WŁADCZYNIE 500-750

Teodelinda

Urodziła się około 570 r. jako córka księżniczki longobardzkiej Walderady (Waltrady, córki króla Longobardów Wacho) i księcia bawarskiego Garibalda. W V.589 r. w Weronie wyszła za mąż za króla Longobardów Autharisa (panował w latach 584-590) i została współwładczynią jego królestwa. Jednak już w 590 r. owdowiała. Przez miesiąc rządziła sama. Jako kobiecie nie wolno jej było samej kierować państwem, więc pozwolono jej wybrać sobie męża i zarazem następnego króla Longobardów. Jej drugim małżonkiem został książę Turynu Agilulf (panował w latach 591-615). Także u jego boku była ona równoprawną współuczestniczką władzy. W 599 r. doprowadziła do zawarcia pokoju z papieżem Grzegorzem I Wielkim (ten poświęcił jej cztery księgi) i nawróciła Agilulfa na katolicyzm. Tym samym przypieczętowane została przejście, ariańskich dotychczas, Longobardów na katolicyzm. Wynegocjowała także traktat pokojowy z Bizancjum. Utrzymywała dobre kontakty z papieżem Grzegorzem I Wielkim, z którym konsultowała się w sprawach kościelno-politycznych. W Bobbio zbudowała klasztor dla św. Kolumbana. W latach 616-617 doprowadziła do zawarcia pokoju z królem Neustrii Chlotarem II. Dbała o interesy Kościoła i biskupów. Pośredniczyła między Agilulfem a wygnanymi biskupami, którzy dzięki niej mogli powrócić do swych kościołów. W Monza wzniosła bazylikę pod wezwaniem Jana Chrzciciela. W latach 615-625 była regentką w imieniu syna Adoalda (urodzonego w 602 r.). Zmarła 22 lub 28 stycznia 627 r. Jest świętą w Kościele Katolickim.

Źródła:

1. red. Annette Kuhn, Kronika kobiet, Warszawa 1993.

2. Vera Schauber, Hanns Michael Schindler, Święci na każdy dzień. Patroni naszych imion, Warszawa 2000.