Salome Aleksandra
Żona Arystobula I (104–103), następnie jego brata Aleksandra Janneusza (103–76). Aleksander wyznaczył swoją żonę na regentkę krolestwa Judei, pomimo, że miał z nią dwóch dorosłych synów. Aleksandra przyjęła tytuł królewski i rządziła aż do swej śmierci (panowała w latach 76-67 p.n.e.). Oddała godność arcykapłana synowi, Janowi Hyrkanowi II, i odtąd urzędy kapłański i królewski pozostawały rozdzielone. Pojednała się z faryzeuszami, co podobno doradzał jej przed swą śmiercią Aleksander, i pozostawiła im wiele swobód. Za jej panowania nastał jedyny okres względnego pokoju, jakiego zaznała Judea pod władzą dynastii machabejskiej. Dzięki talentom dyplomatycznym udało jej się uniknąć wojny z królem Armenii. Tak pisał o niej historyk Józef Flawiusz:
"Była to kobieta wolna od słabości, jaka jest właściwa jej płci. Będąc bowiem żarliwie rozmiłowana w dzierżeniu władzy, zarazem czynami wykazywała zdolność do realizowania swoich zamysłów oraz nierozumność tych mężów, którym nigdy nie udaje się władczo uchwycić rządów. Ceniąc teraźniejszość bardziej niż przyszłość, wszystkie inne względy podporządkowała silnej władzy i nie baczyła ani na przyzwoitość, ani na sprawiedliwość [...]. Ale pomimo tego, że w taki sposób rządziła, potrafiła utrzymać naród w spokoju."