Emma
Emma Altdorf urodziła się w 808 r. jako córka Welfa, hrabiego Altdorf, i Heilwigi (Eigilwi) Saksońskiej, córki hrabiego Isanbarta. Była młodszą siostrą Judyty, cesarzowej Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W 827 r., w Regensburgu, Emma, w wyniku działań starszej siostry, poślubiła Ludwika Niemieckiego, syna swego szwagra, cesarza Ludwika I Pobożnego, i pasierba swej siostry Judyty. W latach 827-843 była królową-małżonką Bawarii. W 833 r. mąż podarował jej opactwo Obermünster w Regensburgu. Dziećmi Emmy i Ludwika byli: Hildegarda, Karloman, Ermengarda, Gizela, Ludwik Młodszy, Berta i Karol Otyły. Kronikarze upamiętnili Emmę jako kobietę posiadającą liczne talenty. Wychwalali jej zdolności i wielką odwagę. Królowa często sama dowodziła armią. Pewnego razu poprowadziła wojsko przeciwko Adelchisowi z Benewentu, który zbuntował się przeciw jej mężowi. Ten tak przestraszył się monarchini, że uciekł na Korsykę. Roczniki z Saint-Bertin ganią ją jednak za jej postępowanie z ludem Italii. W 843 r., na mocy traktatu z Verdun, jej mąż otrzymał ziemie zamieszkane przez Franków Wschodnich. Od tej pory Emma była królową-małżonką państwa wschodniofrankijskiego (przyszłe Niemcy). Królowa Emma zmarła 31.I.876 r. Pochowano ją w klasztorze świętego Emmerama w Regensburgu.