Teodora Porfirogenetka
Urodziła się w 981 r. Była młodszą córką Konstantyna VIII i cesarzowej Heleny Alypii oraz młodszą siostrą Zoe Porfirogenetki. Była znana z mocnego charakteru. Odrzuciła propozycję małżeństwa z Romanem III Argyrosem (który później został mężem jej starszej siostry) i wstąpiła do klasztoru Petrion. Zoe Porfirogenetka od od 15.XI.1028 r. współrządzili cesarstwem z mężami i przybranym synem, Michał V Kalafatesem. W 1041 r. władza krótko należała tylko do niej. Kalafates chciał jednak rządzić sam i w nocy z 18 na 19.IV.1042 r. zmusił cesarzową Zoe do wstąpienia do klasztoru na wyspie Principo. Twierdził, że Zoe chciała go otruć. Senat zgodził się z decyzją Michała, ale Zoe była bardzo popularna wśród ludu Konstantynopola i gwardii cesarskiej. Wybuchło powstanie na rzecz cesarzowej, w której brały udział nawet kobiety i dzieci. W ciągu 3 dni walk zginęło 3000 osób. Wtedy to Michał wezwał Zoe z powrotem, ale ona zdecydowała się pozostać w klasztorze. Mimo, że pokazał ją tłumowi w hipodromie, nie polepszyło to jego sytuacji. Cesarzowa miała ogoloną głowę i była ubrana w szaty mniszki. Powstańcy sprowadzili siłą - ponieważ się opierała - przebywającą w klasztorze młodszą siostrę Zoe - Teodorę. Ubrano ją w cesarskie szaty i przywieziono do świątyni w Hagia Sophia. Od dawna istniało przychylne jej stronnictwo. Cesarz Michał przywdział mnisie szaty, myśląc, że to go uchroni przed gniewem powstańców. Zoe przyjęła siostrę jako współwładczynię. Chciała ratować swego przybranego syna, ale na próżno. Michał V i jego ulubiony wuj-doradca Konstantyn zostali oślepieni i skazani na wygnanie do klasztoru. 21.IV.1042 r. obie cesarzowe oficjalnie zostały ogłoszone współpanującymi. Ich współrządy trwały dwa miesiące. Wprowadziły kilka korzystnych reform - na przykład zakazały sprzedaży urzędów sędziowskich. 11.VI.1042 r. Zoe wyszła kolejny raz za mąż. Jej trzecim i ostatnim, według praw Kościoła Wschodniego, mężem był Konstantyn IX Monomach (rządzący w latach 1042-1054), który przeżył ją o 4 lata. Teodora została wtedy odsunięta od władzy, choć formalnie nadal była współpanującą. 09.III.1044 r. Konstantyn został zlinczowany lub usunięty przez tłum, ale obie cesarzowe publicznie zademonstrowały swe poparcie dla niego. W rezultacie tego mógł nadal rządzić. Zoe zmarła w 1050. Teodora nadal pozostawała oficjalną współwładczynią Cesarstwa. Powoli zaczęła odzyskiwać pewien wpływ na rządy. Konstantyn IX zmarł 11.I.1055 r. i Teodora została wreszcie jedyną i niekwestionowaną cesarzową. Nie zgodziła się wyjść za mąż. Wybrała sobie dobrego doradcę w sprawach państwowych, Leona Parasponddylosa. Wdała się w konflikt z patriarchą Michałem Cerulariuszem. Na swego następcę wybrała Michała VI Stratiotikosa. 31.VIII.1056 r. poczuła się śmiertelnie chora i zmarła na początku IX.1056 r. Była ostatnią przedstawicielką dynastii macedońskiej.