KANDYDATKI NA PREZYDENTA 2004-

Esther Kamatari

Urodziła się w 1951 r. jako córka księcia Ignacego Kamatari (zamordowanego w 1964 r.) i jego żony Agryppiny oraz bratanica ówczesnego panującego króla Mwambutsy IV. Dorastała na dworze królewskim w Bujumbura. W XVI lub XVII w. powstało na terenie obecnego Burundi królestwo Urundi, które przetrwało (mimo wojen wewnętrznych i zewnętrznych) do podboju kolonialnego. Warstwę rządzącą stanowili Tutsi, z których wywodził się mwani („boski” król) i ganwa („szlachta”). Większość poddanych stanowili członkowie plemienia Hutu. Od 1896 r. kraj był opanowywany przez Niemców—od 1903 r. znajdował się w składzie Niemieckiej Afryki Wschodniej. W 1916 r. został zajęty przez wojska belgijskie, a po I wojnie światowej, wraz z Rwandą tworzył belgijskie terytorium mandatowe Ligi Narodów (Ruanda-Urundi). Po II wojnie światowej uzyskał status terytorium powierniczego ONZ. Niemcy i Belgia popierały chrystianizację kraju i utrzymywały dominację mniejszości etnicznej Tutsi nad ludem Hutu i Pigmejami Twa (1%). Od 1962 r. Burundi było niepodległą monarchią konstytucyjną (panował właśnie Mwambutsa IV) i członkiem ONZ. W VII.1966 r. zmarł Mwambutsa IV, a jego następca, król Mwami Ntare V, został w listopadzie tego samego roku zdetronizowany przez nacjonalistów z Hutu (i zamordowany w 1972 r.). W wyniku dwóch kolejnych wojskowych zamachów stanu kraj został proklamowany w 1966 r. republiką, z prezydentem ppłk M. Micombero (Tutsi) i rządzącą Partią Jedności na Rzecz Postępu Narodowego (UPRONA). Faktycznie rządy sprawowali wojskowi. W 1972 r. wybuchły plemienne walki w związku z rywalizacją Hutu i Tutsi. W 1964 r., w wyniku pałacowego spisku, zamordowano jej ojca. Esther Kamatari opuściła kraj wkrótce po ukończeniu Narodowej Szkoły Administracji. Na krótko osiedliła się w jednym z krajów afrykańskich. W 1970 r. przybyła do Paryża i została pierwszą czarną modelką we Francji. Pracowała dla Yves Saint Laurenta, Paco Rabanne'a i Christiana Diora. Studiowała prawo w Lille. Działa charytatywnie na rzecz kobiet i dzieci w Burundi. Od 1990 r. jest przewodniczącą Związku Ludu Burundyjskiego we Francji. Partia Abahuza (Partia na rzecz Przywrócenia Monarchii i Dialogu w Burundi) została zarejestrowana we IX.2004 r. i wysunęła ją jako swą kandydatkę na prezydenta. Wybory miały odbyć się (i odbyły się) 19.VIII.2005 r. Esther Kamatari była pierwszą w historii swojego kraju kobietą ubiegającą się o stanowisko prezydenta. Parlament postanowił jednak później, że to obie izby parlamentu dokonają wyboru głowy państwa. Jedynym kandydatem został Pierre Nkurunziza. Na czele ugrupowania Abahuza stoi jej bliski krewny, książę Godefroid Kamatari, znajdujący się wysoko na liście następców burundyjskiego tronu. Jako prezydent pani Kamatari zamierzała rozpisać referendum, w którym ludzie mieliby zdecydować czy Burundi ma być monarchią, czy też republiką. Księżniczka nie ukrywa, że w tym pierwszym ustroju widzi lepsze rozwiązanie. Jej ugrupowanie zaznacza, że dąży do ustanowienia nowoczesnej monarchii konstytucyjnej (jak w Europie), a nie do monarchii totalitarnej (jak w Suazi). Pani Kamatari zamierzała dążyć do zgody między plemionami Tutsi a Hutu. Drugą przyczynę problemów swego kraju widzi w ubóstwie i obiecuje, że będzie dążyć do poprawy sytuacji gospodarczej. Wyszła za mąż za francuskiego lekarza, z którym ma potomstwo. W 2001 r. (we współpracy z Marie Renault) wydała swe wspomnienia w formie książkowej pt. "Princesse des rugo. Mon histoire" [Księżniczka "des rugo(?)". Moja historia]. Jest członkinią organizacji "Kobiety na rzecz Przyszłości".