KANDYDATKI NA PREZYDENTA 2000-2010
Lakshmi Sahgal
Urodziła się 24.IX.1914 r. w
Madrasie. Już jako młoda dziewczyna uczestniczyła w ruchu nacjonalistycznym.
Studiowała medycynę, a potem wyjechała do Singapuru, aby leczyć tam
najbiedniejszych z biednych, w tym migrujących robotników indyjskich. Po
poddaniu Singapuru przez Brytyjczyków Japonii w 1942 r. nawiązała kontakt z
wieloma hinduskimi jeńcami wojennymi, którzy spekulowali na temat możliwości
powstania indyjskiej armii wyzwoleniowej. Doprowadziło to później do
powstania Indyjskiej Armii Narodowej (INA) pod przywództwem generała Mohana
Singha. W następnym roku, kiedy przybył do Singapuru Netaji Subhash Chandra
Bose, aby kierować INA, powierzył jej dowództwo nad regimentem Rani Jhansi.
Jej regiment był wyjątkowo aktywny na froncie i na polu medycznym. Sama Sahgal
otrzymała stopień pułkownika.
04.III.1946 r. została porwana i wywieziona do Indii. Władze brytyjskie doszły
do wniosku, że trzymanie jej w więzieniu odniosłoby przeciwny skutek do
zamierzonego, więc zwolniły ją. W Lahore w III.1947 r. wyszła za mąż za pułkownika
Prema Kumara Sahgala i osiadła w Kanpur. Nadal pracowała jako lekarka, szczególnie
wśród uchodźców. Założyła nawet mały dom położniczy, w którym pracuje
do dzisiaj. Dr Sahgal jest feministką. Po wojnie z 1971 r. zaangażowała się
w politykę po stronie lewicy, najpierw działała w związkach zawodowych, a
potem w ruchu kobiecym. W 1981 r. została wiceprzewodniczącą Ogólnoindyjskiego
Demokratycznego Stowarzyszenia Kobiet. Dr Sahgal do dziś pracuje wśród
ubogich w slumsach Kanpuru. W VI.2002 r. partie
lewicowe wysunęły jej kandydaturę na prezydenta Indii.