POPRZEDNIE

WICEPREMIERZY

KOBIETY-WICEPREMIERZY 1991-2000

nr 2 w rządzie Marie-Michèle Rey, Haiti
II-IX.1991

nr 3 w rządzie Jóhanna Sigurðardóttir, Islandia
1991-24.VI.1994

 

 wicepremier Inga Iwanowna Grebeszewa, Rosja
 1991-1992

 

wicepremier Bichodzal Fatkitdinowa Rachimowa, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
 1991-1992

minister stanu (wicepremier) Paulette Moussavou Missambo, Gabon
1991-1994 i 1997-29.XII.2007

wicepremier Roza Isakowna Otunbajewa, Kirgistan
12.XII.1991-1992

nr 2 w rządzie Lagle Parek, Estonia
21.X.1992-14.XII.1993

Vicelantråd (wicepremier) Harriet Lindeman, Wyspy Alandzkie (autonomiczna prowincja Finlandii)
1991-1995 lub 1992-1996

wicepremier Mimi Jacobsen, Dania
25.I.1993-30.XII.1996

wicepremier Marianne Bruus Jelved, Dania
25.I.1993-27.XI.2001

wicepremier Simone Veil, Francja
29.III.1993-18.V.1995

Sheila Maureen Copps, Kanada

wicepremier 
04.XI.1993-30.IV.1996 
i 19.VI.1996-10.VI.1997

nr 3 w Gabinecie 
11.VI.1997-03.VIII.1999

wicepremier Ljerka Mintas-Hodak (1952-), Chorwacja
1993 i XII.1995-27.I.2000

1990 doradczyni prezydenta,
1991-92 przewodnicząca Chorwackiego Urzędu (przedstawicielstwa) przy Misji Monitorującej Unii Europejskiej w Zagrzebiu,
1993 wicepremier ds. morskich, transportu i komunikacji,
1995-2000 wicepremier ds. społecznych,
1995-2000 minister spraw wewnętrznych, służb publicznych i sektora socjalnego,
1998-2000 minister ds. europejskich,
Do 2000 r. była wiceprzewodniczącą Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej (HDZ).

 wicepremier Irina Sariszwili-Czanturia, Gruzja
11.IX.1993-XI.1994

wicepremier (nr 2 w rządzie) Szulamit Aloni, Izrael
1993-1996

wicepremier dr Andrea Willi, Liechtenstein
1993-2001 

wicepremier (minister stanu, nr 3 w rządzie) Shirley Kuo Wang-jung, Tajwan
1993-1998 i 1999-2000

  nr 3 w rządzie Simona E. Strauss-Maarsera, Antyle Holenderskies3
1994-
1998

W latach 1994-1998 była ministrem opieki społecznej, rozwoju, kooperacji, kobiet i spraw humanitarnych. Od 1998 r. stoi na czele parlamentarnej komisji zdrowia i środowiska oraz jest wiceprzewodniczącą parlamentarnej komisji ds. edukacji, kobiet, młodzieży i opieki społecznej.

wicepremier Abad Sehedana Rezewa, Turkmenistan
   III.1994-1999

ok. 1992-95 wiceprzewodnicząca parlamentu,
1999-
minister edukacji.

wicepremier Brigita Schmögnerová, Słowacja
15.III-13.XII.1994

nr 2 w rządzie Amina Salum Ali, Zanzibar (region autonomiczny Tanzanii, ma własne lokalne organa władzy i od 1979 własną konstytucję [nowa konstytucja z 1985])
ok.1994-1996

wicepremier Christina Voucheva, Bułgaria
18.X.1994-25.I.1995 

wicepremier Mona Sahlin, Szwecja
07.X.1994-
16.XI.1995

Laila Freivalds, Szwecja
 

nr 3 w rządzie
07.X.1994-2000
p.o. wicepremiera
01.X-01.XI.2004
 

wicepremier Salma Ahmed Raszed, Libia
1994-
1995

1992-94 doradczyni sekretarza ds. kobiet,
1994-95 sekretarz w Sekretariacie Generalnym Głównego Kongresu Ludowego ds. Kobiet (wicepremier),
1996 ambasador w Lidze Państw Arabskich (jako pierwsza kobieta w historii tej organizacji).
 

 wicepremier Bozgul Dodkhudojewa, Tadżykistan
II-VII.1994 i 1996-1999

1993-94 minister edukacji.
 

wicepremier Munira Abdullajewna Inojatowa, Tadżykistan
VII.1994-
21.XII.1999

1993-94 wiceminister pracy,
1994-99
minister edukacji,
1999- doradczyni prezydenta ds. społecznych.

