Konstancja Bretońska
Urodziła się w 1161 r. Była jedynym dzieckiem Conana IV, księcia Bretanii i hrabiego Richmond, oraz jego żony Małgorzaty, córki Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntington (wnuczki króla Dawida I Świętego). W latach 1171-1201 była hrabiną Richmond. W 1181 r. mężem Konstancji został Godfryd Plantagenet (1158-1186), czwarty syn króla Anglii Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. Mieli razem syna i dwie córki: Eleonorę, Matyldę i księcia Bretanii, Artura. Godfryd dzięki temu małżeństwu został księciem Bretanii, którym sprawnie zarządzał do swej śmierci w dniu 19.VIII.1186 r. Od tego dnia księżna Konstancja rządziła Bretanią sama. W 1188 r. król Henryk zmusił ją do poślubienia Ranulpha de Blondeville, 4. hrabiego Chester (1172-1232). Konstancja w IV.1196 r., podczas pobytu króla Anglii Ryszarda Lwie Serce na 3. krucjacie, ogłosiła Bretanię niepodległą i zrzekła się korony na rzecz swego syna Artura. Jej drugie małżeństwo nie było dobre. W 1198 r. mąż uwięził ją w Pontorson lub w Teillay, czym wzniecił rebelię w całej Bretanii. Konstancja została ostatecznie uwolniona, a drugie małżeństwo anulowane. Po raz trzeci księżna poślubiła Gwidona z Thouars. Z tego związku pochodziły Alicja z Thouars i Katarzyna. Konstancja Bretońska zmarła na trąd 05.IX.1201 r. w Nantes. Jest pochowana w opactwie Villeneuve.