KOBIETY-PREMIERZY

Edith Cresson

Urodzona 27.I.1934 r. w Boulogne sur-Seine. Ukończyła Wyższą Szkołę Handlową w Paryżu. Jest doktorem nauk ekonomicznych. Od 1965 jest członkinią Konwentu Instytucji Republikańskich, wchodzącego następnie w skład Partii Socjalistycznej (PS) od 1971 r. Była członkinią Sekretariatu Narodowego PS, od II.1975 odpowiada za problemy ruchu młodzieżowego. W 1977 r. została merem miasta Thure. Od VI.1979 r. zasiadała w Zgromadzeniu Wspólnot Europejskich, a od 1981 r. jest posłanką do Zgromadzenia Narodowego. Przed objęciem teki premiera sprawowała następujące funkcje rządowe: 22.V.1981-22.III.1983 - minister rolnictwa, 22.III.1983-17.VII.1984 - minister turystyki, 22.III.1983-20.III.1986 - minister handlu zagranicznego, 17.VII.1984-20.III.1986 - minister ds. reformy przemysłu i handlu zagranicznego, 12.V.1988-02.X.1990 minister ds. europejskich. Od 1983 r. była merem miasta Chatellrault. Od 1990 r. sprawowała funkcję dyrektora generalnego firmy "Schneider". W okresie 15.V.1991-02.IV.1992 była pierwszą w dziejach Francji kobietą na stanowisku premiera. Od I.1995 r. była komisarzem Unii Europejskiej ds. nauki, badań i rozwoju, edukacji i doskonalenia zawodowego oraz młodzieży. Zatrudniła wtedy i wypłaciła ok. 150 tys. euro swemu przyjacielowi, emerytowanemu dentyście René Berthelotowi. Miał on być "ekspertem od AIDS", ale efektem jego półtorarocznej pracy był tylko 24-stronicowy raport przepisany z pracy stażysty. To i wiele innych oskarżeń o nepotyzm i korupcję doprowadziło 16.V.1999 r. do dymisji całej Komisji Jacquesa Santera. Swoje obowiązki sprawowała do wyboru nowej Komisji pod wodzą Romano Prodiego w V.1999 r. Belgijska deputowana do Parlamentu Europejskiego złożyła wniosek do belgijskiej prokuratury. Zarzuty dotyczyły nie tylko sprawy z dentystą, ale także nieprawidłowości w funkcjonowaniu programu edukacji zawodowej Leonardo, który nadzorowała pani Cresson. 25.III.2003 r. oficjalnie przedstawiono zarzuty jej i kilku współpracownikom. Niektórzy są oskarżeni o korupcję. Własne śledztwo prowadzi obecnie Komisja Europejska, która poprosiła panią Cresson o wyjaśnienia. Sama podejrzana utrzymuje, że jest niewinna. Groził jej nie tylko wyrok (zapewne w zawieszeniu), ale także i to, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości mógł odebrać jej prawo do wysokiej emerytury pobieranej z unijnej kasy. 05.II.2004 r. belgijski sąd oczyścił ją z większości zarzutów. Miała odpowiadać tylko za wykorzystywanie służbowych pieniędzy na cele prywatne. Prokurator kolejno rezygnował z zarzutów przeciwko pani Cresson, m.in. o oszustwo i spowodowanie konfliktu interesów. 30.V.2004 r. belgijski sąd uznał, że nie ma podstaw by sądzić byłą komisarz i umorzył wszystkie zarzuty. Przedstawicielka prokuratury stwierdziła, że "zarzuty przeciw Komisji Europejskiej i pani Cresson od początku były polityczne" i "nigdy nie powinny były trafić przed wymiar sprawiedliwości". Była premier Francji powiedziała, że czekała na ten dzień przez pięć lat. Według niej sprawcą całego zdarzenia był Paul Van Buitenen, autor raportu, który oskarżał ją i całą Komisję Europejską. Pani Cresson cały czas czekała na wynik wewnętrznego śledztwa Komisji, który może doprowadzić do procesu w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości. 11.VII.2006 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, że zatrudniła na wysoko opłacanym stanowisku znajomego dentystę i pozwoliła mu pozorować pracę. Sędziowie orzekli, że pani Cresson zachowała się niegodnie i naruszyła zobowiązania wynikające z jej funkcji członka Komisji w związku z zatrudnieniem i warunkami pracy Berthelota. Jednocześnie postanowili Cresson nie odbierać połowy emerytury. Samo to stwierdzenie "stanowi odpowiednią sankcję". Edith Cresson jest mężatką i ma dwie córki. Cresson była znana z kontrowersyjnych, niekiedy wręcz rasistowskich komentarzy - publicznie krytykowała narody anglosaskie, wyrażała się niechętnie o kulturze krajów takich, jak Stany Zjednoczone, Niemcy i Wielka Brytania. Homoseksualizm określała mianem "anglosaskiego problemu", który ma niewiele wspólnego z Francją. Krytykowała też ostro Japonię za jej praktyki handlowe. Jest członkinią Rady Kobiet-Światowych Przywódców, organizacji mającej swoją siedzibę w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda. Rada zamierza “zachęcać młode kobiety do starań o przywódcze role w rządach”. Pani Cresson udziela się ciągle we francuskiej polityce.