POPRZEDNIE

PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW

PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 2007-2010

przewodnicząca Zgromadzenia Bałtyckiego2 Erika Zommere (Łotwa)
2007-2008

spiker Izby Reprezentantów (izba niższa) Nancy Pelosi, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej
04.I.2007-03.I.2011

Hilda Rose Marie Husbands-Mathurin, Saint Lucia

przewodnicząca Senatu (izba wyższa)
09.I.2007-04.XI.2008
spiker Izby Zgromadzenia (izba niższa)
04.XI.2008-05.I.2012

spiker Izby Zgromadzenia (izba niższa) Sarah Lucy Flood-Beaubrun, Saint Lucia
09.I.2007-
04.XI.2008

Fatoumata Jahumpa Ceesay, Gambia

spiker Zgromadzenia Narodowego
08.II.2007-09.VI.2009
przewodnicząca Stowarzyszenia Parlamentarnego Wspólnoty Narodów w regionie Afryki
18.VIII.2008-09.VI.2009

p.o. przewodniczącej Skupsztiny (parlamentu) Borka Vučić, Serbia
14.II-08.V.2007

przewodnicząca Folktingetu1 (Zgromadzenia Szwedzkiego) Ulla-Maj Wideroos, Finlandia
22.IV.2007-2009

przewodnicząca Światowego Zgromadzenia Zdrowia (WHO) Jane Halton (Australia)
15.V.2007-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Evelyn Pyfrom Holowesko, Bahamy
23.V.2007-23.V.2012

spiker Izby Reprezentantów (izba niższa) Patricia Olubunmi Foluke-Etteh, Nigeria
05.VI-30.X.2007

przewodnicząca Izby Deputowanych (izba niższa) María Elena Álvarez Bernal de Vicencio, Meksyk
27.VI-30.VIII.2007

p.o. przewodniczącej Izby Reprezentantów (izba niższa) Colette Burgeon, Belgia
28.VI-05.VII.2007

przewodnicząca Izby Deputowanych (izba niższa) Ruth Zavaleta Salgado, Meksyk
30.VIII.2007-28.VIII.2008

przewodnicząca Parlamentu Andyjskiego8 Ivonne Leyla Juez Abuchakra de Abdel-Baki (Ekwador)
23.XI.2007-2009

przewodnicząca Landstingu Ruth Thomsen Heilmann, Grenlandia3
18.I.2008
-12.VI.2009

spiker Izby Ustawodawczej (izba niższa) Diłoram Gafurdżanowna Taszmuchamedowa, Uzbekistan
23.I.2008-

spiker Parlamentu Judith Won Pat Borja, Guam4
06.III.2008
-

Andrea Nicole Gill, Belize

przewodnicząca Senatu (izba wyższa)
14.III.2008-03.II.2012

przewodnicząca Forum Przewodniczących Zgromadzeń Ustawodawczych Ameryki Środkowej (FOPREL)
05.XII.2008-XII.2009

Jej jedyną zastępczynią w Senacie była Deborah McMillan. W 2010 r. przeszła na urlop macierzyński. W tym czasie jej obowiązki przejął Lee Mark Chang.

spiker Zgromadzenia Narodowego (izba niższa) Fahmida Mirza, Pakistan
19.III.2008-

przewodnicząca Zgromadzenia Narodowego Slavica Đukić-Dejanović, Serbia
25.VI.2008-

p.o. przewodniczącej Rady Terytorialnej Marthe Ogoundélé-Tessi, Saint-Martin5
25.VII-07.VIII.2008

przewodnicząca Zgromadzenia Ludowego Anna Harlampiewna Harlamenko, Gaugazja9
31.VII.2008-

spiker Rady Ustawodawczej Margaret Anne Catherine Hopkins, Święta Helena (terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii)
15.VIII.2008-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Joan Purcell, Grenada
19.VIII.2008-

