KOBIETY-MINISTROWIE SPRAW WEWNĘTRZNYCH, OBRONY CYWILNEJ, BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I POLICJI
minister spraw wewnętrznych
Nelda Martínez, Ekwador |
||
Przez kilka dni była ministrem w rewolucyjnym rządzie, który nie przyznał pełnych praw cywilnych kobietom. | ||
minister sprawiedliwości
i policji Inger
Helga Pedersen, Dania |
||
minister spraw wewnętrznych
Qian Ying (1903-1973), Chiny |
||
1951-1954
wiceprzewodnicząca Ludowego Komitetu Kontrolnego w Rządowym Komitecie
Administracyjnym, 1954-1959 minister nadzoru ludowego. |
||
Janet Jagan,
Gujana |
||
minister sprawiedliwości
i policji Elisabeth
Schweigaard Selmer, Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych
Mable Moir James, Dominika |
||
minister spraw wewnętrznych
Indira Priyadarshini |
||
minister sprawiedliwości
i policji Nathalie
Lind,
Dania |
||
minister sprawiedliwości
i policji Inger Louise Valle |
||
|
minister spraw wewnętrznych
i obrony cywilnej
Clara Boscaglia, San Marino |
|
minister spraw wewnętrznych
Kebatshabile L. Disele, Botswana |
||
minister sprawiedliwości
i policji Mona Røkke, Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych
Britta
Caroc |
||
minister spraw wewnętrznych
Fanaura Kingstone (1940-), Wyspy
Cooka (terytorium autonomiczne stowarzyszone z Nową Zelandią) |
||
W 1983 r. była także pierwszą parlamentarzystką w historii Wysp Cooka oraz pocztmistrzynią generalną. | ||
|
minister
sprawiedliwości i policji Elisabeth Kopp, Szwajcaria |
|
|
minister spraw wewnętrznych
Kaisa Raatikainen, Finlandia |
|
minister sprawiedliwości
i policji Wenche
Frogn Sellæg, Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych
Rita Sinon, Seszele |
||
Była sekretarz Seszelskiej Zjednoczonej Partii Ludzi Pracy (SPUP). | ||
minister sprawiedliwości
i policji Helen Marie Bøsterud,
Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych,
administrowania dystryktami i mobilizacji społecznej Evelyn
M.B. Alexander-Vandenburg |
||
minister spraw wewnętrznych
Stella Odie-Alli, Gujana |
||
1986-1988 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. | ||
minister spraw wewnętrznych
Catharina
Isabella Dales, Holandia |
||
|
minister spraw wewnętrznych
i obrony cywilnej Margaret Elizabeth Austin, Nowa Zelandia |
|
minister sprawiedliwości
i policji Else
Bugge Fougner, Norwegia |
||
minister sprawiedliwości
i policji Kari
Gjesteby, Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych
Lagle
Parek, Estonia |
||
minister sprawiedliwości
i policji Grete Faremo, Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych
Birte
Weiss, Dania |
||
minister sprawiedliwości
i policji Pia Gjellerup, Dania |
||
Laura Chinchilla Miranda, Kostaryka |
minister bezpieczeństwa
publicznego, spraw wewnętrznych i policji |
|
p.o. ministra bezpieczeństwa
publicznego, spraw wewnętrznych i policji |
||
minister spraw wewnętrznych
Meral
Akşener, Turcja |
||
minister sprawiedliwości
i policji Anne Holt, Norwegia |
||
minister spraw wewnętrznych
