KANDYDATKI NA PREZYDENTA 1991-1999
PRZYWÓDCZYNIE PARTII 

Charity Kaluki-Ngilu

Urodziła się 28.I.1952 r. w Mbooni w dystrykcie Makueni. Uczęszczała do Szkoły Średniej w Mbooni. Potem uczyła się w Alliance Girls High School. W 1970 r. uzyskała certyfikat na poziomie O i zapisała się na kursy dla sekretarek w Government Secretarial College. W latach 1973-1975 pracowała jako sekretarka w Centralnym Banku Kenii. Porzuciła tę pracę na rzecz nauki w Kenijskim Instytucie Administracyjnym (KIA), gdzie została licencjonowanym sekretarzem publicznym w zarządzaniu biznesowym. Pracowała dla Chase Manhattan Overseas Corporation jako menedżer administracyjny w latach 1978-1981. Odtąd jest właścicielką Ani-Plastics ltd.

KARIERA POLITYCZNA

W 1992 r. została wybrana do parlamentu z okręgu Centralne Kitui z ramienia Partii Demokratycznej. Było to ważne zwycięstwo, ponieważ została wtedy jedyną opozycyjną deputowaną z całego dystryktu Kitui. Resztę miejsc wziął rządzący KANU (Afrykański Związek Narodowy Kenii). Od tej pory jest bardzo popularną posłanką. W 1997 r. oznajmiła swój zamiar ubiegania się o prezydenturę Kenii z poparciem Partii Demokratycznej. Ale okazało się to niemożliwe, ponieważ "okrętem flagowym" partii był Mwai Kibaki. Wobec tego opuściła Partię Demokratyczną i przyłączyła się do Partii Socjaldemokratycznej, która mianowała ją swoją kandydatką na prezydenta. W wyborach prezydenckich z 29.XII.1997 r. zajęła 5 miejsce z 488 600 głosów (7.9%). Wskutek różnic powstałych wśród socjaldemokratów opuściła i tę partię. Założyła potem (jeszcze w 1997 r.) Narodową Partię Kenii (NPK) i została jej przywódczynią. NPK została później jednym z członków-założycieli Narodowego Sojuszu na rzecz Zmiany. Od 2001 r. Charity Kaluki-Ngilu jest jedną z przywódców opozycyjnej Tęczowej Koalicji. Podczas wyborów parlamentarnych w 2002 była kandydatką swej partii na premiera pod warunkiem, że zmieni się konstytucję (dziś szefem rządu w Kenii jest prezydent). W 2003 r. została ministrem zdrowia. 07.X.2007 r. prezydent Kibaki zdymisjonował ją z tego powodu, że w wyborach prezydenckich poparła jego kontrkandydata, Railę Odingę z Pomarańczowego Ruchu Demokratycznego (ODM). Przewodzi także Politycznemu Sojuszowi Kobiet, który skupia różne organizacje pozarządowe i działa na rzecz zwiększenia udziału kobiet w polityce.