KOBIETY-PREZYDENCI
KOBIETY-WICEPREZYDENCI 
PRZYWÓDCZYNIE PARTII 
KANDYDATKI NA PREZYDENTA 1991-1999

Diah Permata Megawati Setiawati Sukarnoputri

Urodziła się 23.I.1947 r. w Dżakarcie jako najstarsza córka i drugie dziecko prezydenta Indonezji Sukarno i jego drugiej żony Fatmawati (ogółem miał ich aż 9). Wychowywała się w pałacu prezydenckim nawet wtedy, gdy jej ojciec opuścił jej matkę i wziął sobie trzecią żonę, Hartini. W młodości wiele podróżowała w towarzystwie służących. Życie na wysokim poziomie skończyło się, gdy generał Suharto odebrał władzę Sukarno i umieścił go w areszcie domowym, gdzie ten zmarł w 1970 r. Studiowała psychologię na Uniwersytecie Indonezyjskim w Dżakarcie (1965-1967) oraz rolnictwo na Uniwersytecie  Padjajaran (1970-1972), ale nie uzyskała dyplomu na obu kierunkach. Jej pierwszy mąż, Surendro, pilot wojskowy, zaginął podczas akcji wojskowej nad Irian Jaya. Nigdy nie znaleziono jego ciała. Potem wyszła za mąż za egipskiego biznesmena Hassana Gamala Ahmada Hassana. To małżeństwo było pomyłką i trwało zaledwie kilka miesięcy. Jej trzeci mąż, Taufik Kiemas, namówił ją do zajęcia się polityką. Jest matką trojga dzieci: M. Rizki Pratama, M. Prananda Prabowo oraz Puan Maharani. W latach 80-ych Megawati wstąpiła do chrześcijańsko-narodowej Demokratycznej Partii Indonezji .W 1987 r. oboje małżonkowie dostali się do parlamentu. W 1993 r. Megawati została przywódczynią opozycji przeciwko rządom Suharto jako przewodnicząca  Demokratycznej Partii Indonezji. W 1996 r. władze próbowały usunąć ją z życia politycznego, ale ich działania zakończyły się fiaskiem, ponieważ Sukarnoputri opuściła wprawdzie partię, ale wkrótce zyskała zwolenników i założyła własne ugrupowanie w 1998 r. - Demokratyczną Partię Indonezji-Walka (PDIP). W Izbie Reprezentantów zasiadała więc w latach 1987-1997. 20.X.1999 r. jej partia wygrała wybory parlamentarne, i Megawati liczyła na to, że zostanie prezydentem. Zawiodła się, ponieważ Doradcze Zgromadzenie Ludowe (najwyższa instancja ustawodawcza) na głowę państwa wybrała Abdurrahmana Wahida. Jej kandydaturze sprzeciwiały się zwłaszcza fundamentalistyczne ugrupowania islamskie, które nie życzyły sobie kobiety-prezydenta. Ta decyzja spowodowała jednak zamieszki w kraju, więc już następnego dnia została obrana wiceprezydentem kraju. W VIII.2000 r. chory prezydent Wahid przekazał jej większość władzy. Oskarżany o korupcję i nieudolność został usunięty z urzędu 23.VII.2001 r. Następnym prezydentem Indonezji, a zarazem pierwszą kobietą na czele państwa, została Megawati Sukarnoputri. W pierwszej turze wyborów prezydenckich z 05.VII.2004 r. zajęła drugie miejsce z 26.6% głosów i weszła do drugiej tury (20.IX.2004 r.), która również skończyła się jej porażką - zdobyła około 40% głosów, a jej rywal Susilo Bambang Yudhoyono - około 60%. Z urzędu prezydenckiego odeszła 20.X.2004 r. W maju 2004 r. kilku mułłów z Jawy Wschodniej wydało na nią fatwę, wzywając wiernych, by w wyborach prezydenckich nie oddawali głosu na kobietę. 08.VII.2009 r. ponownie walczyła o prezydenturę Indonezji z ramienia PDIP. Zajęła wtedy drugie miejsce z 26.8% głosów. Była prezydent postrzegana jest jako polityk skłonny do kompromisu i małomówny.