Yeh Chin-fong, Tajwan |
||
minister spraw wewnętrznych
Francisca
Lucas Pereira (lub Peirreira) Gomes, Gwinea Bissau |
||
minister sprawiedliwości
i policji Gerd-Liv Valla, Norwegia |
||
minister sprawiedliwości
i policji Aud
Inger Aure, Norwegia |
||
sekretarz bezpieczeństwa
odpowiedzialna także za siły obronne Regina
Ip Lau Suk-yee, Hongkong (specjalny region administracyjny Chin) |
||
minister spraw wewnętrznych
Ana
Lucía Armijos Hidalgo, Ekwador |
||
minister bezpieczeństwa
i policji Elizabeth Chuiz Sierra, Honduras |
||
Była pierwszą osobą w historii swego kraju piastującą to stanowisko. | ||
minister spraw wewnętrznych
odpowiedzialna także za koordynację obrony cywilnej Rosa
Russo Jervolino, Włochy |
||
minister spraw wewnętrznych
i bezpieczeństwa publicznego Paula Ann Cox,
Bermudy (terytorium zależne
Wielkiej Brytanii) |
||
minister spraw wewnętrznych
Angelina Tuara,
Wyspy Cooka (terytorium autonomiczne stowarzyszone z Nową Zelandią) |
||
W przeszłości była szefową związku kuratorów sądowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. | ||
minister spraw wewnętrznych
Vassiliki (Vasso) Papandreou, Grecja |
||
minister sprawiedliwości
i policji
Ruth Metzler-Arnold, Szwajcaria |
||
|
minister spraw wewnętrznych
Ngamau
Mere
Munokoa, Wyspy Cooka (terytorium
autonomiczne stowarzyszone z Nową Zelandią) |
|
minister spraw wewnętrznych
Dosta Dimovska, Macedonia |
||
minister sprawiedliwości
i policji Yvonne
Reine Antoinette Raveles-Resida, Surinam |
||
minister spraw wewnętrznych
Lucille A. George-Wout (1950-), Antyle Holenderskie3 |
||
II.1994-1998 przewodnicząca Stanów (parlamentu), 1998-1999 przewodnicząca parlamentarnej komisji spraw wewnętrznych, 1999-2001 minister spraw wewnętrznych, pracy i spraw społecznych. |
||
minister spraw wewnętrznych
Urmila
Joella-Sewnundun, Surinam |
||
|
sekretarz stanu ds.
wewnętrznych i obrony
cywilnej
Francesca
Michelotti |
|
minister sprawiedliwości
i policji Hanne
Harlem, Norwegia |
||
doradczyni prezydenta
ds. bezpieczeństwa narodowego, szefowa Rady Bezpieczeństwa Narodowego,
członkini gabinetu dr Condoleezza
Rice, Stany Zjednoczone |
||
minister spraw wewnętrznych
Karen
Moustgaard Jespersen, Dania |
||
minister spraw wewnętrznych
Vera
Sofía Rubí Ávila, Honduras |
||
minister spraw wewnętrznych
Mia
Mottley, Barbados |
||
minister sprawiedliwości
i policji Lene
Espersen, Dania |
||
minister spraw wewnętrznych
Sarah
Lucy Flood-Beaubrun,
Saint Lucia |
||
minister spraw wewnętrznych
Mónika Lamperth, Węgry |
||
minister bezpieczeństwa
Cynthia
"Mother" Pratt |
||
minister spraw wewnętrznych
Magda Rafaël,
Antyle Holenderskie3 |
||
W 2002 r. była ministrem spraw wewnętrznych, pracy i spraw społecznych. Komisarz ds. finansów i edukacji na wyspie Curaçao w latach 2002-2003. | ||
minister spraw wewnętrznych
Maria Cristina Lopes Almeida Fontes Lima,
Republika Zielonego Przylądka |
||
minister obrony
cywilnej Emma Rossi, San Marino |
||
sekretarz stanu ds.
