KANDYDATKI NA PREZYDENTA 1991-1999
PRZYWÓDCZYNIE PARTII 

Emma Bonino

Urodziła się 09.III.1948 r. w Bra (Cuneo).

1972 ukończyła języki zagraniczne i literaturę na Uniwersytecie Bocconi w Milanie,
1975 założyła CISA (Centrum Informacji, Sterylizacji i Aborcji),
1976 wybrana po raz pierwszy do włoskiej Izby Deputowanych (reelekcja w latach 1979, 1983, 1987, 1992, 1994). Sprawowała tam funkcje przewodniczącej frakcji parlamentarnej Partii Radykalnej i członkini biura parlamentu,
1978 jedna z działaczy, która doprowadziła do referendum w sprawie energii nuklearnej. Doprowadziło to do tego, że nie zainstalowano broni nuklearnej na terenie Włoch,
1979- członkini Parlamentu Europejskiego (reelekcja w 1984 r.),
1981 członkini-założycielka i sekretarz "'Food and Disarmament International",
1987 promotorka międzynarodowej kampanii na rzecz praw człowieka i praw obywatelskich w Europie Wschodniej,
1991-93 przewodnicząca Partii Radykalnej,
1991 (lub 1989)-94 sekretarz włoskiej Izby Deputowanych,
1993-94 sekretarz generalna Partii Radykalnej,
1995-99 komisarz Komisji Europejskiej ds. rybołówstwa, pomocy humanitarnej i polityki konsumenckiej,
13.V.1999 kandydatka na prezydenta Włoch,
2000- liderka swej własnej listy "Emma Bonino".
17.V.2006-07.V.2008 minister ds. europejskich i handlu międzynarodowego,
07.V.2008- wiceprzewodnicząca Senatu,
28-29.III.2010 w wyborach na prezydenta regionu Lacjum zajęła drugie miejsce z 48.3%.głosów. Zwyciężyła Renata Polverini.

07.III.1999 r. ogłosiła swój zamiar kandydowania na urząd głowy państwa. Bonino była wieczną outsiderką, najbardziej popularnym członkiem Komisji Europejskiej oraz najbardziej lubianym politykiem we Włoszech. Działa aktywnie na rzecz pokoju, porozumienia, rozbrojenia i praw kobiet. Odrzuciła propozycję posady rządowej w 1998 r. Włoska klasa polityczna boi się jej dlatego nie mogła liczyć na dobry wynik w wyborach prezydenckich z 13.V.1999 r. (prezydent jest wybierany przez parlament). Zdobyła tylko 15 głosów. Mówiono jednak, że gdyby wybory były powszechne Bonino zostałaby pierwszą kobietą-prezydentem Włoch. 13.VI.1999 r. jej lista zdobyła 8 miejsc w Parlamencie Europejskim, zbierając 4 razy więcej głosów niż w 1994 r. Decyzją rządu włoskiego nie została członkinią Komisji Romano Prodiego.