WŁADCZYNIE 1081-1100

Ermengarda Andegaweńska

Urodziła się w 1072 r. jako córka Fulka IV Ponurego, hrabiego Andegawenii, i Hildegardy (Odeardy) z Beaugency. Pierwszym mężem Ermengardy został w 1088 lub 1089 r. Wilhelm IX Trubadur, książę Akwitanii i Gaskonii oraz hrabia Poitiers. Małżeństwo to nie było jednak szczęśliwe. Piękna i wykształcona księżna cierpiała na pewne zaburzenia psychiczne. Po jednej z kłótni z mężem udała się do klasztoru i przywdziała habit, a to oznaczało oczywiście, że para nie będzie miała dzieci. Wilhelm wreszcie odesłał żonę do jej ojca i sam rozwiązał to małżeństwo w 1090 lub 1091 r. W 1093 r. wyszła po raz drugi za mąż za Alana IV Młodszego, księcia Bretanii oraz hrabiego Rennes i Nantes. Ermengarda uzyskała wielki wpływ na męża. Kiedy ten wyruszył w 1096 r. na pierwszą wyprawę krzyżową sprawowała regencję w Bretanii, Rennes i Nantes aż do jego powrotu w 1101 r. Alan i Ermengarda mieli razem dwóch synów i córkę: Godfryda, Jadwigę i Conana III Grubego. W 1112 r. mąż Ermengardy został zmuszony do oddania władzy Conanowi. Sam osiadł w klasztorze Świętego Zbawiciela w Redon, gdzie zmarł 13.X.1119 r. Jako admiratorka świętego Bernarda z Clairvaux wspierała budowę nowych klasztorów cysterskich. Pod jej szczególną opieką znajdowało się opactwo Fontevrault. Ermengarda osiadła tam po abdykacji męża. W klasztorze zaprzyjaźniła się z księżną Filipą Matyldą, drugą żoną Wilhelma IX. Po 1117 r. Ermengarda opuściła Fontevrault i przebywała na dworze syna. Stała się jego bliską doradczynią w sprawach państwowych. W 1117 r. towarzyszyła Conanowi podczas drugiej wyprawy krzyżowej. Po 1131 r. ponownie włożyła zakonny habit w klasztorze cysterek w Larrey. W 1132 r., na wezwanie króla Jerozolimy Fulka (swego brata), wyruszyła na pielgrzymkę do Jerozolimy. Przez 3. lata podróżowała po Palestynie. Na krótko zatrzymała się w Nablusie. Tam przyczyniła się do odbudowy kościoła Świętego Zbawiciela. Po powrocie do Francji ufundowała klasztor cysterek w Berze niedaleko Nantes. Pod koniec życia osiadła w klasztorze Świętego Zbawiciela w Redon, gdzie zmarła 01.VI.1146 r.