MINISTROWIE SPRAW ZAGRANICZNYCH  
PRZYWÓDCZYNIE PARTII

Salomé Zurabiszwili

Urodziła się 18.III.1952 r. we Francji w arystokratycznej rodzinie gruzińskich imigrantów. Jest potomkinią 19-wiecznego pisarza gruzińskiego, Niko Nikoladze. Jeden z jej dziadków był założycielem i budowniczym portu w Potiisko oraz kolei gruzińskich. Drugi dziadek był towarzyszem broni wielkiego pisarza i działacza społecznego, Ilii Czawczawadze. Rodzina wyemigrowała do Francji w latach 20-ych XX wieku z powodu sowietyzacji republiki. W 1972 r. ukończyła Instytut Nauk Politycznych w Paryżu. Studiowała także na Uniwersytecie Kolumbia (ukończyła w 1973 r.) oraz w Narodowej Szkole Administracji Publicznej w Stanach Zjednoczonych. W latach 1974-1977 była trzecim sekretarzem w ambasadzie francuskiej w Rzymie. Od 1977do 1980 r. pracowała jako drugi sekretarz w stałej misji francuskiej przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. Jej pozostałe funkcje:

1980-1984 pracowała w Centrum Analiz i Prognoz francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
1984-1988 pierwsza sekretarz w ambasadzie francuskiej w Waszyngtonie,
1988-1989 pierwsza sekretarz na Europejskiej Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Wiedniu,
1989-1992 druga radczyni w ambasadzie francuskiej w Njamenie (Czad),
1992-1993 pierwsza sekretarz w stałej misji Francji przy Radzie Atlantyckiej NATO w Brukseli,
1993-1996 zastępczyni stałego przedstawiciela Francji przy Unii Zachodnioeuropejskiej w Brukseli,
1996-1997 radczyni ds. technicznych w gabinecie francuskiego ministra spraw zagranicznych w Paryżu,
1997-1998 inspektor we francuskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych,
1998-2001 kierowała sekcją ds. strategicznych w Wydziale Spraw Strategicznych, Bezpieczeństwa i Rozbrojenia francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych,
XII.2001-XI.2003 dyrektor Wydziału ds. Strategicznych i Międzynarodowych w Generalnym Sekretariacie Obrony Narodowej działającym przy kancelarii francuskiego premiera w Paryżu,
XI.2003-11.III.2004 ambasador Francji w Gruzji.

11.III.2004 r. prezydent Gruzji, Michaił Saakaszwili, oznajmił iż to właśnie ona będzie następnym ministrem spraw zagranicznych. Powiedział, że znakomicie mówi po gruzińsku i zna historię Gruzji. "Zrobiła wspaniałą karierę we Francji, ale w sercu pozostała Gruzinką i prawdziwą patriotką" - powiedział. Mówił także, że mianowanie jej na ten urząd było jego marzeniem odkąd się poznali, czyli od 1996 r. Jej nominacja jest bezprecedensowa w historii dyplomacji, ponieważ po raz pierwszy zdarzyło się tak, że ambasador został ministrem spraw zagranicznych kraju, w którym rezydował. Jej nazwisko jako potencjalnej szefowej dyplomacji pojawiło się już w I.2004 r., ale ostatecznie stanowisko to objął Tedo Dżaparidze. 12.III.2004 r. Salomé Zurabiszwili została pierwszą w historii Gruzji kobietą-ministrem spraw zagranicznych. Prezydent, na mocy swoich konstytucyjnych uprawnień, nadał jej obywatelstwo gruzińskie. 20.X.2005 r. straciła stanowisko szefowej dyplomacji. Jako oficjalny powód dymisji pani minister podano rażące naruszenia w pracy kierowanego przez nią ministerstwa. W rzeczywistości Zurabiszwili była w ostrym konflikcie z przewodniczącą parlamentu Nino Burdżanadze i sporą częścią deputowanych z prezydenckiej większości, a także z premierem Zurabem Nogaideli. Tuż po dymisji wezwała prezydenta do rozwiązania parlamentu i ogłoszenia przedterminowych wyborów. Na jej wezwanie w Tbilisi odbył się wiec, na który przybyło ok. 5000 zwolenników. Zapowiedziała, że założy nową partię, ale nie będzie startować w wyborach prezydenckich. Jeszcze przed odejściem ze stanowiska szefowej dyplomacji Zurabiszwili zrezygnowała z pracy we francuskich służbach dyplomatycznych, od których ciągle otrzymywała wynagrodzenie, także w czasie pełnienia funkcji ministra. Ogłosiła również, iż pozostaje w Gruzji na stałe oraz zamierza zaangażować się w politykę. 01.XI.2005 r. założyła i stanęła na czele Ruchu Obywatelskiego (lub Ruch Salome Zurabiszwili), który nie był partią. 12.III.2006 r. została przywódczynią partii "Gruzińska Droga". W X.2006 r. bez powodzenia, mimo korzystnych sondaży przedwyborczych, ubiegała się o posadę burmistrzyni Tbilisi. Zdobyła tylko 2,8% głosów poparcia. 09.II.2007 r. oświadczyła, że w 2008 r. chciałaby się ubiegać o prezydenturę Gruzji, choć na razie nie pozwala jej na to konstytucja. Zgodnie z jej przepisami kandydatką lub kandydatem na prezydenta Gruzji może być jej obywatelka/obywatel, która/który mieszka na jej terenie już od co najmniej 15 lat. W 2008 r. wraz z wieloma innymi politykami opozycji, zgodziła się z propozycją patriarchy Gruzji Ilii II, by znieść republikę i ustanowić monarchię konstytucyjną. Jej mężem jest znany gruziński dziennikarz i dysydent z czasów sowieckich, Janri Kashia, z którym ma 2 dzieci. Mówi po francusku, niemiecku, włosku, angielsku, rosyjsku i gruzińsku.