Ruth Nita Barrow
Urodziła się 15.XI.1916 r. na Barbadosie, gdy ten był jeszcze brytyjską posiadłością kolonialną, a kobiety miały niewiele praw. Praktykowała jako pielęgniarka, akuszerka i administratorka opieki zdrowotnej. W latach 40-ych i 50-ych obejmowała także różne stanowiska w służbie publicznej i zdrowotnej Jamajki i Barbadosu. W 1964 r. została doradczynią ds. zdrowia publicznego w Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), a później w Panamerykańskiej Organizacji Zdrowia (PAHO). Były to pierwsze publiczne urzędy dla kobiet w krajach rozwijających się. W 1985 r. była uczestniczką Światowej Konferencji ONZ o sprawach Kobiet w Nairobi w Kenii. Działała aktywnie na rzecz praw kobiet i stała na czele ich światowych organizacji. W latach 1986-90 była pierwszą kobietą-ambasadorem Barbadosu w ONZ, na Kubie i w Dominikanie. W 1988 r. ubiegała się o urząd przewodniczącej Zgromadzenia Generalnego ONZ, ale przegrała. Była przewodniczącą Międzynarodowej Rady Edukacji Dorosłych (1982-1990); przewodniczącą Światowej YMCA (1975-1983); a także przewodniczącą Światowej Rady Kościołów w 1983 r. W 1986 r. Nita Barrow została jedną z ośmiu osób (i jedyną kobietą w tym gronie) w chodzących w skład Grupy Sławnych Osób, które miały zbadać i wynegocjować zwolnienie z więzienia Nelsona Mandeli. W 1980 r. została Damą Orderu Brytyjskiego (Dame of the [British] Order of St. Andrew's) a także otrzymała honorowy doktorat na Uniwersytecie Indii Zachodnich. Od 06.VI.1990 r. do 19.XII.1995 r. była gubernatorem generalnym Barbadosu (pierwszą kobietą na tym stanowisku w krajach karaibskich). Jako gubernator generalny była keprezentantką rólowej brytyjskiej Elżbiety II. Mianowała także członków Senatu i powoływała rząd z premierem na czele. Była siostrą Errola W. Barrowa (1920-87), premiera Barbadosu w latach 1966-76 i 1986-87. Zmarła podczas sprawowania urzędu 19.XII.1995 r.