KOBIETY-PREMIERZY 
PRZYWÓDCZYNIE PARTII

Gro Harlem Brundtland

Urodziła się 20.IV.1939 r. w Oslo jako córka lekarza, społecznika i ministra w rządach socjaldemokratów, Gudmunda Harlema. Studiowała medycynę  na Uniwersytecie  w Oslo i w Harvardzie (USA, od 1965 r.). Jest doktorem nauk medycznych. W 1960 r. poślubiła czołowego konserwatywnego polityka norweskiego, Arne Olava Brundtlanda. Była działaczką młodzieżówki Norweskiej Partii Pracy (DNA), pracowała jako lekarka i inspektor medycyny  w Dyrekcji Zdrowia (1965-68), wicedyrektor w Radzie ds. Zdrowia miasta Oslo (1969-74), minister ochrony środowiska (V.1974-X.1979).Po raz pierwszy na świecie utworzono takie stanowisko. Wiceprzewodnicząca DNA (1975-IV. 1981), a następnie przewodnicząca (04.IV.1981- 08.XI.1992).  W roku 1977 po raz pierwszy wybrana do Stortingu, gdzie pełniła funkcje: przewodniczącej grupy parlamentarnej DNA (1979, 1981-86 i 1989-90), przewodniczącej Komisji Spraw Zagranicznych i Konstytucyjnej (1980-86 i 1989-90). Premierem była w następujących okresach: 04.II-14.X.1981, 09.V.1986-16.X.1989 i 30.XI.1990-25.X.1996. Pod koniec swojej drugiej kadencji jako premiera (X.1989) podała się do dymisji, wyprzedzając wniosek centroprawicy o wotum nieufności dla jej mniejszościowego rządu. Powróciła do władzy w X.1990 r., po rezygnacji rządu Jana Sysego na tle sporu powiązania Norwegii z gospodarką EWG, i utworzyła swój trzeci mniejszościowy gabinet. 08.XI.1992 r. ustąpiła z funkcji przewodniczącej partii. Zastąpił ją Thorbjoern Jagland. W V.1994 r. została odznaczona Międzynarodową Nagrodą Karola Wielkiego przyznawaną przez władze miejskie Akwizgranu za zaangażowanie na rzecz zjednoczenia Europy i sprawiedliwości społecznej. 25.X.1996 r. zrezygnowała z urzędu premiera, ponieważ doszła do wniosku, że to lider partii powinien być premierem. Była przewodniczącą Światowej Komisji ds. Ochrony Środowiska i Rozwoju, która przygotowała raport na ONZ-ski Szczyt Ziemi, który odbył się w 1992 r. w Rio de Janeiro. Przyniósł on jej nagrodę Fundacji Trzeciego Świata za zaangażowanie na rzecz ochrony środowiska. W okresie 21.VII.1998-21.VII.2003 była dyrektorem generalnym Światowej Organizacji Zdrowia i doradcą sekretarza generalnego ONZ. Do swoich rządów powoływała licznie kobiety: w 1986 r. 44 % ministrów było kobietami, a w roku 1990 objęły 9 na 19 resortów. W 1994 r. otrzymała Międzynarodową Nagrodę Karola Wielkiego. Przyznaje się ją od 1950 r. corocznie wybitnym osobistościom i instytucjom za zasługi w promowaniu pokoju i jedności w Europie. W latach 2000-2001 jej młodsza siostra, Hanne Harlem, była ministrem sprawiedliwości i policji.