przewodnicząca Konferencji Parlamentarnej Krajów Morza Bałtyckiego Anna Christina Gestrin (Finlandia)
VIII.2008-VIII.2010

przewodnicząca Zgromadzenia Narodowego (izba niższa) Gwendoline Lindiwe Mahlangu-Nkabinde, Republika Południowej Afryki
25.IX.2008-06.V.2009

przewodnicząca Parlamentarnej Konfederacji Ameryk (COPA) Selva Judit Forstmann (Argentyna)
IX.2008-10.IV.2009

przewodnicząca Wielkiej Rady Generalnej Assunta Meloni, San Marino
01.X.2008-01.IV.2009

spiker Izby Deputowanych (izba niższa) Rose Mukantabana, Rwanda
06.X.2008-

przewodnicząca Parlamentu Środkowoamerykańskiego Gloria Guadalupe Oqueli Solórzano (Honduras)
28.X.2008-X.2009

przewodnicząca Zgromadzenia Regionów Europy13 Michèle Sabban (Francja)
XI.2008-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Carol Ann Marie Bassett, Bermudy (terytorium zależne Wielkiej Brytanii)
08.XI.2008-

przewodnicząca Rady Narodowej (izba niższa) Chiara Simoneschi-Cortesi, Szwajcaria
01.XII.2008-23.XI.2009

przewodnicząca Izby Deputowanych (izba niższa) Roberta Alma Anastase, Rumunia
19.XII.2008-03.VII.2012

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Gail V. Philip, Saint Lucia
24.XII.2008-19.IV.2010

p.o. przewodniczącej Izby Reprezentantów (izba niższa) Corinne De Permentier, Belgia
30-31.XII.2008

przewodnicząca Folktingetu1 (Zgromadzenia Szwedzkiego) Anna-Maja Kristina Henriksson (Finlandia)
2009-

przewodnicząca Rady Nordyckiej7 Sinikka Bohlin (Szwecja)
01.I-31.XII.2009

spiker Zgromadzenia Narodowego Joyce Bamford-Addo, Ghana
07.I.2009-

spiker Izby Reprezentantów (izba niższa) Jenniffer A. González Colón, Portoryko6
12.I.2009-02.I.2013

przewodnicząca Rady Gospodarczej i Społecznej w Organizacji Narodów Zjednoczonych Sylvie Lucas (Luksemburg)
15.I.2009-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Rose Francine Rogombé, Gabon
16.II-10.VI.2009 i 16.X.2009-

przewodnicząca Izby Ludowej (izba wyższa) Dušanka Majkić, Bośnia
 i Hercegowin
a
26.II-14.III.2009 i 14.VII.2010-2011

przewodnicząca Tymczasowego Parlamentu Arabskiego10 Huda Fathi Salim Ben Amer (Libia)
27.IV.2009-20.III.2011

przewodnicząca Althingu Ásta Ragnheidur Jóhannesdóttir, Islandia
15.V.2009-

przewodnicząca Zgromadzenia Ustawodawczego Mary J. Lawrence, Kajmany (terytorium zależne Wielkiej Brytanii)
27.V.2009-

spiker Izby Ludowej (izba niższa) Meira Kumar, Indie
03.VI.2009-

spiker Zgromadzenia Narodowego Elizabeth Yaminde Renner, Gambia
17.VI.2009-03.XI.2010

p.o. przewodniczącej Zgromadzenia Narodowego Mary Elizabeth Flores Flake, Honduras
28-29.VI.2009

przewodnicząca Zgromadzenia Narodowego Cecka Caczewa Dangowska, Bułgaria
14.VII.2009-

