WŁADCZYNIE 4500-316

Meritaton

Była najstarszą córką królowej Nefertiti i faraona Amenhotepa IV Echnatona. Jej imię oznacza "Ukochana przez Atona". Urodziła się na początku panowania swoich rodziców, jeszcze przed przeprowadzką do Achetaton. Według hipotezy Rolfa Kraussa Echnaton, pod koniec swego życia, poślubił swą najstarszą córkę. Krauss uważa, że pomiędzy okresem rządów Amenhotepa IV i Semenchkare Egiptem władała przez 1 rok i 1 miesiąc (1336-1335 p.n.e.) właśnie Meritaton jako faraon Anchcheperure Neferneferuaton. Miałyby świadczyć o tym sygnety z jej imieniem tronowym "O żywych postaciach, Re" (takie samo imię tronowe miał Semenchkare, tylko, że w męskiej formie) i przydomek "Ukochana Nefercheperure" (imię tronowe Amenhotepa IV Echnatona) lub "Ukochana "jedynego Re"". Imię Achencheres miało być utworzone od imienia tronowego Anchetcheperure. Krauss twierdzi, że Semenchkare wstąpił na tron dzięki ożenkowi z Meritaton. Królowa zmarła prawdopodobnie przed swym małżonkiem, który wtedy postanowił zawrzeć małżeństwo z jej młodszą siostrą, Anchesenpaaton (Anchesenpaamon). Nie doszło do tego wskutek przedwczesnej śmierci faraona. Nie wszyscy zgadzają się dziś z tą hipotezą. Istnieje także hipoteza, że Meritaton rządziła Egiptem, również jako faraon Anchcheperure Neferneferuaton, po śmierci Semenchkare w latach 1320 lub 1332 lub 1335–1333. Zmarła na pewno po wstąpieniu na tron przez Tutanchamona. Inną kandydatką do "bycia" Anchcheperure Neferneferuaton jest jej młodsza siostra, Neferneferuaton Taszerit. Mniej prawdopodobnymi kandydatkami są jej matka Nefertiti i Kija (druga żona Echnatona).

Z zachowanych listów dyplomatycznych wynika, że po śmierci jednego ze swych małżonków mogła wysłać list do władcy Hetytów, Suppiluliumy, prosząc go o przysłanie jednego ze swych synów na męża, albowiem nie chciała brać za małżonka jednego ze swoich krewnych. List ten mogła także wysłać jedna z jej sióstr, Anchesenpaaton. Oto treść pierwszego listu:

"Mój mąż nie żyje, a ja nie mam syna. Powiadają zaś, że twoi synowie są dorośli. Jeśli przyślesz mi jednego ze swoich synów, zostanie on moim mężem, gdyż nie wezmę żadnego z moich poddanych i nie uczynię z niego swojego męża.

Dahamunzu"

Suppiluliuma był nieufny i wysłał do Egiptu swojego szambelana Hattusazitisa. Ten spotkał się z Meritaton (jeśli to ona była autorką listu). Królowa wysłała wiadomość do króla Hetytów:

"Dlaczego mówisz: oni próbują mnie oszukać? Czy gdybym miała syna, pisałabym do obcego kraju, poniżając siebie i swój kraj? Nie uwierzyłeś mi i wprost mi to powiedziałeś! Ten, który był moim mężem, zmarł. Nie mam syna. Nigdy nie wezmę jednego z moich sług i nie uczynię go moim mężem. Nie pisałam do żadnego innego kraju. Pisałam tylko do was. Mówi się, że masz wielu synów. Daj mi jednego z twoich synów. Zostanie moim mężem i królem Egiptu.

Dahamunzu"

W końcu Suppiluliuma wysłał do Egiptu swego syna Zannanzasa. Książę został jednak skrytobójczo zamordowany. Autorkami tej korespondencji: Nefertiti (po śmierci Echnatona), Kija (druga żona Echnatona - po jego śmierci) lub Anchesenpaaton (po śmierci Tutanchamona).

Źródła:

1. Wikipedia,

2. The Amarna Succession,

3. Thomas Schneider, Leksykon faraonów, Warszawa-Kraków 2001,

4. Philipp Vandenberg, Nefertiti, Warszawa 2002,

5. Joyce Tyldesley, Nefertiti, Warszawa 2003,

6. Christian Jacq, Echanton i Nefertiti, Warszawa 2007.