Joanna I z Konstantynopola
Urodziła się w 1199/1200 r. jako najstarsza córka hrabiego Flandrii Baldwina IX (w Hainaut rządził jako Baldwin VI, jako cesarz łaciński panował pod imieniem Baldwina I) i Marii Szampańskiej. W 1202 r. jej ojciec wyruszył na IV. wyprawę krzyżową. Dzięki poparciu Wenecji w V.1204 r. został łacińskim cesarzem Konstantynopola. W latach 1202-1204 regencję w Flandrii i Hainaut oraz opiekę nad Joanną i jej młodszą siostrą Małgorzatą sprawowała matka, Maria Szampańska. W 1204 r. ona także przybyła do Jerozolimy, gdzie zmarła wkrótce na zarazę. Ojciec dziewczynek w 1205 r. dostał się do bułgarskiej niewoli i zmarł w VII(?).1205 r. w bułgarskim więzieniu w Tyrnowie. Po jego śmierci mała Joanna została hrabiną Flandrii, Hainaut. Regencję do osiągnięcia przez nią pełnoletniości sprawował jej stryj, margrabia Filip z Namur. W 1208 r. przekazał on swe prawa do opieki nad hrabiankami królowi Francji Filipowi II Augustowi. Ten zaś odsprzedał je Enguerradowi III de Coucy, który chciał ożenić się z Joanną. W I.1212 r. w Paryżu mężem Joanny został jednak jej daleki kuzyn, infant Ferdynand (1188-1233), młodszy syn króla Portugalii Sancha I Kolonizatora i Dulce Berengarii. Małżonkowie nie doczekali się potomstwa. W trakcie ich podróży do Flandrii świeżo poślubieni młodzi zostali napadnięci i uwięzieni przez kuzyna hrabiny, księcia Ludwika Francuskiego, syna Filipa Augusta i jego pierwszej żony, Izabelli z Hainaut, ciotki Joanny. Domagał się on zwrotu wiana swej matki, Artois, które jego ojciec zwrócił hrabiom Flandrii w 1200 r. Joanna i Ferdynand zostali uwolnieni dopiero po spełnieniu jego żądań. We Flandrii przyłączyli się do wrogów króla Francji. Byli nimi król Anglii Jan bez Ziemi i cesarz Otton IV. Ferdynand w 1214 r. zaciągnął się na wojnę u boku cesarza. 27.VII.1214 r. pod Bouvines doszło do bitwy między królem Francji a cesarzem. Zakończyła się ona zwycięstwem tego pierwszego. Ferdynand dostał się do francuskiej niewoli, w której przebywał do 1226 r. W tym czasie Joanna była jedyną władczynią Flandrii i Hainaut. Nie były to czasy spokojne. Toczyła walki z młodszą siostrą Małgorzatą. Doszło nawet do wojny domowej między nimi. Kolejnym kłopotem była klęska głodu. W 1225 r. pojawił się człowiek, który podawał się za ojca Joanny. Zyskał wielu sympatyków wśród biedoty i wzniecił rebelię, która o mały włos kosztowałaby Joannę utratę tronu. Z militarną pomocą przybył jej król Francji Ludwik VIII. Mąż hrabiny wrócił z niewoli w 1226 r. Zmarł 27.VII.1233 r. W 1237 r. drugim mężem Joanny został Tomasz II, hrabia Piemontu (ok. 1199-1259). Także i to małżeństwo było bezdzietne. Inne źródła podają, że Joanna miała córkę Marię, która zmarła w dzieciństwie. Hrabina Joanna zmarła 05.XII.1244 r. Jej ziemie odziedziczyła siostra Małgorzata.