policji, bezpieczeństwa (security) i bezpieczeństwa publicznego (community
safety) Hazel
Blears, Wielka Brytania |
||
minister odpowiedzialna
za bezpieczeństwo publiczne i sytuacje nadzwyczajne Anne
McLellan, Kanada |
||
minister spraw wewnętrznych
Nosiviwe Noluthando Mapisa-Nqakula, Republika Południowej Afryki |
||
minister odpowiedzialna
za bezpieczeństwo wewnętrzne i swobody lokalne Marie-José
Roig, Francja |
||
Gail Teixeira, Gujana |
p.o. ministra spraw wewnętrznych |
|
minister spraw wewnętrznych 21.VI.2005-08.IX.2006 |
||
minister spraw wewnętrznych
Liese Prokop,
Austria |
||
minister bezpieczeństwa
Betty Akech Okullo, Uganda |
||
|
minister spraw wewnętrznych
i obrony cywilnej
Rosa
Zafferani |
|
minister spraw wewnętrznych
Rosalia
Annette Nghidinwa, Namibia |
||
minister spraw wewnętrznych
Adriana
Delpiano Puelma, Chile |
||
minister spraw wewnętrznych
i bezpieczeństwa wewnętrznego Anna
Andrew Namathanga Kachikho, Malawi |
||
minister spraw wewnętrznych
Alicia Muñoz Alá, Boliwia |
||
|
minister spraw wewnętrznych
Olga Gólcher, Panama |
|
minister spraw wewnętrznych
i obrony cywilnej Valeria
Ciavatta, San Marino |
||
minister spraw wewnętrznych
Pilar Elena Mazzetti
Soler,
Peru |
||
minister spraw wewnętrznych
Gordana Jankulovska, Macedonia |
||
minister spraw wewnętrznych
Ana Isabel Morales Mazún, Nikaragua |
||
minister spraw wewnętrznych
i stosunków królewskich dr Guusje ter
Horst, Holandia |
||
|
minister spraw wewnętrznych
Daisy
Tourné Valdez, Urugwaj |
|
minister spraw wewnętrznych
Adela
Camacho de Torrebiarte,
Gwatemala |
||
|
minister spraw wewnętrznych
Anne Holmlund, Finlandia |
|
minister spraw wewnętrznych
Michèle
Alliot-Marie, Francja |
||
minister spraw wewnętrznych
Jacqueline
Jill Smith, Wielka Brytania |
||
minister
sprawiedliwości i policji Eveline
Widmer-Schlumpf, Szwajcaria |
||
wicepremier
ds. polityki wewnętrznej Đurda Adlešic,
Chorwacja |
||
minister bezpieczeństwa
publicznego, spraw wewnętrznych i policji Janina
del
Vecchio Ugalde,
Kostaryka |
||
minister spraw wewnętrznych
Maria
Theresia Fekter, Austria |
||
minister sprawiedliwości
i bezpieczeństwa publicznego Michèle
Duvivier Pierre-Louis, Haiti |
||
minister spraw wewnętrznych
Annika Olsen, Wyspy
Owcze1 |
||
|
minister policji
Judith Anne Collins, Nowa Zelandia |
|
|
minister spraw wewnętrznych
Katarina Kresal,
Słowenia |
|
|
minister spraw wewnętrznych
Sahara Khatun, Bangladesz |
|
|
sekretarz ds. bezpieczeństwa wewnętrznego
Janet
Napolitano, Stany Zjednoczone |
|
minister
stanu
Sandra Sumang Pierantozzi, Palau 06.II.2009- |
||
minister spraw
wewnętrznych i bezpieczeństwa publicznego
Lillian Elaine Boyce, Turks i Caicos2 12.II-26.III.2009 |
||
|
minister spraw
wewnętrznych
Mercedes Cabanillas
Bustamente de Llanos de la Matta, Peru |
|
|
minister spraw
wewnętrznych
Linda Mūrniece,
Łotwa |
|
|
minister spraw
wewnętrznych Karen L. Delancy, Turks i Caicos2 |
|
|
minister spraw
wewnętrznych i społecznych Karen Ellemann,
Dania |
|
|
minister spraw
wewnętrznych
Nkosazana C. Dlamini-Zuma, Republika
Południowej Afryki |
|
|
minister spraw
wewnętrznych
Annemie Turtelboom,
Belgia |
|
|
wicepremier ds. wewnętrznych
Cécile Manorohanta, Madagaskar |
|
minister spraw
wewnętrznych Satu
Camará Pinto, Gwinea-Bissau |
||
|
minister-koordynator ds. policji
Doris Soliz Carrion, Ekwador |
|
|
wysoka przedstawiciel Unii Europejskiej do spraw wspólnej
polityki zagranicznej i bezpieczeństwa
Catherine Ashton (Wielka Brytania),
Unia Europejska |
|
|
komisarz ds. wewnętrznych
Anna Cecilia Malmström, Unia Europejska |
|
|
p.o. ministra spraw wewnętrznych
Dere Josephine Ajorisedere Awosika, Nigeria |
|
Od 12.II.2010 r. jest stałym sekretarzem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. | ||
|
minister spraw wewnętrznych
Roxana
Méndez, Panama |
|
|
minister spraw wewnętrznych
Theresa Mary May, Wielka Brytania |
|
|
minister spraw wewnętrznych
Theresa Makone, Zimbabwe |
|
|
przewodnicząca Narodowej Komisji
Bezpieczeństwa Publicznego
Tomiko Okazaki, Japonia |
|
|
minister
sprawiedliwości i policji
Simonetta Sommaruga, Szwajcaria |
|
|
minister bezpieczeństwa
Nilda Celia Garré, Argentyna |
1
Wyspy
Owcze - stanowią terytorium autonomiczne Danii. Wyspy posiadają własny
32-osobowy parlament – Løgtingið i odpowiedzialny przed nim rząd
– Landsstýrið, a także dwóch deputowanych w parlamencie duńskim. W
kompetencji rządu duńskiego leży prowadzenie polityki zagranicznej, obronnej
i konstytucyjnej Wysp. Reprezentantem Danii na Wyspach Owczych jest wysoki
komisarz. Wyspy Owcze są członkiem Rady Nordyckiej. Wyspy Owcze de facto
uczestniczą w formułowaniu tych aspektów duńskiej polityki zagranicznej, które
ich dotyczą.