Irena Degutienė, Litwa p.o. przewodniczącej Sejmu
15-17.IX.2009
przewodnicząca Sejmu
17.IX.2009-16.XI.2012

przewodnicząca Parlamentarnej Konfederacji Ameryk (COPA) Edda Evangelina Acuña (Argentyna)
22.IX.2009-IX.2010

spiker Zgromadzenia Narodowego Margaret Nnananyana Nasha, Botswana
21.X.2009-

przewodnicząca Rady Narodowej (izba niższa) Pascale Bruderer Wyss, Szwajcaria
23.XI.2009-2010

przewodnicząca Rady Kantonów (izba wyższa) Erika Forster-Vannini, Szwajcaria
23.XI.2009-2010

przewodnicząca Parlamentu Andyjskiego8 Rosa Marina León Flores (Peru)
23.XI.2009-

przewodnicząca Zgromadzenia Republiki Verónica Nataniel Macamo Dlovo (Mozambik)
12.I.2010-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Ana María Romero de Campero, Boliwia
19.I-25.X.2010

przewodnicząca Narodowej Rady Tymczasowej Rabiatou Serah Diallo, Gwinea
08.II.2010-

przewodnicząca Izby Reprezentantów (izba niższa) Ivonne Passada Leoncini, Urugwaj
15.II.2010-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Lucía Topolansky Saavedra, Urugwaj
15.II-01.III.2010

spiker Izby Zgromadzenia Barbara Webster-Bourne, Anguilla (terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii)
26.II.2010-

przewodnicząca Izby Deputowanych (izba niższa) Alejandra Amalia Sepúlveda Orbenes, Chile
11.III.2010-15.III.2011

spiker Zgromadzenia Ustawodawczego Robin-Eleanor Adams, Wyspa Norfolk11
24.III.2010
-

spiker Rady Ustawodawczej Teresina Bodkin, Montserrat (terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii)
08.IV.2010-

przewodnicząca Senatu (izba wyższa) Leonne Theodore-John, Saint Lucia
19.IV.2010-05.I.2012

Miroslava Němcová, Izba Poselska [izba niższa] (Czechy)

p.o. przewodniczącej
30.IV-24.VI.2010
przewodnicząca
24.VI.2010-

przewodnicząca Zgromadzenia Narodowego Jennifer Geerlings-Simons, Surinam
30.VI.2010-

przewodnicząca Stanów Gracita R. Arrindell, Sint Maarten12
10.X.2010
-

p.o. przewodniczącej Senatu (izba wyższa) Alena Gajdůšková, Czechy
14.X-24.XI.2010

przewodnicząca Bundesratu (izby wyższej) Hannelore Kraft, Republika Federalna Niemiec
01.XI.2010-31.X.2011

przewodnicząca Sejmu Solvita Āboltiņa, Łotwa
02.XI.2010-

przewodnicząca Zgromadzenia Narodowego Anne Semamba Makinda, Tanzania
11.XI.2010-

przewodnicząca Zgromadzenia Narodowego Pany Yathotou, Laos
23.XII.2010-

1Folktinget (Zgromadzenie Szwedzkie) - organ współpracy politycznej działający na rzecz szwedzkojęzycznej ludności w Finlandii. Co cztery lata jego członkowie są wybierani w oparciu o wyniki wyborów municypalnych. Dziś w jego skład wchodzą przedstawiciele: Szwedzkiej Partii Ludowej, fińskich socjaldemokratów, Sojuszu Lewicowego, Ligi Zielonych, chadeków, Partii Centrum, Narodowej Partii Koalicyjnej i Zgromadzenia Ustawodawczego Wysp Alandzkich.

2Zgromadzenie Bałtyckie jest organem wewnętrznym Rady Bałtyckiej, organizacji współpracy Litwy, Łotwy i Estonii. Zrzesza ono po 20 parlamentarzystów z każdego państwa członkowskiego.

