2 01.I-31.XII.1998 |
przewodnicząca Odelstingu (izba niższa) 10.X.2005- |
||
|
przewodnicząca Izby
Drugiej (niższej) Stanów Generalnych Jeltje
van Nieuwenhoven, Holandia |
|
|
Beatriz Elena Parades Rangel, Meksyk |
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) |
przewodnicząca Izby
Deputowanych (izba niższa) |
||
przewodnicząca
Parlamentu Latynoamerykańskiego |
||
|
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) |
przewodnicząca Izby
Reprezentantów (izba niższa) |
||
Jest członkinią Zjednoczonej Partii Ludowej (PUP). | ||
|
Sylvia Flores, Belize |
przewodnicząca Izby
Reprezentantów (izba niższa) |
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) |
||
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Libuše Benešova (1948-) |
|
Jest wiceprzewodniczącą prawicowej partii liberalnej ODS. | ||
|
przewodnicząca Izby
Deputowanych (izba niższa) Ixora
Rojas Paz, Wenezuela |
|
Jest posłanką i sekretarzem ds. kobiet w socjalistycznej Akcji Demokratycznej. W latach 1997-98 była wiceprzewodniczącą Izby. | ||
|
przewodnicząca
Komitetu Ekonomiczno-Społecznego7, Beatrice
Rangoni Machiavelli (Włochy), Unia Europejska |
|
|
p.o. przewodniczącej
Izby Reprezentantów Ny. Hj. Aisyah Aminyh, Indonezja |
|
|
p.o.
przewodniczącej Kongresu Edith Mellado
Cespedes, Peru |
|
|
p.o. przewodniczącej
Senatu (izba wyższa) Diana
Mahabir-Wyatt,
Trynidad
i
Tobago |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Parlamentarnego Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy
w Europie (OBWE) Helle Degn
(Dania) |
|
|
przewodnicząca
Izby Zgromadzenia Emily Augusta Saunders, Turks i Caicos (terytorium
zależne Wielkiej Brytanii) |
|
Minister edukacji w latach 1994-1999 (lub 1991-1994) i członkini parlamentu do 1999 r. Członkini Postępowej Partii Narodowej. | ||
|
przewodnicząca
prezydium Zgromadzenia Bałtyckiego4 Laima
Liucija Andrikienė (Litwa) |
|
|
przewodnicząca Rady
Narodowej (izba niższa) Trix Heberlein-Ruff, Szwajcaria |
|
Urodziła się 17.VII.1942 r. Maturę zdała w 1961 r. Cztery lata później uzyskała licencjat z prawa. Praktykowała w sądzie i zdała egzamin adwokacki. W latach 1969-71 mieszkała w USA i Francji. Od 1985 r. do 1994 r. była radną gminy Zumikon. W latach 1979 - 1991 zasiadała w parlamencie kantonalnym Zurychu. Od III.1991 r. jest członkinią federalnej Rady Narodowej z ramienia Szwajcarskiej Partii Radykalno-Demokratycznej (RDP). Jest mężatką i matką dwóch córek. | ||
|
przewodnicząca Rady
Nordyckiej2 Gun Hellsvik (Szwecja) |
|
Urodziła się 27.IX.1942 r. w Ängelholm. Minister sprawiedliwości w okresie 04.X.1991-07.X.1994. | ||
|
przewodnicząca
Wielkiej Rady Generalnej Rosa Zafferani |
|
|
przewodnicząca
Narodowej Rady Prowincji (izba wyższa) Naledi
Grace Mandisa Pandor, Republika Południowej Afryki |
|
|
przewodnicząca
Kongresu Martha
Hildebrandt Pérez Trevino, Peru |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia
Generalnego Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) Maria
de Belém
Roseira Martins Coelho Henriques de Pina
(Potugalia) |
|
|
przewodnicząca Izby
Deputowanych (izba niższa) dr Lia Rafaela Alburquerque Castro de Gonzáles,
