WŁADCZYNIE 1100

Salomea z Bergu

Urodziła się około 1093/1101 r. jako hrabianka Bergu. Była córką Henryka, hrabiego Bergu, i hrabianki Adelajdy z Mochental. W I lub II.1115 r. została drugą żoną Bolesława III Krzywoustego, księcia Polski. Prawdopodobnie miała wpływ na męża także w sprawach politycznych. Miała z nim sześciu synów: Leszka, Kazimierza, Bolesława IV Kędzierzawego, Mieszka III Starego, Henryka Sandomierskiego i Kazimierza II Sprawiedliwego oraz prawdopodobnie sześś córek: Ryksę, nieznaną z imienia, Gertrudę, Dobronegę Ludgardę, Judytę i Agnieszkę. W 1125 r. prawdopodobnie miała wpływ na pozbawienie części władzy palatyna Piotra Włostowica. Bolesław Krzywousty zmarł 28.X.1138 r. Swój kraj podzielił między synów. Salomea rządziła swą oprawą wdowią w Łęczycy, Sieradzu i Sandomierzu (skład oprawy wchodziło również kilka miejscowości rozrzuconych po całej Polsce, m.in. Kwieciszewo, Pajęczno, Radziejów, Małogoszcz). Na jej dworze, jako małoletni, znaleźli się Henryk i Kazimierz. Henryk miał zapewne po osiągnięciu pełnoletności otrzymać z rąk seniora Sandomierszczyznę, a Kazimierz jako pogrobowiec nie był uwzględniony w testamencie. W 1141 r. Salomea zwołała, bez wiedzy swego pasierba-seniora Władysława, zjazd książąt i możnych w Łęczycy. Miało tam dojść do zamążpójścia córki Salomei, Agnieszki, za księcia kijowskiego Wsiewołoda. Salomea uważała Władysława za konkurenta i walczyła o interesy swych dzieci. Ten jednak w porę zorientował się i sprzymierzył się z książętami ruskimi. Zjazd łęczycki zakończył się bez efektów. Salomea opiekowała się klasztorem benedyktynów w Zwefalten w rodzinnej Szwabii oraz klasztorami w Mogilnie i Trzemesznie. Księżna Salomea zmarła 27.VII.1144 r. w Łęczycy.

Źródła:

1. Wikipedia,

2. Zbigniew Satała, Poczet polskich królowych i księżnych, Kraków 1993,

3. Marek Urbański, Poczet królowych i żon władców polskich, Warszawa 2006.