KOBIETY-PREMIERZY
MINISTROWIE OBRONY
PRZYWÓDCZYNIE PARTII
MINISTROWIE FINANSÓW I GOSPODARKI 
MINISTROWIE SPRAW ZAGRANICZNYCH
KANDYDATKI NA PREZYDENTA 1870-1990
WICEPREMIERZY 1991-2000

Sirimavo Ratwatte Dias Bandaranaike

Przyszła na świat 17.IV.1916 roku w Balangoda k. Ratanaputry w arystokratycznej rodzinie syngaleskiej. Jej ojciec był bogatym posiadaczem ziemskim w Ratanaputrze i senatorem. W wieku 8 lat rozpoczęła naukę w jednej z najlepszych żeńskich szkół katolickich na Cejlonie, w Saint Bridget`s Convent (Klasztorze Świętej Brygidy) w Kolombo. W 1940 roku wyszła za mąż za Solomona Bandaranaike, przewodniczącego Narodowego Kongresu Cejlonu, z którym miała 3 dzieci. Dzięki niemu zainteresowała się polityką. 

Od roku 1941 działała w Lankijskiej Partii Równości Społecznej, dążącej do poprawy położenia ludności wiejskiej. W roku 1951 jej mąż założył Cejlońską Partię Wolności [póżniejszą Partię Wolności Sri Lanki, SLFP] - o orientacji lewicowej i skupiającej wyłącznie Syngalezów. W latach 1956-1959 był premierem. Wskutek prób wprowadzenia języka syngaleskiego jako urzędowego wybuchły protesty ze strony Tamilów. 25.IX.1959 strzelił do niego fanatyczny mnich buddyjski, w wyniku których Bandaranaike zmarł następnego dnia. Jego następczynią na stanowisku przewodniczącej partii została żona. Objęła po nim również okręg wyborczy Attanagalla. Jako, że posiadała talent do odziaływania na emocje, nazywana ją "płaczącą wdową". W VII.1960 roku zapewniła swej partii zwycięstwo wyborcze i objęła tekę premiera - jako pierwsza kobieta w historii swego kraju i na świecie. Po raz pierwszy funkcję tę sprawowała w okresie 21.VII.1960-27.III.1965. W owym czasie była też ministrem obrony ,ministrem spraw zagranicznych oraz ministrem pracy. 

Ze względu na swą płeć stała się obiektem drwin ze strony opozycji. W swej polityce faworyzowała Syngalezów kosztem Tamilów. W gospodarce wprowadziła socjalizm, nacjonalizując banki, zakłady ubezpieczeniowe, towarzystwa naftowe oraz plantacje kauczuku i herbaty. Do 1965 r. stworzyła obszerne programy edukacyjne oraz lokalne grupy samopomocy. W związku z tym, że do tej pory większości jej rodaków nie było stać na naukę, upaństwowiła szkoły. Znacjonalizowała część prasy i wprowadziła cenzurę. W polityce zagranicznej stała na gruncie neutralizmu i aktywnie działała w ruchu państw niezaangażowanych (w 1976 roku przewodziła mu). Jej polityka gospodarcza nie odniosła sukcesu, w łonie koalicji pojawiły się konflikty i groźba wojskowego zamachu stanu. Bandaranaike w 1965 roku przegrała wybory na rzecz Zjednoczonej Partii Narodowej (UNP). 

W V.1970 powróciła do władzy, a jej polityka stała się jeszcze bardziej radykalna. Głosiła hasło zaawansowanej demokracji socjalistycznej i do rządu zaprosiła 3 trockistów i komunistę. Premierem po raz drugi była w okresie 29.V.1970-23.VII.1977. Wtedy też objęła teki ministra obrony, ministra spraw zagranicznych oraz ministra planowania, gospodarki i wprowadzania planu. W V.1972 parlament na jej wniosek zmienił konstytucję. Monarchia parlamentarna Cejlon została Socjalistyczną Republiką Sri Lanki - nadal w ramach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Podstawą ustroju państwa miała być demokracja socjalistyczna, zniesiono gwarancje dla prawa własności, jedynym językiem urzędowym miał być syngaleski a główną religią buddyzm. Sirimavo Bandaranaike ogłosiła się wyzwolicielką kraju, ponieważ dopiero teraz stał się on niezależny od dawnej metropolii kolonialnej, Wielkiej Brytanii. Około 200 członkom swego klanu zapewniła urzędy polityczne. W roku 1975 próbowała znacjonalizować ostatnie 396 plantacji, ale nie poprawiło to sytuacji gospodarczej kraju. W tym samym roku wydała dekret przedłużający jej rządy o 2 lata. Wzrastały animozje między Syngalezami a Tamilami. W wyborach z VII.1977 pani premier poniosła klęskę - jej partia zdobyła zaledwie 8 miejsc w 168-osobowym parlamencie. Powołano komisję śledczą, która uznała ją winną korupcjii i nadużycia władzy. Zgodził się z tym sąd 16.X.1980 roku i w konsekwencji straciła miejsce w parlamencie i prawa obywatelskie na 7 lat. Zakaz cofnięto 01.VII.1986 roku.

19.XII.1988 r. w wyborach prezydenckich, popierana przez Zjednoczony Sojusz Socjalistyczny, otrzymała 45% głosów, zajmując 3 miejsce. W okresie 19.VIII.-14.XI.1994 premierem była jej córka Chandrika Bandaranaike-Kumaratunga, której Srilankijska Partia Ludowa zawarła koalicję z SLFP, a matce powierzyła stanowisko wicepremiera i ministra bez teki. 14.XI.1994 Chandrika została prezydentem kraju i mianowała matkę premierem (raczej ceremonialną funkcję ). Po raz pierwszy w historii jedna kobieta zastąpiła na urzędzie szefa rządu inną. Więcej - po raz pierwszy kobiety piastowały 2 najwyższe urzędy w państwie. Sirimavo Bandaranaike z tego urzędu odeszła 10.VIII.2000 roku z powodu problemów ze zdrowiem. Zmarła na atak serca 10.X.2000 roku.Ape amma (nasza matka) była niewątpliwie jedną z najwybitniejszych kobiet epoki, uczestniczyła w polityce przez 40 lat, uważała, że mężczyźni są na ogół słabeuszami w polityce. We wszystkich jej rządach znalazło się 13 kobiet.