KANDYDATKI NA PREZYDENTA 1870-1990

Victoria Claflin Woodhull

Urodziła się 23.IX.1838 r. w Homer w stanie Ohio. Była przedostatnią z dzieci Roxanny i Reubena Claflinów. Jej matka była alkoholiczką. W 1848 r. ojciec opuścił rodzinę. Potem Victoria i jej siostra Tennessee prowadziły praktyki spirytystyczne na farmie ich wuja, Thomasa Claflina, w Williamsport w Pensylwanii. Tam znalazł je ich ojciec i został ich impresariem. Przez kilka lat rodzina przemierzała stany środkowego Zachodu. W 1853 r. Victoria wyszła za mąż za lekarza Canniga Woodhulla. Potem małżonkowie zamieszkali w Rochester w stanie Nowy Jork. Tam, w 1854 r., rodzi się ich syn, Byron. Małżeństwo nie było jednak udane. Victoria w tym czasie zaczęła interesować się feminizmem, teozofią i spirytyzmem. Jej mąż zaczął nałogowo pić alkohol. W 1856 r. wyjechali do San Francisco. Tam rodzi się ich córka, Zulu Maud. Victoria pracowała w San Francisco najpierw jako sprzedawczyni cygar, potem jako garderobiana u wziętej aktorki a wreszcie sama zaczęła występować na scenie. Wtedy to wydarzył się wypadek, który ostatecznie zrujnował jej małżeństwo: Byron wypadł przez okno. Wskutek tego do końca życia był niepełnosprawny umysłowo. Victoria odeszła od męża w 1861 r. W Indianapolis dołącza do swej rodziny. W Ottawie w stanie Indianapolis kupują szopę Fox House i urządzają w niej szpital. Victoria została szefem reklamy. Przebywają tam aż do 1864 r., kiedy to pewna kobieta zmarła po kuracji maścią antyrakową przepisaną przez ojca Victorii. W tym też roku uzyskała rozwód z Cannigiem. Pojechali do Cincinnati, a potem do Chicago. Tam ojciec otworzył nielegalny salon gier, a Tennessee zaczęła wróżyć. W 1866 r., po oskarżeniu o niemoralność, wyjechali do Saint-Luis w stanie Missouri. Siostry Claflin są coraz berdziej znane. W Saint-Louis poznała pułkownika Jamesa Harveya Blooda. Walczył on w wojnie secesyjnej, następnie był ekspertem finansowym miasta i prezydentem towarzystwa kolei żelaznych. Okazało się także, że podziela zainteresowania spirytystyczne Victorii (był prezesem stowarzyszenia spirytystycznego). Blood był także feministą, zwolennikiem wolnej miłości, legalnych rozwodów i niezależności kobiet. Ich związek spowodował, że w mieście wybuchł skandal - Blood był żonaty. Wkrótce do tej pary dołączyła dalsza rodzina Victorii. Dzięki znajomościom Blooda "klientem" obu sióstr był znany magnat Cornelius Vanderbilt, który zakochał się w Tennessee. To dzięki jego środkom finansowym siostry 19.I.1870 r. założyły na Wall Street firmę maklerską "Woodhull, Claflin and Co.". W ten sposób stały się pierwszymi w historii kobietami-maklerkami. Firma prowadziła ożywione interesy, zwłaszcza z kobietami, dla których przeznaczono specjalny pokój z tyłu biura. Wkrótce nawiązał kontakt z siostrami filozof Stephen Pearl Andrews. Był on utopijnym socjalistą, zwolennikiem harmonijnego społeczeństwa, w którym panowałby system zwany "pantarchią". 02.IV.1870 r. Victoria ogłosiła w "New York Herald", że zamierza ubiegać się o prezydenturę w następnych wyborach. Należy przypomnieć, że w owym czasie kobiety nie miały praw wyborczych. Za pieniądze swego banku Victoria zaczyna wydawać tygodnik "Woodhull & Claflin Weekly", w którym zamieściła obszerny program reform społecznych, finansowych i politycznych. Została przewodniczącą Międzynarodówki robotniczej w Nowym Jorku, zapowiedziała demaskowanie skandali na giełdach i walkę o prawa kobiet. Gazeta odnosi sukces. Na jej łamach otwarcie pisze się o prostytucji, oszustwach na Wall Street, powiązaniach władzy politycznej i społecznej z biznesem. Nie oszczędzono tutaj nawet Vanderbilta. W 1872 r. opublikowano tam "Manifest Komunistyczny" Marksa