KANDYDATKI NA PREZYDENTA 2000-2010

Lakshmi Sahgal

Urodziła się 24.IX.1914 r. w Madrasie. Już jako młoda dziewczyna uczestniczyła w ruchu nacjonalistycznym. Studiowała medycynę, a potem wyjechała do Singapuru, aby leczyć tam najbiedniejszych z biednych, w tym migrujących robotników indyjskich. Po poddaniu Singapuru przez Brytyjczyków Japonii w 1942 r. nawiązała kontakt z wieloma hinduskimi jeńcami wojennymi, którzy spekulowali na temat możliwości powstania indyjskiej armii wyzwoleniowej. Doprowadziło to później do powstania Indyjskiej Armii Narodowej (INA) pod przywództwem generała Mohana Singha. W następnym roku, kiedy przybył do Singapuru Netaji Subhash Chandra Bose, aby kierować INA, powierzył jej dowództwo nad regimentem Rani Jhansi. Jej regiment był wyjątkowo aktywny na froncie i na polu medycznym. Sama Sahgal otrzymała stopień pułkownika. 04.III.1946 r. została porwana i wywieziona do Indii. Władze brytyjskie doszły do wniosku, że trzymanie jej w więzieniu odniosłoby przeciwny skutek do zamierzonego, więc zwolniły ją. W Lahore w III.1947 r. wyszła za mąż za pułkownika Prema Kumara Sahgala i osiadła w Kanpur. Nadal pracowała jako lekarka, szczególnie wśród uchodźców. Założyła nawet mały dom położniczy, w którym pracuje do dzisiaj. Dr Sahgal jest feministką. Po wojnie z 1971 r. zaangażowała się w politykę po stronie lewicy, najpierw działała w związkach zawodowych, a potem w ruchu kobiecym. W 1981 r. została wiceprzewodniczącą Ogólnoindyjskiego Demokratycznego Stowarzyszenia Kobiet. Dr Sahgal do dziś pracuje wśród ubogich w slumsach Kanpuru. W VI.2002 r. partie lewicowe wysunęły jej kandydaturę na prezydenta Indii.