GUBERNATORKI 2459- 
WŁADCZYNIE 1450
PRZEWODNICZĄCE ZGROMADZEŃ PRAWODAWCZYCH PRZED XX WIEKIEM

Joanna Enriquez de Melagar

Urodziła się w 1425 r. Jej rodzicami byli Fryderyk Enríquez, hrabia Melby i Ruedy, oraz Mariana de Córdoba (Marina Díez de Córdoba y Ayala). Według niektórych historyków (Henry Charles Lea, Benzion Netanyahu i Norman Roth) Enríquezowie byli Żydami, którzy w XIV w. przeszli na chrześcijaństwo. Wyszła za mąż za króla Nawarry i Aragonii Jana II Aragońskiego. Jego pierwszą żoną była Blanka I Nawarska. Z tego związku pochodzili Ferdynand II Aragoński i infantka Joanna Aragońska. Królowa faktycznie współrządziła wraz z mężem, który polegał na jej inteligencji, dyskrecji i zdolnościach negocjacyjnych. W latach 1451-1461 królowa Joanna była wicekrólem Nawarry wraz z swym pasierbem Karolem. W 1458 r. ten ostatni został mianowany przez ojca wicekrólem Katalonii, gdzie zyskał olbrzymią popularność. Ojciec kazał go uwięzić. Karol zmarł we IX.1461 r. Joanna zastąpiła go na stanowisku wicekróla Katalonii. Miała swój własny dwór z kancelarią i skarbcem ale bez urzędów sądowniczych i ustawodawczych. W wojnie domowej, która wybuchła po smierci Karola, stłumiła opozycję w miastach i wsiach. W 1461 r. negocjowała z ramienia Korony z umiarkowanymi buntownikami na temat kapitulacji Villafranca del Penedes. Była główną negocjatorką traktatów w Sauveterre i Bayonne w V.1462 r., które rozstrzygały kwestię sukcesji w Nawarze i pozwalały Francuzom okupować Roussillon i Cerdanyę w zamian za militarne wsparcie dla jej męża. Królowa Joanna znana jest ze swego bardzo czynnego militarnego zaangażowania szczególnie w pierwszej fazie wojny domowej. W 1463 r. wraz z córką była więziona na zamlu w Larraga. Po uwolnieniu pełniła funkcję wicekróla Katalonii w latach 1464-1468. Wraz z swym synem Ferdynandem przewodziła Kortezom Aragońskim w Saragossie w latach 1466-1468. Królowa Joanna zmarła 13.II.1468 r.