wicepremier Sirimavo Ratwatte Dias Bandaranaike
Sri Lanka,
19.VIII-14.XI.1994

wicepremier Billie Antoniette Miller, Barbados
07.IX.1994-
26.V.2003

wicepremier prof. Katarína Tóthová, Słowacja
13.XII.1994-30.X.1998

Urodziła się 06.II.1940 r. w Bratysławie. W roku 1962 ukończyła prawo na tamtejszym Uniwersytecie. W okresie 24.VI.1992-15.III.1994 była ministrem sprawiedliwości, a od 1994 r. do 1998 r. - wicepremierem odpowiedzialnym za ustawodawstwo i politykę medialną. Od III.1993 r. jest członkinią parlamentu z ramienia HZDS.
 

wicepremier (wiceprzewodnicząca rządu) Berta María Correíra de Almeida de Melo Cabral, Azory1
1995-1996

 

wicepremier Sewil Zeinabowa, Nachiczewańska Republika Autonomiczna2
ok. 1995-?

nr 3 w rządzie Laurina Anastasia Waldron, Grenada
1995-1996

wiceprzewodnicząca rządu tymczasowego dr  Dorothy Musuleng-Cooper, Liberia
16.VIII-20.X.1995

wicepremier Dilbar Muhammadchanowna Guljamowa, Uzbekistan
1995-28.I.2004

wicepremier Susanna Agnelli, Włochy
17.I.1995-18.V.1996

trzecia rangą w rządzie Tarja Halonen, Finlandia  
1995-2000

wicepremier Grace Duncan, Grenada
30.IX.1995-II.1998

1988-92 minister stanu ds. kobiet i rozwoju społecznego,
1995-96
minister turystyki, lotnictwa cywilego, spraw kobiet, współpracy i ubezpieczeń społecznych (druga w rządzie),
1996-98 wicepremier oraz minister zdrowia, mieszkalnictwa i środowiska,
1999- Ambassador-at-Large ds. karaibskich

wicepremier (druga rangą w rządzie) Kamla Persad-Bissessar Trynidad i Tobago
1995-1996 i 2001

 

wicepremier Larysa Gutniczenko, Kirgistan
1996-1998

1995-96 minister sprawiedliwości,
1996-98 wicepremier ds. polityki społecznej i kulturalnej.

wicepremier (ds. programów społecznych) Mira Jangaraczewa (1952-), Kirgistan
III.1996-04.IV.1998

1992-95 wiceburmistrzyni Biszkeku,
1995-96 doradczyni prezydenta ds. społecznych,
1998-23.VII.1999 minister pracy i opieki społecznej,
26.VII.1999- wicegubernator regionu Chu.

wicepremier Tansu Çiller, Turcja
28.VI.1996-30.VI.1997 

wicepremier dr Zlatka Popovska, Macedonia
29.V.1997-30.XI.1998

wicepremier Martine Aubry, Francja
02.VI.1997-18.X.2000

wicepremier Elisabeth Guigou, Francja
02.VI.1997-07.V.2002

wicepremier Mary Harney, Irlandia
 26.VI.1997-13.IX.2006

wicepremier Taufa Vakatale, Fidżi
  07.VIII.1997-V.1999

wicepremier Anne Enger Lahnstein, Norwegia
1997-1999

wicepremier Valgerd Svarstad Haugland, Norwegia
1997-2000

Matai Fiame Naomi Mulinu’u Mata'afa, Samoa

wicepremier 
1997-2001

nr 3 w rządzie
2004-

wicepremier dr Lili G. Beke Martínez, Aruba (autonomiczne terytorium Holandii w Ameryce Środkowej)
1998-2001

wicepremier Beatriz Doran-Scoop, Antyle Holenderskie3
III-VI.1998

wicepremier Sailaja Acharya (1944-12.VI.2009), Nepal
18.IV-28.XII.1998

1991-93 minister rolnictwa i lasów,
1998 wicepremier i minister zasobów wodnych,
ok. 1998-99 wiceprzewodnicząca Nepalskiego Kongresu,
X.2000 kandydatka na przewodniczącą tej partii. 
Była krewną Giriji Prasada Koirala, byłego premiera.

 

wicepremier Ewelina Gagłojewa, Republika Południowej Osetii4
VIII.1998-06.VI.2001

 wicepremier Annemarie Jorritsma-Lebbink, Holandia
03.VIII.1998-22.VII.2002

 wicepremier dr Els Borst-Eilers, Holandia
03.VIII.1998-22.VII.2002

wicepremier Walentyna Iwanowna Matwijenko, Rosja
24.IX.1998-24.IV.2003

 

wicepremier prof. Radmilla Kiprijanova-Radovanovic (1940-) Macedonia,
30.XI.1998-28.XI.1999

