KANDYDATKI NA WICEPREZYDENTA
PRZYWÓDCZYNIE PARTII

Clara González de Behringer

Urodziła się 11.IX.1900 r. W 1918 r. zdobyła dyplom nauczycielski, a w 1922 r. ukończyła Narodową Szkołę Prawniczą, stając się tym samym pierwszą w historii Panamy prawniczką. Obroniła wtedy pracę pod tytułem "Kobieta wobec panamskiego prawa". Były to jedne z pierwszych studiów analizujące dyskryminację kobiet w tym kraju. Zaangażowała się w działalność feministyczną. Mimo tego, że ukończyła studia prawnicze nie mogła prowadzić, jako kobieta, praktyki, dlatego też pracowała jako nauczycielka. 08.XII.1922 r., wraz z Sarą Sotillo, Elidą de Crespo, Enriquetą Morales, Sarą Barrera, Rosą Navas i innymi kobietami, w większości nauczycielkami, utworzyła ruch feministyczny zwany "Renovatio", działający na rzecz zniesienia prawnej i politycznej dyskryminacji kobiet. Przekazały parlamentowi projekt ustawy przyznającej prawa wyborcze kobietom. W 1923 r. założyła Narodową Partię Feministyczną, która przez dwie dekady walczyła z upośledzeniem statusu kobiety w polityce, społeczeństwie, kulturze i gospodarce. W tym samym roku powstała także Szkoła Kultury Kobiecej. Clara González de Behringer i jej inne koleżanki-feministki doprowadziły w 1946 r. do przyznania praw wyborczych kobietom. W 1927 r. otrzymała stypendium naukowe i wyjechała do USA, aby tam odbyć studia podyplomowe na Uniwersytecie Nowy Jork. Dwa lata później otrzymała tytuł doktora prawa, zostając pierwszą w historii Ameryki Łacińskiej kobietą z takim stopniem naukowym. W 1940 r. wyszła za mąż za amerykańskiego inżyniera Charlesa Behringera. Choć nie mieli dzieci, to swe macierzyńskie uczucia przeniosła na dzieci jego rodzeństwa. 31.XII.1944 r. pani González de Behringer założyła partię "Narodowa Unia Kobiet", która miała tak znakomite liderki jak Josefina Oller, Guillermina de Casco Díaz, Magdalena de Briceño, Stella Sierra, Gumercinda Páez i inne. W 1945 r. została kandydatką Partido Liberal Renovador do Zgromadzenia (parlamentu). W latach 1946-1947 była wiceministrem pracy, prognoz społecznych i zdrowia publicznego. W 1948 r. była kandydatką Partido Liberal Renovador na urząd drugiego wiceprezydenta Panamy. W latach 1951-1964 była sędzią w Sądzie Opiekuńczym dla Nieletnich. Od 1931 do 1959 r. była członkinią wielu organizacji międzynarodowych i uczestniczką konferencji międzynarodowych. W latach 1929-1936 była pierwszą Panamką w Międzyamerykańskiej Komisji Kobiecej. Zmarła 11.II.1990 r.