2Turks i Caicos - terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej, na Oceanie Atlantyckim, na północ od wyspy Haiti. Obejmuje dwie grupy wysp: Turks i Caicos we wschodniej części archipelagu Bahamów. Wyspy Turks i Caicos były częścią Jamajki, dependencji Wielkiej Brytanii, aż do uzyskania niepodległości przez wyspę w 1962 r. W latach 1965-1973 były administrowane przez gubernatora Bahamów. Gdy w 1973 r. Bahamy uzyskały niepodległość Turks i Caicos otrzymały odrębnego gubernatora. Reprezentuje on/a brytyjskiego monarchę. Jego/jej główną rolą jest mianowanie premiera i 5 członków Rady Ustawodawczej (parlamentu). Gubernator posiada własną flagę, przedstawiającą flagę Zjednoczonego Królestwa z herbem Turks i Caicos pośrodku. Stosownie do konstytucji z 1976 r. (znowelizowanej w 1988 r.) samorząd należał do 20-osobowej Rady Ustawodawczej o kadencji 4-letniej. Nowa konstytucja wysp uchwalona przez parlamet Turks i Caicos oraz podpisana przez królową Elżbietę II weszła w życie 09.VIII.2006 r. M.in. zastąpiła stanowisko szefa ministrów stanowiskiem premiera.
3Antyle Holenderskie - terytorium autonomiczne Królestwa Holandii; ustrój określała Karta Królestwa Holandii z 1954; monarchę holenderskiego reprezentował mianowany przezeń gubernator, który powoływał Radę Ministrów i działał we współpracy z nią; za politykę zagraniczną i obronę był odpowiedzialny rząd Holandii; władza ustawodawcza (w sprawach wewnętrznych) należała do 1-izbowego parlamentu (Stany Antyli Holenderskich), wybieranego w wyborach powszechnych i bezpośrednich na 4 lata; władzę wykonawczą sprawowała odpowiedzialna przed parlamentem Rada Ministrów, z premierem na czele. W wyniku referendum przeprowadzonego na poszczególnych wyspach wchodzących w skład terytorium, 01.VII.2007 r. Antyle Holenderskie miały rozpaść się na 5 osobnych terytoriów. Jednak w wyniku decyzji z XI.2006 r. postanowiono odroczyć ten proces, wyznaczając nową datę na 15.XII.2008 r. Jednak i ta data nie została dotrzymana, a przyszły status wysp został określony 30.IX.2009 r. Ostatecznie Antyle Holenderskie przestały istnieć 10.X.2010 r. Po ich podziale wyspy Curaçao i Sint Maarten uzyskały status kraju stowarzyszonego z Holandią w ramach Królestwa Niderlandów (samorządnego kraju członkowskiego Królestwa Niderlandów). Wyspy Bonaire, Saba i Sint Eustatius stały się holenderskimi "gminami zamorskimi", które będą mogły zostać włączone, jeśli sobie tego zażyczą, do Unii Europejskiej jako jej regiony peryferyjne.