Dahia-Al-Kahina
Urodziła się w berberskim plemieniu w górach Dżabal al-Auras. Była wyznawczynią judaizmu. Jej ojciec miał na imię Tabat lub Thabitah. Jej imię jest żeńską formą hebrajskiego rzeczownika "cohen" - "kapłan". Co najmniej raz wyszła za mąż i miała synów. W 682 r. stanęła na czele federacji plemion berberskich Dżerawa z numidyjskiego masywu górskiego Dżabal al-Auras. Walczyła ona z podbojem arabskim. Stosowana przez królową taktyka "spalonej ziemi" przyniosła jej klęskę. Rolnicy i mieszczanie, w obawie o swe mienie i interesy, oddawali się pod opiekę Arabów i przechodzili na islam. Walka królowej miała trwać do 701 r., kiedy to miała kazać swym synom przyjąć islam i dojść do ugody z Arabami, a sama miała następnie odebrać sobie życie. Według innej wersji zginęła w bitwie w 702 r. Do dziś nazywana jest przez potomnych "Berberską Deborą".