PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 1730-1980

Rajkumari Amrit Kaur

Urodziła się 02.II.1889 r. w Lucknow w indyjskim stanie Uttar Pradeś. Pochodziła z rodziny książęcej Kapurthala z Pendżabu. Była jedynym dzieckiem radży Harnama Singha i rani Harnam Singh. Jej matka była prezbiterianką. Rajkumari odziedziczyła po niej religię. Swą najwcześniejszą edukację pobierała w Anglii w szkole w Sherborne w Dorsetshire. Później studiowała w Oxfordzie. Bardzo dobrze grała w tenisa - zdobyła kilka nagród. Potem wróciła do Indii, gdzie była pracownicą społeczną.

Jej ojciec radża Harnam Singh był pobożnym chrześcijaninem. Cieszył się zaufaniem wielu przywódców Indyjskiego Kongresu Narodowego. Wielu z nich przychodziło do ich domu. Po 1919 r. Rajkumari zaangażowała się w walkę o niepodległość Indii. W 1934 r., po śmierci ojca, zamieszkała w aśramie Mahatmy Gandhiego. Została jego sekretarką. Wielokrotnie była aresztowana przez władze brytyjskie za swą działalność.

W 1927 r. współzakładała Ogólnoindyjską Konferencję Kobiet, a w 1930 r. została sekretarzem tej organizacji. W latach 1931-1933 była przewodniczącą Stowarzyszenia Kobiet. W 1938 r. stanęła na czele Ogólnoindyjskiej Konferencji Kobiet. W 1945 i 1946 r. była członkinią indyjskiej delegacji na konferencje UNESCO w Londynie i Paryżu.

Angażowała się na rzecz eliminacji różnych złych praktyk społecznych, takich jak: małżeństwa dzieci, krzywdzący kobiety system purdah i analfabetyzm. Po uzyskaniu przez Indie niepodległości zasiadła w gabinecie premiera Jawaharlala Nehru. Była pierwszą kobietą-ministrem w historii niepodległych Indii. W trakcie swej kariery politycznej sprawowała następujące funkcje rządowe: ministra zdrowia (1947-1957), ministra komunikacji (1951 i 1952). Od ok. 1955 r. była numerem 4 w rządzie. W latach 1957-1964 zasiadała w Izbie Stanów (izbie wyższej). W 1950 r. była przewodniczącą Zgromadzenia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Zmarła 02.X.1964 r.