PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 1991-2000 
PRZYWÓDCZYNIE PARTII

Takako Doi

Urodziła się 30.XI.1928 r. w Kobe. Po studiach prawniczych została docentem prawa konstytucyjnego na macierzystym Uniwersytecie Doshisha w Kioto. Potem odbyła studia podyplomowe na Uniwersytecie Doshisha. W latach 1963-68 wykładała na Uniwersytecie Kansei Gakuin i Kobiecym Uniwersytecie Seiwa. W 1969 r. weszła do parlamentu z ramienia Partii Socjalistycznej (JSP). Wcześniej przez 3 lata była wiceprzewodniczącą tego ugrupowania. W 1986 większością 83 % głosów została wybrana na przewodniczącą tej partii. Poprzedni przewodniczący partii, Masashi Ishibashi, podał się do dymisji po tym, gdy partia poniosła klęskę w wyborach parlamentarnych. Przez długi okres JSP była najsilniejszą alternatywą polityczną wobec rządzącej Partii Liberalno-Demokratycznej, ale w lipcu stracili 25 miejsc spośród 111, które zajmowali w izbie niższej. W tym samym roku wielkie oburzenie organizacji kobiecych w Japonii wywołały słowa ówczesnego premiera Jasuhiro Nakasone, że Japonki bardziej interesują się kolorem jego krawata niż tematyką jego przemówień. Stanowczo potępiła jego wypowiedź nowa przywódczyni Partii Socjalistycznej. Doi została jedyną gwiazdą swej partii, gdy 23.VII.1989 r. w wyborach do Izby Radców (izby wyższej) poprowadziła do zwycięstwa grupę niedoświadczonych politycznie gospodyń domowych. Wydawało się, że urząd premiera ma w zasięgu ręki. Na swoich listach wyborczych wystawiła aż 12 kobiet (dwukrotnie więcej niż w poprzednich wyborach), z których 10 zdobyło mandaty. Jej "strategia Madonny" bazowała na strachu wyborców przed korupcją i na męskim szowinizmie w partii rządzącej. Pozostałe 3 partie opozycyjne wystawiły łącznie 25 kobiet, z których 9 dostało się do parlamentu. Na listach konserwatystów znalazło się 5 kobiet, z których 2 zostało członkiniami Izby Radców (wyższej). Powszechnie uważano, że jest to zwiastun nadchodzących zmian. W 1991 r. jej partia zmieniła nazwę na Socjaldemokratyczną Partię Japonii (SDPJ). W tym samym roku SDPJ poniosła straty w wyborach lokalnych w Tokio, co spowodowało, że Doi ustąpiła ze stanowiska przywódczyni 21.VI.1991 r. W roku 1993 Socjaldemokratyczna Partia Japonii (zmiana nazwy nastąpiła w 1991 r.) zdobyła 70 mandatów . Sukces ten sprawił, że Takako Doi, pierwsza przywódczyni wielkiej partii, została również pierwszą w dziejach Japonii kobietą na stanowisku przewodniczącej  Izby Reprezentantów (Shugiin) i zarazem pierwszym prominentnym politykiem płci żeńskiej. Funkcję tę sprawowała od 06.VIII.1993 r. do 07.XI.1996 r. W latach 1996-2003 ponownie stała na czele socjaldemokratów, a jej zastępczynią była inna kobieta, Manae Kubota. Trzeba dodać, że opowiada się ona za zwiększeniem roli Japonek w życiu politycznym i społecznym. W XI.2003 r. Socjaldemokratyczna Partia Japonii osiągnęła słaby rezultat i w wyniku tego Takako Doi podała się do dymisji z funkcji przywódczyni tego ugrupowania. 30.VI.2004 r. druga kobieta stanęła na czele jednej z izb japońskiego parlamentu - Chikage Ogi tego dnia objęła funkcję przewodniczącej Izby Radców (izby wyższej). 11.IX.2005 r. utraciła swoje miejsce w Izbie Reprezentantów i zakończyła swoją 36-letnią karierę polityczną.