Märta Duńska
Urodziła się w 1277 r. jako Marta (Małgorzata) córka króla Danii Eryka V Glippinga i królowej Agnieszki Brandenburskiej. W 1298 r. wyszła za mąż za króla Szwecji Birgera Magnussona. W Szwecji przebywała już co najmniej od 1295 r. Märta i Birger bardzo się kochali, co tłumaczy wielkie wpływy królowej. W 1302 r. ukoronowano ją na królową Szwecji. Dziećmi Märty i Birgera byli: Magnus Birgersson, Eryk Birgersson, Agnieszka Birgersdotter i Katarzyna Birgersdotter. Królowa posiadała wielkie wpływy polityczne i uczestniczyła w wielu intrygach dworskich. Młodsi bracia króla Eryk i Waldemar stanęli na czele opozycyjnych magnatów. Nie zgadzali się na sojusz Birgera z klerem. W 1304 r. zostali wygnani do Norwegii i otrzymali wsparcie króla tego kraju, Hakona V Długonogiego. W 1306 r., po pojednaniu z królewskim bratem, wrócili do kraju i uwięzili Birgera i Märtę w Hatunie. Władcą Szwecji został Eryk, ale jego koalicja z bratem Märty, królem Danii Erykiem VI Menvedem, była niestabilna. Duński władca przeszedł na stronę szwagra i Eryk musiał wypuścić parę królewską z więzienia. W 1310 r. bracia podzielili między siebie kraj. Birger zachował tytuł króla, wschodnią część Szwecji, Gotlandię oraz wiele miast i zamków (Sztokholm, Kalmar, Borgholm i Wyborg). Eryk chciał z posiadanych przez siebie ziem i lenn otrzymanych od władców Danii i Norwegii utworzyć niepodległe państwa. Wobec takiej groźby Birger w 1317 r. za pomocą podstępu pojmał obu braci i uwięził ich. Wkrótce potem kazał ich zamordować. Ta śmierć wywołała powstanie, które zmusiło Birgera i Märtę do ucieczki do Danii. Pozostały w Sztokholmie ich najstarszy syn Magnus został powieszony. W 1319 r. zgromadzenie szlachty zdetronizowało Birgera i na nowego króla Szwecji wybrało 3-letniego Magnusa II Smeka, syna zamordowanego księcia Eryka. Królowa Märta Duńska owdowiała 31.V.1321 r. Zmarła w 1341 r.