Dominikana |
|
|
Ntlhoi
Motsamai, Lesotho |
speaker (przewodnicząca)
Zgromadzenia Narodowego (izba niższa) XI.1999- |
speaker (przewodnicząca) Forum
Parlamentarnego Wspólnoty Rozwojowej Afryki Południowej (SADC) XI.2002- |
||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Ustawodawczego Susana Chou Lei, Specjalny Region
Administracyjny Makau (Chiny) |
|
Urodziła się w XII.1941 r. w Szanghaju. Z zawodu jest inżynierem elektrofizyki. Była wpływową liderką w swej społeczności i konsulem honorowym Francji oraz jedną z najbardziej znanych kobiet interesu w Makau. W Zgromadzeniu Ustawodawczym zasiada od 1976 r. | ||
|
przewodnicząca
Parlamentu Europejskiego Nicole Fontaine
(Francja) |
|
przewodnicząca
Parlamentu Amazońskiego6 María Eugenia Jaramillo Hurtado
(Kolumbia) |
||
W latach 1998-2002 była członkinią kolumbijskiej Izby Reprezentantów z ramienia Niezależnego Ruchu Obywatelskiego (Movimiento Cívico Independiente). | ||
|
Edna Marie Moyle, Kajmany (terytorium zależne Wielkiej Brytanii) |
p.o. przewodniczącej
Zgromadzenia Ustawodawczego 1999 |
przewodnicząca
Zgromadzenia Ustawodawczego
11.V.2005-27.V.2009 |
||
|
przewodnicząca
Rady Wykonawczej (ciała parlamentarnego) UNESCO (Organizacji
Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury) Sonia
Mendieta de Badaroux (lub Sonia
Canales Gonzales de Mendieta, Honduras) |
|
|
przewodnicząca
Parlamentu Beneluksu8
Wilhelmine
Johanna Carolina Swildens-Rozendaal (Holandia), |
|
|
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) Esperanza
Aguirre y Gil de Biedma, Hiszpania |
|
|
przewodnicząca Rady
Nordyckiej2 Sigriður Anna þorðardóttir
(Islandia) |
|
|
przewodnicząca
Kongresu Deputowanych (izba niższa)
Luisa Fernanda Rudi Úbeda, Hiszpania |
|
|
przewodnicząca
Wielkiej Rady Generalnej Maria
Domenica Michelotti, San
Marino |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia
Generalnego Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dr
Libertine Appolus Amathila (Namibia) |
|
|
speaker
Izby Zgromadzenia Alix Boyd Knights, Dominika |
|
Była obrończyni praw człowieka. Należy do Partii Pracy Dominiki. | ||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Ustawodawczego Rina
Maria Contreras López, Kostaryka |
|
|
Nancy Patricia Gutiérrez Castañeda, Kolumbia |
przewodnicząca Izby
Reprezentantów (izba niższa) 20.VII.2000-20.VII.2001 |
przewodnicząca
Senatu (izba wyższa) i całego Kongresu 20.VII.2007-20.VII.2008 |
||
|
przewodnicząca Rady
Kantonów (izba wyższa) Françoise
Saudan, Szwajcaria |
|
|
przewodnicząca Rady
Związkowej (izba wyższa) Johanna Auer, Austria |
|
Urodziła się 08.X.1950 r. w Rust am See. W 1966 r. ukończyła Ewangelickie Muzyczno-Pedagogiczne Gimnazjum Realne w Oberschützen, a dwa lata później Szkołę Handlową w Eisenstadt. Od 1968 r. jest członkinią palestry państwowej. Była radną dzielnicy Neufeld w Eisenstadt od 1992 r. Od 1972 r. jest członkinią Socjaldemokratycznej Partii Austrii (SPÖ). Była zastępczynią przewodniczącej organizacji kobiet SPÖ w Neufeld, a od 2000 r. stoi na jej czele. Od 28.XII.2000 r. jest członkinią Rady Związkowej z Burgenlandu. |
||
|
p.o.
