Alicja Jerozolimska
Urodziła się w 1108 r. jako trzecia córka króla Jerozolimy Baldwina II i Morfii z Melitene. W 1127 r. wyszła za mąż za Boemunda II, księcia Antiochii. Po poślubieniu jej świeżo upieczony mąż wyruszył wraz z teściem na Damaszek. W 1130 r. jego armia została rozbita przez Daniszmedów, a jego odcięta głowa została wysłana kalifowi. Mieli tylko jedno dziecko - Konstancję, która została władczynią księstwa. Alicja była regentką w imieniu córki w latach 1130-1136. Chciała zachować władzę nad Antiochią dla siebie. W tym celu chciała nawet sprzymierzyć się z muzułmańskim emirem Aleppo, Zankim. Proponowała rękę swej córki jednemu z muzułmańskich książąt. Jej plan został zniweczony przez ojca, Baldwina II, który wygnał Alicję z Antiochii. Po śmierci ojca, w 1131 r., ponownie zaczęła działać. Aby nie dopuścić córki do władzy sprzymierzyła się z Trypolisem, Edessą i Wilhelmem, panem Sahjunu. Jednak nie zdało się to na nic. W 1135 r. próbowała ona ponownie przejąć kontrolę nad księstwem. Chciała by mężem jej córki został Manuel Komnen, następca tronu w Bizancjum. Tym razem z Antiochii wygnał ją szwagier Fulk. Ponownie ustanowiono regencję dla Konstancji. W 1136 r. poślubiła ona Rajmunda z Poitiers, który został zarazem jej współwładcą. Jej matka myślała, że Rajmund poślubi ją. Po zawarciu tego małżeństwa poniżona Alicja na dobre opuściła Antiochię. Od tej pory władała Laodyceą i Dżubajl, swą oprawą wdowią. Alicja Jerozolimska zmarła po 1137 r.
Źródła:
1. Wikipedia,
2. Regine Pernoud, Kobieta w czasach wypraw krzyżowych, Gdańsk 1995.