3Grenlandia - autonomiczne terytorium zależne Danii położone na wyspie o tej samej nazwie. W 1978 r. duński parlament przyznał Grenlandii autonomię. W 1985 r. wyspa wystąpiła z Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i nie jest członkiem Unii Europejskiej. Grenlandia jest członkiem Rady Nordyckiej. Na mocy konstytucji duńskiej z 1953 r. Grenlandia jest integralną częścią Królestwa Danii posiadającą od 1979 r. szeroką autonomię. W gestii duńskich władz centralnych, które na Grenlandii reprezentuje wysoki przedstawiciel, są: sprawy konstytucji, obrony, polityki zagranicznej i monetarnej. Rząd Grenlandii de facto uczestniczy w formułowaniu tych aspektów duńskiej polityki zagranicznej, które dotyczą tego terytorium. Grenlandia wybiera 2 deputowanych do parlamentu duńskiego (Folketingu). Lokalnym organem władzy ustawodawczej jest Landsting (kadencja trwa 4 lata, z wyborów powszechnych), władzy wykonawczej — rząd, odpowiedzialny przed Landstingiem.

4Guam - terytorium zamorskie USA pod zarządem Departamentu Spraw Wewnętrznych. Posiada własny lokalny samorząd. Władzę ustawodawczą w sprawach lokalnych sprawuje 15-osobowy parlament, wybierany w wyborach powszechnych na 2-letnią kadencję. Władza wykonawcza należy do gubernatora wybieranego w wyborach powszechnych co 4 lata, który — w porozumieniu z parlamentem — mianuje rząd. Mieszkańcy G. mają obywatelstwo amerykańskie (bez prawa udziału w wyborach w USA) i przedstawiciela (od 1972; bez prawa głosu) w Izbie Reprezentantów Kongresu USA.

5Saint-Martin - jest terytorium zależnym Francji leżącym w Małych Antylach zajmującym północną część wyspy o tej samej nazwie oraz kilka mniejszych wysepek. Stolicą Saint-Martin jest miasto Marigot (5,7 tys. mieszkańców). Terytorium zostało utworzone 22.II.2007 r., a do tego czasu było jedną z jednostek administracyjnych wchodzących w skład Gwadelupy. Jako część Gwadelupy, będącej regionem zamorskim Francji, Saint-Martin wchodziło w skład Unii Europejskiej. Administracyjnie Saint-Martin stanowi jedną gminę (commune de Saint-Martin), która w czasach przynależności do Gwadelupy wchodziła w skład okręgu Saint-Martin i Saint-Barthélemy (Arrondissement de Saint-Martin-Saint-Barthélemy). W referendum, które odbyło się 07.XII.2003 r., 76,17% głosujących opowiedziało się za odłączeniem Saint-Martin od Gwadelupy i utworzeniem osobnego terytorium zależnego. Zgodnie z ustawą przyjętą przez francuski parlament 07.II.2007 r., która weszła w życie 22.II.2007 r., Saint-Martin jest wspólnotą (zbiorowością) zamorską (collectivité d'outremer) (taki sam status jednocześnie uzyskała inna wyspa wchodząca do 2007 w skład Gwadelupy - Saint-Barthélemy). Saint-Martin, podobnie jak Gwadelupa, pozostaje w składzie Unii Europejskiej.

6Portoryko (Wspólnota Portoryka, Wolne Stowarzyszone Państwo Portoryko) - stowarzyszone ze Stanami Zjednoczonymi, w Ameryce Środkowej, w archipelagu Wielkich Antyli, nad Oceanem Atlantyckim i Morzem Karaibskim. Od 1952 r. ma autonomię wewnętrzną. Za jego obronę i politykę zagraniczną odpowiada Kongres USA. Władza ustawodawcza w sprawach lokalnych należy do 2-izbowego Zgromadzenia Ustawodawczego (51-osobowa Izba Reprezentantów i 27-osobowy Senat), wyłanianego na kadencję 4-letnią w wyborach powszechnych. Władzę wykonawczą w zakresie lokalnym sprawuje gubernator wybierany na 4 lata w wyborach powszechnych i powołana przez niego Rada Sekretarzy, a sądowniczą niezawisłe sądy (z Sadem Najwyższym na czele). Portoryko jest reprezentowane w Kongresie USA przez komisarza-rezydenta bez prawa głosu. Mieszkańcy mają obywatelstwo amerykańskie bez prawa udziału w wyborach prezydenckich; obowiązuje na równi ustawodawstwo amerykańskie i portorykańskie.

