Joanna Flandryjska
Urodziła się około 1295 r. jako córka Joanny I, hrabiny Rethel w latach 1285-1328, i Ludwika de Flandre-Dampierre, hrabiego Nevers. W 1329 r. poślubiła Jan IV de Montfort, hrabiego Montfort i księcia Bretanii. Ich dziećmi byli Jan V Zdobywca i Joanna. 30.IV.1341 r. zmarł brat Jana, książę Bretanii Jan III Dobry. Nie pozostawił po sobie potomstwa. Natychmiast rozgorzała wojna między Anglią a Francją o schedę po nim. Król Francji Filip VI, wuj Karola z Blois, poparł Joannę de Penthièvre i jej męża, Karola z Blois. Kandydatem Anglików był Jan IV de Montfort, najmłodszy brat Jana III. Wybuchła długoletnia wojna o sukcesję bretońską. Większość bretońskiej szlachty poparła Joannę i Karola. Janowi udało się jednak opanować Nantes. W Limoges zagarnął książęce skarby. W połowie sierpnia opanował większość Bretanii, w tym trzy najważniejsze miasta - Nantes, Rennes i Vannes. Na tym skończyły się sukcesy Jana. W X.1341 r. przegrał bitwę z Karolem pod Champtoceaux. Schronił się w Nantes, skąd wygnali go mieszczanie. Karol zaproponował mu rozmowy pokojowe, ale gdy te nie przyniosły rozstrzygnięcia rozkazał uwięzić przeciwnika. Wojnę kontynuowała w imieniu Jana jego żona, Joanna Flandryjska. W 1342 r. musiała jednak poprosić o pomoc Edwarda III. Ten wysłał wojska do Bretanii. Działania Edwarda zaniepokoiły Francuzów, którzy zaangażowali się bardziej w wojnę. Karol de Blois odbił Rennes i Vannes. 16.I.1343 r. Anglicy i Francuzi zawarli rozejm. Miał on obowiązywać do 1346 r. W tym czasie zamierzano rozstrzygnąć sprawę sukcesji bretońskiej. 01.IX.1343 r. Jan został uwolniony z więzienia. Karol de Blois wkrótce wznowił wojnę i odnosił w niej coraz większe sukcesy. W III.1345 r. Jan uciekł do Anglii. Latem powrócił do Bretanii na czele angielskiej armii. W lipcu spróbował zdobyć Quimper, ale Karolowi udało się przełamać oblężenie. Jan wycofał się do Hennebont, gdzie zachorował. Zmarł tam16.IX 1345 r. Jego pretensje do Bretanii odziedziczył jego 4-letni synek, Jan V Zdobywca, w imieniu którego wojnę prowadziła jego matka, Joanna Flandryjska. Wkrótce potem księżna popadła w obłęd. Zmarła we IX.1374 r.