KOBIETY-PREZYDENCI
KOBIETY-WICEPREZYDENCI
PRZYWÓDCZYNIE PARTII
KANDYDATKI
NA PREZYDENTA 1991-1999
Diah
Permata Megawati Setiawati Sukarnoputri
Urodziła się 23.I.1947 r. w Dżakarcie
jako najstarsza
córka i drugie dziecko prezydenta Indonezji Sukarno i jego drugiej żony
Fatmawati (ogółem miał ich aż 9). Wychowywała
się w pałacu prezydenckim nawet wtedy, gdy jej ojciec opuścił jej matkę i
wziął sobie trzecią żonę, Hartini.
W młodości wiele podróżowała w
towarzystwie służących. Życie na wysokim poziomie skończyło się, gdy
generał Suharto odebrał władzę Sukarno i umieścił go w areszcie domowym,
gdzie ten zmarł w 1970 r.
Studiowała psychologię na Uniwersytecie
Indonezyjskim w Dżakarcie (1965-1967) oraz rolnictwo na
Uniwersytecie Padjajaran (1970-1972), ale nie uzyskała dyplomu na obu
kierunkach. Jej pierwszy mąż,
Surendro, pilot wojskowy, zaginął podczas akcji wojskowej nad Irian Jaya.
Nigdy nie znaleziono jego ciała. Potem wyszła za mąż za egipskiego
biznesmena Hassana Gamala Ahmada Hassana. To małżeństwo było pomyłką i
trwało zaledwie kilka miesięcy. Jej trzeci mąż, Taufik Kiemas, namówił ją
do zajęcia się polityką. Jest matką trojga dzieci: M. Rizki Pratama, M.
Prananda Prabowo oraz Puan Maharani. W latach 80-ych Megawati
wstąpiła do chrześcijańsko-narodowej Demokratycznej Partii Indonezji .W 1987
r. oboje małżonkowie dostali się do parlamentu. W 1993 r. Megawati została
przywódczynią opozycji przeciwko rządom Suharto jako przewodnicząca
Demokratycznej Partii Indonezji. W 1996 r. władze próbowały usunąć
ją z życia politycznego, ale ich działania zakończyły się fiaskiem,
ponieważ Sukarnoputri opuściła wprawdzie partię, ale wkrótce zyskała
zwolenników i założyła własne ugrupowanie w 1998
r. - Demokratyczną Partię Indonezji-Walka (PDIP). W Izbie Reprezentantów
zasiadała więc w latach 1987-1997. 20.X.1999 r. jej partia
wygrała wybory parlamentarne, i Megawati liczyła na to, że zostanie
prezydentem. Zawiodła się, ponieważ Doradcze Zgromadzenie Ludowe (najwyższa
instancja ustawodawcza) na głowę państwa wybrała Abdurrahmana Wahida. Jej
kandydaturze sprzeciwiały się zwłaszcza fundamentalistyczne ugrupowania
islamskie, które nie życzyły sobie kobiety-prezydenta. Ta decyzja spowodowała
jednak zamieszki w kraju, więc już następnego dnia została obrana wiceprezydentem
kraju. W VIII.2000 r. chory prezydent Wahid przekazał
jej większość władzy. Oskarżany o korupcję i nieudolność
został usunięty z urzędu 23.VII.2001 r. Następnym prezydentem
Indonezji, a zarazem pierwszą kobietą na czele państwa, została Megawati
Sukarnoputri. W pierwszej turze wyborów prezydenckich
z 05.VII.2004 r. zajęła drugie miejsce z
26.6% głosów i weszła do drugiej tury (20.IX.2004 r.), która
również skończyła się jej porażką - zdobyła około 40% głosów, a jej
rywal Susilo Bambang Yudhoyono - około 60%. Z urzędu prezydenckiego odeszła
20.X.2004 r. W maju 2004 r. kilku mułłów z Jawy
Wschodniej wydało na nią fatwę, wzywając wiernych, by w wyborach
prezydenckich nie oddawali głosu na kobietę. 08.VII.2009
r. ponownie walczyła o prezydenturę Indonezji z ramienia PDIP.
Zajęła wtedy drugie miejsce z 26.8% głosów. Była prezydent postrzegana jest
jako polityk skłonny do kompromisu i małomówny.