7Rada Nordycka, Rada Północna - zgromadzenie międzyparlamentarne państw skandynawskich: Danii, Finlandii, Norwegii, Islandii i Szwecji. Zadaniem Rady Nordyckiej jest organizowanie współpracy państw skandynawskich - w tym celu utworzono unię paszportową i celną. Rada Nordycka ma także charakter doradczy.

8 Parlament Andyjski - został powołany 25.X.1979 r. na spotkaniu w Boliwii przedstawicieli parlamentów: Boliwii, Ekwadoru, Kolumbii, Peru i Wenezueli. Doszło do podpisania Traktatu Konstytucyjnego Parlamentu Andyjskiego, który mówił że nadrzędnym celem Parlamentu jest działanie na rzecz integracji narodów i państw andyjskich oraz wcielanie w życie porozumienia z Kartageny, tworzące pakt andyjski . Sygnatariusze opowiadali się za wolnością, sprawiedliwością społeczną, demokracją, przestrzeganiem praw człowieka i promowaniem integracji andyjskiej. Parlament Andyjski składa się z przedstawicieli wybieranych przez parlamenty narodowe. Na czele stoi wybierany przewodniczący/a, czterech/czworo wiceprzewodniczących i sekretarz generalny. Siedem komisji stałych pracuje stale między sesjami. 30.VIII.1980 r. podpisano umowę ustanawiającą siedzibę Parlamentu Andyjskiego w Bogocie. Na sesji w Quito w 1989 r. uchwalono rezolucje dotyczące: przyspieszenia prac nad podwójnym lub zbiorowym obywatelstwem, integracji Chile z Paktem Andyjskim, współpracy z Paktem Amazońskim i ALADI, rozwiązanie problemu zadłużenia oraz uznanie walki z biedą i ubóstwem jako obowiązek polityczny. Parlament Andyjski utworzył Zgromadzenie Regionalne Kolumbijsko – Wenezuelskie w celu rozwiązywania problemów granicznych. Andyjska Rada Prezydencka i najwyższa władza Wspólnoty Andyjskiej w 1997 r. zwiększyły znaczenia uprawnienia Parlamentu Andyjskiego.

