WŁADCZYNIE 750-1000

Urraka Fernández

Urodziła się w 935 r. jako córka hrabiego Kastylii Ferdynanda II Gonzáleza i Sanchy z Pampeluny. W 951 r. jej pierwszym mężem został król Leónu Ordoño III. Teść jednak poparł później w walce o władzę jego młodszego brata, Sancho Grubego. W 956 r. Urraka została oddalona przez małżonka. W 958 r., dwa lata po śmierci Ordoño III, wyszła za mąż za kolejnego władcę Leónu, Ordoño IV Nikczemnego. Ten zmarł już w 962 r. W tym samym roku trzecim mężem Urraki został król Nawarry i hrabia Aragonii, Sancho II Garcés Abarca. Z tego związku pochodzili: García II Sanchez "Tchórz" (król Pampeluny), Ramiro z Nawarry, Gonzalo z Navarry. Abda (Urraka) "Baskijka" z Nawarry (wyszła za Almanzora). Larousse wspomina Urrakę Teresę z Nawarry, ożenioną z Ramiro II, matkę Sancho I Głupca. Niektóre dokumenty wymieniają Gonzalo jako hrabiego Aragonii. Według nich rządził tam razem z matką jako regentką lub współwładczynią z woli ojca. Ich rządy trwały tam w latach 994-ok. 1004. W okresie 1004-1007 zasiadała wraz z synową Jimeną Fernández i miejscowymi biskupami w Radzie Regencyjnej rządzącej królestwem Nawarry w imieniu jej wnuka, Sancho III. Urraka po śmierci męża wstąpiła do klasztoru. Zmarła w 1007 r.