SZEFOWE RZĄDÓW W LATACH 2295-1935
WŁADCZYNIE 1350

Izabela Bawarska

Tak naprawdę miała na imię Elżbieta. Urodziła się w 1371 r. jako córka księcia Bawarii Stefana III i Tadei Visconti. 17.VII.1385 r., w Amiens, poślubiła króla Francji Karola VI Szalonego. Z tego związku pochodziło 12 dzieci: Karol, Joanna, Izabela, Joanna, Karol, Maria, Michalina, Ludwik, Jan, Katarzyna, Karol VII i Filip. W latach 1392-1419 była regentką Francji gdy jej mąż chorował na schizofrenię. Oficjalnie ogłoszono ją regentką podczas "nieobecności" męża. Kochanką króla została z jej polecenia Odette de Champdivers. Karol VI był zadowolony z tego stanu rzeczy, ponieważ nigdy nie lubił pojawiać się publicznie i był wdzięczny żonie, że tak często go zastępuje. Trwało to do jego śmierci 21.X.1422 r. i czyniło niezdolnym do samodzielnego panowania. Izabela otrzymała olbrzymie posiadłości w Normandii, koło Paryża i w Szampanii jako zabezpieczenie. Zaaranżowała małżeństwa swych dzieci w bardzo młodym wieku. Jej doradcy, bracia męża Filip Burgundzki i książę Orleański, oprowadzili do okrutnej walki o władzę, która zakończyła się wojną domową. W 1402 r. królowa przejęła kontrolę nad podatkami, a 26.IV.1403 r. została przewodniczącą Rady Państwa (szefową rządu). Była nią do 1404 r. W tym samym roku zmarł Ludwik Orleański, a ona rządziła Francją od tej pory wraz z Filipem. Po urodzeniu ostatniego dziecka wyprowadziła się od męża, który stawał się coraz bardziej gwałtowny i niebezpieczny. W 1407 r. jej pozycja została potwierdzona w oficjalnym dokumencie, ale kuzyn jej męża, Jan, umieścił swych zwolenników na wszystkich najważniejszych pozycjach. W latach 1411-1412 wybuchła wojna domowa między Burgundczykami a Orleańczykami. W 1415 r. zmarł jej 18-letni syn Ludwik, następca tronu. Wkrótce potem Anglicy zaatakowali Francję. Po śmierci młodego delfina kolejnym następcą francuskiego tronu został jego młodszy brat Jan (żonaty z Jakobiną z Hainaut), który zmarł dwa lata później. Funkcję tę znów objęła Izabela, która mianowała Jana bez Trwogi gubernatorem Królestwa Francji. W 1419 i 1420 r. spotkała się z królem Anglii, Henrykiem V, w celu wynegocjowania traktatu pokojowego. W traktacie z Troyes z 1420 r. wydziedziczono z tronu Francji jej syna (późniejszego Karola VII) na korzyść Henryka. W 1422 r., po śmierci Karola VI, kolejnym królem Francji został Karol VII. Izabela nie była przywiązana do swoich dzieci. Karola VII darzyła nieukrywaną niechęcią, kiedy objął on rządy Izabela przeniosła się na terytoria kontrolowane przez Anglików i już więcej nie wywierała wpływu na politykę. Po śmierci męża żyła samotnie, dręczona przez reumatyzm i trudności z poruszaniem się, spowodowane nadwagą. Zmarła 24 lub 29.IX.1435 r. w Paryżu. Pochowano ją w bazylice Saint-Denis.