WŁADCZYNIE 1100

Meng Zhaoci

Urodziła się w 1077 r. w Mingzhou w chińskiej prowincji Hebei. Była wnuczką fangyu shi (komendanta obrony) Menga Yuana. W wieku 16 lat cesarzowa-wdowa Gao wybrała ją spośród 100 konkurentek na główną małżonkę swego wnuka, cesarza Cze Tsunga z dynastii północnych Sung. Meng została cesarzową w 1092 r. Była faworytką cesarzowej Gao i swej teściowej, cesarzowej Xiang. Cesarz zakochał się w tym samym roku w innej kobiecie, Liu. Po śmierci swej babki w 1093 r. dążył do odebrania cesarskiego tytułu żonie i nadanie go swej kochance. W tym czasie cesarzową dotknęło inne nieszczeście zachorowała jej jedyna córka, księżniczka Fuqing. Dziecko zmarło w 1096 r. Siostra cesarzowej, znana uzdrowicielka, próbowała leczyć ją daoistyczną zaczarowaną wodą. Dwór nie tolerował takich praktyk. Cesarzowa wyjaśniła jednak mężowi wszystko. Potem znowu oskarżono ją o kontaktowanie się z demonami. W 1096 r. Cze Tsung rozpuszczał pogłoskę, że zdetronizuje cesarzową. Cesarz zmarł jednak w 1100 r. nie zrobiwszy tego. Jego następcą został brat, Hui Tsung. Ustąpił on z tronu w 1126 r. na rzecz swego syna, Czin Tsunga. Wtedy już od 9 lat ich ziemie były atakowane przez Dżurczenów (dynastię Kin [Czin]). Ten zaś został usunięty już rok później. Nowym cesarzem, proklamowanym przez Meng, w 1127 r. został następny brat, Kao Tsung. Cesarzowa Meng pełniła przez 25 dni w tym roku urząd regentki Chin w jego imieniu. Nowy władca (już z dynastii południowych Sung) traktował ją jak matkę - z wielkim szacunkiem. Cesarzowa stała się symbolem dynastii. W latach 1127-1128 władała północno-wschodnią prowincją Jiling (w 1126 r. dynastia północnych Sung utraciła kontrolę nad północnymi Chinami na rzecz dżurczeńskiej dynastii Kin). W 1129 r. Kao Tsung, po przegranej bitwie, został zmuszony do abdykacji na rzecz swego trzyletniego syna. Regentką w jego imieniu w latach 1129-1131 (lub tylko przez 25 dni według innych źródeł) była cesarzowa Meng. Władczyni zmarła w 1135 r.