1986-1990 członkini Rady Wykonawczej i przewodnicząca Komitetu Nauki, Technologii
i Służb Informacyjnych Macedonii,
1990-1992 federalna wicesekretarz ds. rozwoju Jugosławii,
1994-1998 rektor Uniwersytetu Świętych Cyryla i Metodego w Skopje,
1998-1999 wicepremier ds. stosunków z instytucjami międzynarodowymi.

wicepremier Dosta Dimovska, Macedonia
30.XI.1998-VII.2000 i 2001-2002

 

wicepremier Galina Karimowna Saidowa, Uzbekistan
1998-2000

Odpowiadała za analizy i informację. Od 2000 r. jest pierwszym wiceministrem gospodarki.

 wicepremier Tuya Nyam-Osoriyon, Mongolia  
09.XII.1998-22.VII.1999 i 30.VII.1999-26.VII.2000

wicepremier Aitkul Baigazijewna Samakowa, Kazachstan
22.I-12.X.1999

Studiowała w Technologicznym Instytucie Przemysłu Świetlnego i Żywieniowego w Jambyl oraz na Narodowym Uniwersytecie Państwowym. Jest ekonomistką i prawniczką. W latach 1994-96 była wiceministrem handlu, a od 1997 do 1999 r. - wiceministrem przemysłu i handlu. W 1996 r. pełniła funkcję kierowniczki Departamentu Obywatelskiego w Kancelarii Prezydenta. W latach 1996-99 zasiadała w Senacie. W okresie 1999-2002 była ministrem bez teki i przewodniczącą Narodowego Komitetu ds. Rodziny i Kobiet. Od 2002 r. jest ministrem zasobów naturalnych i ochrony środowiska. Należy do partii Otan.

wicepremier Vassiliki (Vasso) Papandreou, Grecja
19.II.1999-20.III.2000 i 13.IV.2000-23.X.2001

wicepremier dr Rima Khalaf Hunaidi, Jordania
04.III.1999-23.II.2000

wicepremier Eileene L.S. Parsons, Brytyjskie Wyspy Dziewicze (terytorium zależne Wielkiej Brytanii)
21.V.1999-20.VII.2000

wicepremier Makbule Çeço, Albania
1999-2001

Laurette Onckelinx, Belgia

wicepremier
12.VII.1999-21.XII.2007 i 20.III.2008-
numer 3 w rządzie
21.XII.2007-20.III.2008

wicepremier Isabelle Durant, Belgia
12.VII.1999-V.2003

"de facto wicepremier" Magda Aelvoet (1954-) , Belgia
12.VII.1999-2002

1989-93 przewodnicząca frakcji parlamentarnej Partii Angalev,
1995-99 wiceprzewodnicząca grupy Zielonych w Parlamencie Europejskim,
1995 uzyskała honorowy dożywotni tytuł Ministra Stanu,
1999-2002 minister ochrony konsumentów, środowiska i zdrowia (piąta w gabinecie - jako najważniejsza członkini swej partii była "de facto" wicepremierem, chociaż nie posiadała tego tytułu),
2001-02 minister odpowiedzialna za Federalną Agencję Bezpieczeństwa Żywnościowego.

wiceszefowa władzy wykonawczej Florinda de Rosa Silva Chan, Specjalny Region Administracyjny Makau (Chiny)
VIII.1999-

wicepremier Adi Kuini Teimumu Vuikaba Speed, Fidżi
1999-2000

wicepremier Lydia Gutu (1954-), Mołdawia
1999-2001

1990-95 wiceminister finansów,
1995-99 zatrudniona w prywatnym sektorze bankowym,
1999-2001 wicepremier ds. problemów społecznych,
2001 kandydatka na przewodniczącą parlamentu.

wicepremier Lydie Polfer, Luksemburg
07.VIII.1999-20.VII.2004

 

wicepremier Dżamal Geklenowa, Turkmenistan
1999-

ok. 1998-99 minister ds. konsumentów,
1999- wicepremier odpowiedzialna za Izbę Przemysłu i Handlu oraz Komitet Turkmeńskich Statystyk i Prognoz, a także minister przemysłu tekstylnego i handlu zagranicznego.

wicepremier Nigina Szarapowa, Tadżykistan
1999-19.I.2004

Odpowiedzialna m.in. za sprawy kobiet.