przewodniczącej Kongresu Luz Salgado Rubianes de
Paredes, Peru |
|
|
przewodnicząca-elektka Narodowej Izby Reprezentantów Kongresu Narodowego
Susana
Gonzáles Muños (1944-), Ekwador |
|
Ta niezależna posłanka została wybrana na przewodniczącą parlamentu, ale partia większościowa, Partia Chrześcijańsko-Społeczna, oponowała przeciwko temu wyborowi i zwróciła się do lokalnego sądu w VIII.2000 r. 29.VIII. Sąd Konstytucyjny oznajmił, że wybory muszą zostać powtórzone. Tego samego dnia p.o. przewodniczącej parlamentu została Nina Pacari Vega. | ||
|
p.o.
przewodniczącej Narodowej Izby Reprezentantów Kongresu Narodowego Nina
Pacari Vega, Ekwador |
|
|
p.o.
przewodniczącej Zgromadzenia Narodowego Clarissa
S. Riehl, Gujana |
|
Jako opozycyjna deputowana i wiceprzewodnicząca parlamentu od 1997 r. była p.o. przewodniczącej legislatywy po śmierci jej przewodniczącego Dereka Chunnilall Jagana aż do wyboru jego następcy. Jest jedną z liderów Ludowego kongresu Narodowego oraz rzeczniczką tej partii ds. zagranicznych. | ||
|
przewodnicząca Unii
Parlamentarzystów Wspólnego Rynku Południa (Mercosur/Mercosul)
Mirta Elsa Rubini (Argentyna) |
|
Była senatorką w prowincji Buenos Aires i posłanką w federalnej Izbie Deputowanych. W swoim czasie pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Zgromadzenia Generalnego Konfederacji Parlamentarzystów Ameryki. | ||
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Konstytucyjnego-Parlamentu Tymczasowego
Philomène Omatuku Atshakawo Akatshi,
Demokratyczna Republika Konga |
|
|
przewodnicząca
Zgromadzenia Regionów Europejskich3 Liese Prokop
(Austria) |
|
|
przewodnicząca Kotu
Nui (Rady Wodzów) Tika Mataiapo Dorice Reid, Wyspy Cooka
(terytorium autonomiczne stowarzyszone z Nową Zelandią) |
|
Kotu Nui składa się z niższych rangą wodzów. |
1Antyle
Holenderskie -
terytorium
autonomiczne Królestwa Holandii; ustrój określała Karta Królestwa Holandii z
1954; monarchę holenderskiego reprezentował mianowany przezeń gubernator, który
powoływał Radę Ministrów i działał we współpracy z nią; za politykę zagraniczną
i obronę był odpowiedzialny rząd Holandii; władza ustawodawcza (w sprawach
wewnętrznych) należała do 1-izbowego parlamentu (Stany Antyli Holenderskich),
wybieranego w wyborach powszechnych i bezpośrednich na 4 lata; władzę wykonawczą
sprawowała odpowiedzialna przed parlamentem Rada Ministrów, z premierem na
czele. W wyniku referendum przeprowadzonego na poszczególnych wyspach
wchodzących w skład terytorium, 01.VII.2007 r. Antyle Holenderskie miały rozpaść
się na 5 osobnych terytoriów. Jednak w wyniku decyzji z XI.2006 r. postanowiono
odroczyć ten proces, wyznaczając nową datę na 15.XII.2008 r. Jednak i ta data
nie została dotrzymana, a przyszły status wysp został określony 30.IX.2009 r.
Ostatecznie Antyle Holenderskie przestały istnieć 10.X.2010 r. Po ich podziale
wyspy Curaçao i Sint Maarten uzyskały status kraju stowarzyszonego z Holandią w
ramach Królestwa Niderlandów (samorządnego kraju członkowskiego Królestwa
Niderlandów). Wyspy Bonaire, Saba i Sint Eustatius stały się holenderskimi
"gminami zamorskimi", które będą mogły zostać włączone, jeśli sobie tego
zażyczą, do Unii Europejskiej jako jej regiony peryferyjne.
