Teresa z Leónu
Urodziła się w 1080 r. Była nieślubną córką Alfonsa VI Mężnego, króla Kastylii i Leónu, i Jimeny Muñoz, córki hrabiego Asturii. W 1094 r. wyszła za mąż za Henryka Burgundzkiego. Portugalia była częścią jej posagu. Henryk został hrabią Portugalii. Od tej pory rządzili tam wspólnie. Byli wasalami Alfonsa VI. Po jego śmierci w 1109 r. wszystkie jego ziemie odziedziczyła prawowita córka, Urraka I Kastylijska. Henryk najechał León, aby przyłączyć go do swych ziem. Gdy zmarł w 1112 r., Teresa objęła regencję w imieniu nieletniego syna, Alfonsa I Zdobywcy. W latach 1116 i 1120 walczyła ze swą przyrodnią siostrą, królową Urraką I Kastylijską, o powiększenie swych ziem. W 1121 r. została pokonana i schwytana w Lanhoso. Arcybiskup Santiago de Compostela i Bragi wynegocjował traktat pokojowy. Zgodnie z jego postanowieniami Teresa odzyskała wolność, ale Portugalia została lennem (fief) Kastylii i Leónu. Teresa sprawowała władzę nawet po osiągnięciu przez syna odpowiedniego wieku. Przez 5 lat hojnie obdarowywała swego kochanka, hrabiego Fernanda Peresa z Travy, bogactwami i tytułami. Zraziła tym do siebie także młodszego syna, arcybiskupa Bragi. W 1128 r. obaj synowie zbuntowali się przeciwko niej. Alfons pokonał matkę pod Guimarães i uwięził. Odtąd sam rządził Portugalią. Teresa została skazana na wygnanie. Jedne źródła mówią, że udała się do klasztoru, a inne, że jej współtowarzyszem był nadal hrabia Fernando Peres. Hrabina zmarła 11.XI.1130 r. w Povoa do Lanhoso.