i Engelsa. W I.1871 r. ogłosiła, że będzie się domagać praw wyborczych dla kobiet przed Izbą Reprezentantów. Tego samego dnia miał odbyć się kongres Narodowego Stowarzyszenia na rzecz Prawa Głosu dla Kobiet. Tego samego wieczoru organizacja ta poparła jej kandydaturę. Potem Victoria sprecyzowała swój program reform: reprezentacja mniejszości, ograniczenie prezydentury do jednej kadencji, zniesienie kary śmierci, walka z biedą, nacjonalizacja oświaty, oparcie polityki zagranicznej na prawie, reforma systemu fiskalnego na korzyść robotników. W XI.1871 r., podczas wyborów lokalnych, Victoria i Tennessee wkraczają na czele 32 kobiet do lokalu wyborczego przy Szóstej Alei 682 i żądają dopuszczenia ich do głosowania. Odmówiono im tego, ale idea praw wyborczych dla kobiet zaczęła wtedy kiełkować w głowach kilku parlamentarzystów. Pod koniec tego roku Victoria idzie w pochodzie organizacji robotniczych od gmachu Cooper Union na 34 Ulicę, zorganizowanym na cześć Komuny Paryskiej. Na jej mityngach wyborczych pojawiały się tłumy osób, a jej tygodnik osiągnął rekordowe nakłady. Victoria tak opisywała swoją taktykę: "Nie po to wprowadziliśmy się na Wall Street, żeby spekulować złotem i akcjami, lecz by zatknąć sztandar buntu kobiet w samym sercu kontynentu". Nieporozumienia z matką-alkoholiczką doprowadziły do wygnania jej z domu. Ta zaś 15.V.1871 r. wniosła przeciw Bloodowi skargę o bigamię, a przeciw Victorii - za naruszenie dobrych obyczajów (w owym czasie mieszkała z Bloodem i opiekowała się byłym mężem, Cannigiem). Oskarżenie to spowodowało, że od Victorii odwrócił się konserwatywny odłam Stowarzyszenia na rzecz Prawa Głosu dla Kobiet. Wzrasta również nieufność robotników. W 1872 r. obie siostry zostały wykluczone z Międzynarodówki. W V.1872 r. Victoria utworzyła na bazie części ruchu sufrażystowskiego Partię Równych Praw, która miała doprowadzić ją do prezydentury. W 1873 r. zmarł jej pierwszy mąż. Skandal wybuchł gdy Tennesssee została pułkownikiem w 9. pułku Gwardii Narodowej. W czerwcu tego samego roku upada jej firma i przestaje wychodzić jej gazeta (wznowi nakład we wrześniu). Mimo to Victoria działała dalej. Chciała aby jej kandydatem na wiceprezydenta został Frederick Douglass, dawny czarny niewolnik, ale ten odrzucił tę propozycję. Zwolennicy prezydenta Ulyssesa Granta atakowali Victorię rozpowszechniając wiadomości o alkoholizmie jej pierwszego męża i narkomanii siostry Utiki.  W wyborach prezydenckich z 05.XI.1872 r. Victoria otrzymała 5 % głosów. W owym czasie wraz z siostrą przebywała w więzieniu za sprzedaż publikacji o "obscenicznym charakterze" (za taki uznano jej tygodnik). Wyszły dopiero miesiąc później. Potem ruszyła z wykładami po całych Stanach. Domaga się prawa kobiet do seksualnej satysfakcji, potępia małżeństwo. W 1875 r. , wraz z nowym kochankiem Benjaminem Tuckerem, wyruszyła do Paryża. Tam rozczarowała się co do marksizmu i była oburzona "zbrodniami Komuny" Paryskiej. Po powrocie do kraju zaczyna chwalić w swych artykułach macierzyństwo, dziewictwo i małżeństwo. W 1876 r. rozstała się z Bloodem. Dwa lata później wyjechała do Anglii. Kontynuowała nadal swą walkę o prawa kobiet. W 1883 r. wyszła za mąż za syna magnata bankowego Johna Biddulpha Martina. 08.XI.1892 r. ponownie ubiegała się o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Trzy lata później założyła gazetę "Humanitarian". Owdowiała w 1913 r. i osiadła w swych dobrach w hrabstwie Norton. Wprowadzała tam szerg postępowych reform: modernizowała rolnictwo, kupowała nowoczesny sprzęt, wprowadziła sztuczne nawożenie, asfaltowała drogi, instalowała łazienki na każdej farmie i walczyła z analfabetyzmem. Zmarła 09.VI.1927 r.