Eupraksja
Urodziła się w 1070 r. jako córka Wsiewołoda I, księcia Kijowa, i Anny z Połowców. Do 1087 r. była żoną margrabiego Henryka Długiego z Nordmarku. Nie mieli dzieci. Po śmierci męża zamieszkała w klasztorze Kwedlinburg. Tam właśnie poznała króla Saksonii Henryka. Był zachwycony jej urodą. Jego pierwsza żona zmarła w XII.1087 r. 14.VIII.1089 r. w Kolonii wziął ślub z Eupraksją. Po koronacji na królową Niemiec i cesarzową otrzymała imię Adelajda. Kroniki mówią, że Henryk IV był członkiem sekty nikolaitów. Miał urządzać orgie i czarne msze w swoim pałacu. Eupraksja miała być zmuszana do uczestnictwa w nich. Cesarz miał nawet zaproponować seks z cesarzową swemu synowi, Konradowi. Ten odmówił i wzniecił rebelię przeciwko ojcu. W trakcie kampanii włoskiej cesarz zabrał żonę ze sobą i trzymał zamkniętą w Weronie. W 1093 r. monarchini uciekła i udała się do Canossy, gdzie prosiła o pomoc margrabinę Matyldę Toskańską, wroginię cesarza. Spotkała się z papieżem Urbanem II i odbyła publiczną spowiedź przed radą kościelną Placentii. Oskarżyła Henryka o działanie wbrew jej woli, zmuszanie do udziału w orgiach i odprawianie czarnych mszy na jej nagim ciele. Potem udała się na Węgry, gdzie żyła do 1099 r. Potem pojechała do Kijowa. Po śmierci Henryka (ich małżeństwo uznano za nieważne w 1095 r.) w 1106 r. została zakonnicą. Zmarła 20.VII.1109 r.