wicepremier Maja Gojković, Jugosławia
1999-2000

nr 3 w rządzie Dame Lois Marie Browne-Evans, Bermudy (terytorium zależne Wielkiej Brytanii)
1999-2003

wicepremier Suzanne F.C. Camelia-Römer, Antyle Holenderskies3
1999-2002

wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej Loyola de Palacio del Valle-Lersundi (Hiszpania)
15.IX.1999-22.XI.2004

wicepremier Julia Tymoszenko, Ukraina
30.XII.1999-19.I.2001

Yeh Chu-lan, Tajwan nr 3 w rządzie
2000-2002
wicepremier
20.V.2004-01.II.2005

wicepremier Željka Antunović, Chorwacja
27.I.
2000-23.XII.2003

wicekanclerz dr Susanne Riess-Passer, Austria
04.II.2000-
28.II.2003

trzecia rangą w rządzie dr Benita Ferrero-Waldner, Austria
04.II.2000-20.X.2004

nr 3 w rządzie Hildegard Carola Puwak, Rumunia
29.XII.2000-20.X.2003

1Azory - wyspy na Oceanie Atlantyckim będące regionem autonomicznym Portugalii. W 1976 r. uzyskały częściową autonomię, rozszerzoną w 1980 r. o uprawnienia organów regionalnych w zakresie zarządzania gospodarką i finansami archipelagu.

2Nachiczewańska Republika Autonomiczna jest eksklawą Azerbejdżanu. Graniczy z Armenią (221 km), Turcją (9 km) i Iranem (179 km). Region ten jest częścią historycznej Armenii. Wcielony do Azerbejdżanu na polecenie władz bolszewickich, które zabiegały o życzliwość Turcji. Większość zamieszkujących go Ormian została zamordowana lub wyemigrowała podczas wojny o Górski Karabach. Pozostali są obecnie prześladowani.  

3Antyle Holenderskie - terytorium autonomiczne Królestwa Holandii; ustrój określała Karta Królestwa Holandii z 1954; monarchę holenderskiego reprezentował mianowany przezeń gubernator, który powoływał Radę Ministrów i działał we współpracy z nią; za politykę zagraniczną i obronę był odpowiedzialny rząd Holandii; władza ustawodawcza (w sprawach wewnętrznych) należała do 1-izbowego parlamentu (Stany Antyli Holenderskich), wybieranego w wyborach powszechnych i bezpośrednich na 4 lata; władzę wykonawczą sprawowała odpowiedzialna przed parlamentem Rada Ministrów, z premierem na czele. W wyniku referendum przeprowadzonego na poszczególnych wyspach wchodzących w skład terytorium, 01.VII.2007 r. Antyle Holenderskie miały rozpaść się na 5 osobnych terytoriów. Jednak w wyniku decyzji z XI.2006 r. postanowiono odroczyć ten proces, wyznaczając nową datę na 15.XII.2008 r. Jednak i ta data nie została dotrzymana, a przyszły status wysp został określony 30.IX.2009 r. Ostatecznie Antyle Holenderskie przestały istnieć 10.X.2010 r. Po ich podziale wyspy Curaçao i Sint Maarten uzyskały status kraju stowarzyszonego z Holandią w ramach Królestwa Niderlandów (samorządnego kraju członkowskiego Królestwa Niderlandów). Wyspy Bonaire, Saba i Sint Eustatius stały się holenderskimi "gminami zamorskimi", które będą mogły zostać włączone, jeśli sobie tego zażyczą, do Unii Europejskiej jako jej regiony peryferyjne.

4Republika Południowej Osetii - samozwańcza republika w północnej Gruzji obejmująca tereny istniejącego do 1991 roku Południowoosetyjskiego Okręgu Autonomicznego wchodzącego w skład ówczesnej Gruzińskiej SRS. W 1991 r. lokalne władze utworzyły Republikę Południowej Osetii, która ogłosiła niepodległość, chcąc uniezależnić się od Gruzji i połączyć z sąsiednią Osetią Północną. Jej niezależność nie została uznana przez społeczność międzynarodową. Osetia Południowa zajmuje północną część prowincji Szida Kartli oraz małe kawałki trzech sąsiednich prowincji. Stolica region Cchinwali oraz miejsowości ze znaczną populacją Osetyjską, ułożone mniej więcej w kształt łuku wokół niej, pozostają pod kontrolą buntowników natomiast wiele wiosek w dalszym ciągu zamieszkałych w większości przez Gruzinów pozostaje pod zwierzchnictwem rządu Gruzji. 12.XI.2006 r. buntownicy zorganizowali na swoich terenach referendum niepodległościowe. Za niezależnością od Gruzji opowiedziało się 98-99% głosujących. W X.2006 r. został założony Związek na rzecz Ratowania Osetii Południowej. W jego składzie znaleźli się przeciwnicy prezydenta Osetii, Eduarda Kokojty. 12.XI.2006 r. zorganizowali oni wybory prezydenckie, które wygrał ich przywódca Dimitrij Sanakojew. Jego administracja została oficjalnie uznana przez Gruzję. Republika ta jest de facto niepodległa, stanowi państwo nieuznawane pozostające w silnej zależności od Rosji. Jej niepodległość uznają Rosja, Nikaragua, Wenezuela, Autonomia Palestyńska, Abchazja, Naddniestrze i Nauru.

DALEJ