2
3Zgromadzenie Regionów
Europejskich - zostało
założone w 1985 r., siedziba znajduje się w Strassburgu (Francja).
Organizacja reprezentuje interesy regionów Europy zaangażowanych w rozwój
demokracji, solidarności i współpracy międzyregionalnej w całej Europie.
Obecnie w skład Zgromadzenia wchodzi ok. 300 regionów z 25 państw
Europejskich. Początkowo głównym zadaniem organizacji było określenie roli
i pozycji regionów w budowaniu demokratycznej Europy, bliskiej obywatelom, w
konsekwencji czego Zgromadzenie angażowało się przede wszystkim w promocję
idei regionalizmu oraz wdrażanie udziału regionów w politykę europejską.
Powstanie w 1994 r. Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych, a w 1995 r. -
Komitetu Regionów było rezultatem tych działań.
4Zgromadzenie Bałtyckie jest organem wewnętrznym Rady Bałtyckiej, organizacji współpracy Litwy, Łotwy i Estonii. Zrzesza ono po 20 parlamentarzystów z każdego państwa członkowskiego.
5Ogólnochińska Ludowa Polityczna Konferencja Konsultatywna (OLPKK) - instytucja została zwołana po raz pierwszy w 1949 roku, a w jej skład wchodzą przedstawiciele organizacji popierających partię, lecz nie należących do jej struktur. W regionach zamieszkiwanych przez inne narodowości należą do niej najważniejsi duchowni i byli arystokraci popierający partię (tzw. “patriotyczne wyższe sfery”). Jest głównym organem publicznym Frontu Jedności; spotyka się regularnie, by wyrazić poparcie dla decyzji partii lub, rzadziej, aby je omówić.
6Parlament Amazoński - organizacja powstała w 1989 r. z inicjatywy peruwiańskiej Izby Deputowanych. W jej skład wchodzą przedstawiciele demokratycznych parlamentów z: Boliwii, Brazylii, Kolumbii, Ekwadoru, Gujany, Peru, Surinamu i Wenezueli.
7Europejski
Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EESC) - Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny
(EESC) powstał w 1957 roku na mocy Traktatu Rzymskiego, zajmując ważne
miejsce w procesie decyzyjnym Wspólnoty jako forum dla tych, którzy odgrywają
aktywną rolę w życiu gospodarczym i społecznym. Kolejne akty prawne, jak
jednolity Akt Europejski z 1986 roku, Traktat z Maastricht z 1992 roku i Traktat
Amsterdamski z 1997 roku potwierdziły i rozszerzyły rolę Komitetu, jako ciała
konsultacyjnego i doradczego dla Komisji Europejskiej i Rady oraz Parlamentu
Europejskiego. Komitet składa się z 222 członków wybieranych co cztery lata
spośród organizacji społecznych w Państwach Członkowskich, reprezentujących
trzy grupy interesów: pracodawców, związki zawodowe i tzw. interesy różne
(rolnicy, rzemieślnicy, konsumenci, ekolodzy, wolne zawody itp.). Po 24
reprezentantów mają Niemcy, Francja, Włochy i Wielka Brytania, 21
przedstawicieli ma Hiszpania, po 12 - Belgia, Grecja, Holandia, Portugalia,
Austria i Szwecja, po 9 - Dania, Irlandia i Finlandia i 6 osób reprezentuje
Luksemburg. Pracują oni w sześciu sekcjach, które odpowiadają obszarom działań
Komisji Europejskiej w zakresie unii walutowej i gospodarczej, spójności społecznej,
jednolitego rynku, produkcji i konsumpcji, transportu, energii, infrastruktury i
społeczeństwa informacyjnego, zatrudnienia, spraw społecznych i
obywatelskich, rolnictwa, obszarów wiejskich i środowiska, oraz stosunków
zewnętrznych. Swoją rolę doradczą Komitet głównie realizuje poprzez
