KOBIETY-PREZYDENCI
WICEPREMIERZY 1991-2000
MINISTROWIE SPRAW
ZAGRANICZNYCH
KANDYDATKI NA PREZYDENTA 2000-2010
Tarja Kaarina Halonen
Urodziła się 24.XII.1943 r. w Helsinkach.
W 1968 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Helsińskim i zdobyła tytuł
magistra.
W latach 1969-70
pracowała jako sekretarz ds. społecznych w Narodowej Unii Studentów Fińskich.
W latach 1970-79 była prawnikiem w Centralnej Organizacji Fińskich Związków
Zawodowych. W 1971 r. przystąpiła do Fińskiej Partii Socjaldemokratycznej.
Polityczną karierę rozpoczęła w 1974 r., kiedy to została parlamentarnym
sekretarzem premiera. Na stanowisku tym pozostawała do 1975 r. W 1979 r. została
członkinią parlamentu. Zasiadała w Eduskuncie przez 5 kolejnych kadencji, aż
do wyboru na prezydenta w 2000 r. Sprawowała tam następujące funkcje:
przewodniczącej komisji ds. społecznych (1984-87), wiceprzewodniczącej
komisji ds. ustawowych (1991-95) oraz przewodniczącej Wielkiej Komisji w 1995
r. Równocześnie, przez pięć kadencji (w latach 1977-96) zasiadała w radzie
miejskiej Helsinek. Tarja Halonen była członkinią 3 rządów, w których
zajmowała następujące stanowiska: ministra w Ministerstwie ds. Społecznych i
Zdrowia (1987-90), ministra współpracy nordyckiej (1989-91), ministra
sprawiedliwości (01.III.1990-26.IV.1991) i ministra spraw
zagranicznych (13.IV.1995-25.II.2000, w owym czasie była też wicepremierem, nr 3 w rządzie).
To podczas jej kadencji jako szefowej dyplomacji Finlandia po raz pierwszy objęła
prezydencję w Unii Europejskiej w okresie VII-XII.1999 r. Pani Halonen była
wiceprzewodniczącą delegacji fińskiej do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady
Europy w latach 1991-95, a później członkinią Komitetu Ministrów tejże
organizacji. W latach 1998-99 wchodziła w skład Komitetu Mędrców Rady
Europy. W pierwszej turze wyborów prezydenckich
(16.I.2000) zajęła pierwsze miejsce z 20% głosów, a w drugiej (06.II.2000)
pokonała Esko Aho zdobywając 51.6% głosów. Od 01.III.2000 r. jest pierwszą w historii
Finlandii kobietą-prezydentem. Szczególnie interesuje się sprawami praw człowieka, demokracją i społeczeństwem
obywatelskim. Przez cały okres swej kariery politycznej skupia się na
kwestiach sprawiedliwości społecznej oraz równości. Przez długi czas
odgrywała aktywną rolę w międzynarodowym ruchu solidarnościowym. W
VIII.2000 r. poślubiła swojego partnera Pentti Arajärvi. Ma jedną córkę.
Interesuje się teatrem, historią sztuki, malarstwem, rysunkiem i ogrodnictwem.
Regularnie gimnastykuje się i pływa. Oprócz fińskiego zna jeszcze 4 języki:
szwedzki, angielski, niemiecki i francuski. Sondaż przeprowadzony wśród Finów
w 2003 r. wykazał, że 94% z nich popiera politykę swej prezydent. 15.I.2006
r. ubiegała się o reelekcję i zdobyła wtedy 46.3% głosów. 29.I.2006 r.
zmierzyła się w drugiej turze z Sauli Niinistö. Uzyskała wtedy 51.8% głosów
i ponownie została prezydentem. Jest
członkinią Rady Kobiet-Światowych Przywódców, organizacji mającej swoją
siedzibę w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda. Rada
zamierza “zachęcać młode kobiety do starań o przywódcze role w rządach”.