przygotowywanie opinii w sprawach będących przedmiotem prac Komisji
Europejskiej, Rady i Parlamentu. Opinia przygotowywana jest przez
"sprawozdawcę" i 12 przedstawicieli z trzech grup, a często w
pracach takiej grupy studyjnej biorą także udział niezależni eksperci spoza
Komitetu. Opinia jest przyjmowana zwykłą większością głosów na sesji
plenarnej Komitetu; sesje odbywają się co miesiąc. Po przyjęciu zostaje wysłana
do instytucji, na wniosek której była przygotowywana tzn. do Komisji, Rady lub
Parlamentu i publikowana w dzienniku urzędowym Unii Europejskiej. Struktura
Komitetu (trzy grupy) pozwala na prowadzenie dialogu nie tylko pomiędzy
pracodawcami i pracownikami, którzy są tradycyjnymi partnerami społecznymi,
ale włącza do niego pozostałe grupy społeczne, co pozwala na osiągnięcie
szerokiego konsensusu a procesy decyzyjne czyni bardziej demokratycznymi i
przejrzystymi. Często mówi się, że Komitet jest pomostem pomiędzy
instytucjami unijnymi a społeczeństwem obywatelskim. Organizacje społeczne
reprezentowane w Komitecie są kanałem przepływu informacji do opinii
publicznej na temat korzystnych i niekorzystnych skutków polityki unijnej dla
przeciętnego obywatela. Od 1993 roku Komitet pełni rolę obserwatora
Jednolitego Rynku. Wśród priorytetów w pracy Komitetu na pierwszym miejscu
znajdują się sprawy rynku pracy. Przygotowano na ten temat kilka opinii,
zwracając szczególną uwagę na sytuację bezrobotnych. Drugim tematem, któremu
poświecono wiele uwagi są zmiany zachodzące w społeczeństwie europejskim i
tworzenie się nowego modelu społecznego. W ostatnim czasie wiele dyskusji poświęcono
rozszerzeniu Unii o nowych członków i konsekwencjom rozszerzenia zarówno dla
Państw Członkowskich jak i krajów kandydackich, oraz przyszłości nowej
Europy i pracom Konwentu. Komitet uczestniczy w pracach Konwentu jako
obserwator. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny utrzymuje stałe kontakty
z i krajowymi komitetami i radami ekonomiczno-społecznymi m.in. poprzez
stałą wymianę informacji oraz coroczne spotkania dyskusyjne. Równie stałe
kontakty są utrzymywane grupami interesów z państw nie będących członkami
Unii, np. krajami basenu Morza Śródziemnego, EFTA, Ameryką Łacińską.
8Parlament Beneluksu (Doradcza Międzyparlamentarna Rada Krajów Beneluksu) - powstał 05.XI.1955 r. na mocy konwencji sygnowanej przez Belgię, Holandię i Luksemburg. Jest ciałem mającym promować współpracę między tymi krajami w zakresie handlu wewnętrznego, gospodarki, kultury, badań naukowych, polityki zagranicznej, unifikacji prawa i swobody przepływu ludzi. Składa się z 49 członków (21 z Belgii, 21 z Holandii i 7 z Luksemburga). Stały sekretariat Parlamentu znajduje się w Pałacu Narodów w Brukseli.
9Wyspy Owcze - terytorium autonomiczne Danii. Wyspy posiadają własny 32-osobowy parlament – Løgtingið i odpowiedzialny przed nim rząd – Landsstýrið, a także dwóch deputowanych w parlamencie duńskim. W kompetencji rządu duńskiego leży prowadzenie polityki zagranicznej, obronnej i konstytucyjnej Wysp. Reprezentantem Danii na Wyspach Owczych jest wysoki komisarz. Wyspy Owcze są członkiem Rady Nordyckiej. Wyspy Owcze de facto uczestniczą w formułowaniu tych aspektów duńskiej polityki zagranicznej, które ich dotyczą.