9 Terytorium Autonomiczne Gagauzja - republika autonomiczna w południowej części Mołdawii. Gagauzja nie stanowi jednego zwartego obszaru. Obejmuje ona bowiem teren pomiędzy miastami Komrat i Czadyr Łunga (Çadır Lunga) na północy oraz okolice miasta Wulkaneszty (Vulcăneşti, gag. Valkaneş) na południu, a także dwie enklawy o charakterze wiejskim (Karbalia oraz Kıpçak). Gagauzja zajmuje terytorium 1 832 km², czyli nieco ponad 5% całej powierzchni Republiki Mołdawii. Gagauzja położona jest w południowej części Mołdawii, gdzie zajmuje ona teren 1/12 granicy z Ukrainą. Podzielona jest na 4 części nie połączone ze sobą żadnym szlakiem. Przypominają kształtem zniekształcone okręgi. Stolicą tej niewielkiej republiki jest Komrat. Odrodzenie dla Gagauzów przyszło dopiero pod koniec lat 80. XX w. i było dziełem młodej inteligencji gagauskiej. Jej przedstawiciele, w II.1988 r., założyli w Komracie organizację społeczną pod nazwą Gagauz-halkı ("Lud Gagauski"), która szybko przerodziła się w ruch polityczny. Zaczęto czynić przygotowania do ustanowienia autonomii. Republika Gagauska została proklamowana 19.VIII.1990 r. (jako republika socjalistyczna) – był to jednakże twór separatystyczny. Po upadku ZSRR, Gagauzi znaleźli się w granicach nowego państwa jakim jest Republika Mołdawii. Od samego początku stosunki pomiędzy Komratem a Kiszyniowem były bardzo napięte. Władze centralne w Kiszyniowie (czyli Mołdawskiej SRR, a później niepodległej Mołdawii) nie uznawały secesji. 22.VIII.1990 r. zdelegalizowano Gagauz-halkı. W X.1990 r. omal nie doszło do rozlewu krwi, gdy dwudziestotysięczny oddział "ochotników" wyruszył z Kiszyniowa celem rozprawienia się z mieszkańcami zbuntowanego obszaru. Dopiero wkroczenie od strony Bołgradu wojska wysłanego przez władze moskiewskie do Gagauzji położyły kres napiętej sytuacji. W VIII.1991 r. aresztowano liderów gagauskich S. Topala i M. Kendigelyana. Gagauzi z kolei utworzyli namiastkę swoich sił zbrojnych, jakim był batalion "Budziak" złożony z 400 ochotników. Gagauzi, na licznych wiecach domagali się zachowania jako urzędowego, języka rosyjskiego, a także protestowali przeciwko niepodległości Mołdawii. Dopiero 23.XII.1994 r. Parlament Republiki Mołdawii przyjął „Ustawę o Specjalnym Prawnym Statusie Gagauzji (Gagauz Yeri)”. W 1995 r. odbyło się referendum, mające na celu wytyczenie granic administracyjnych Gagauzji oraz ustanowienie stolicy Autonomii. Na czele Autonomii stoi gubernator (Başkan), będący jednocześnie posłem w Parlamencie Mołdawii. Gagauzja posiada także swój lokalny parlament, Zgromadzenie Ludowe (Halk Topluşu). Jest to najwyższy organ przedstawicielski. Parlament ma prawo tworzenia i legalizacji ustaw oraz innych aktów prawnych. Swoich przedstawicieli w parlamencie – minimum jednego – ma każda miejscowość w Gagauzji, niezależnie od liczby mieszkańców. W Zgromadzeniu zasiada 35 deputowanych, wybranych na czteroletnią kadencję. Odpowiednikiem rządu jest Komitet Wykonawczy. W momencie powstania Autonomii, Gagauzja otrzymała prawo do secesji w przypadku, gdyby Mołdawia chciała się zjednoczyć z Rumunią. Prawo to zostało jednak de facto anulowane poprzez zmianę zapisu artykułu nr 111 w konstytucji Republiki Mołdawii w roku 2003. 19.IX.2008 r. parlament gagauski przegłosował uznanie niepodległości Abchazji i Osetii Południowej. Wystosowano apel do prezydenta Mołdawii oraz parlamentu mołdawskiego aby Mołdawia uznała niepodległość wyżej wymienionych terytoriów należących formalnie do Gruzji. Dla kontrastu Gagauzja nigdy nie poparła aspiracji niepodległościowych Czeczenów.

10 Tymczasowy Parlament Arabski - Liga Państw Arabskim w 2001 r. postanowiła utworzyć Parlament Arabski. Zasiadają w nim przedstawiciele następujących państw: Kuwejt, Egipt, Liban, Palestyna, Somalia, Sudan, Irak, Oman, Mauretania, Jordania, Tunezja, Katar, Algieria, Dżibuti, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Bahrajn, Maroko, Komory, Jemen, Arabia Saudyjska, Syria i Libia.

11 Wyspa Norfolk - terytorium zewnętrzne Australii składające się z wyspy Norfolk i dwóch mniejszych wysepek: Philip i Nepean. Położone jest na Morzu Fidżi na Oceanie Spokojnym. Od 1979 r., na mocy Norfolk Island Act przyjętego przez parlament Australii, terytorium ma autonomię wewnętrzną w sprawach lokalnych. Zarządza nim administrator mianowany przez gubernatora generalnego Australii i odpowiedzialny przed australijskim ministrem ds. terytoriów. Władza ustawodawcza należy do jednoizbowego, dziewięcioosobowego Zgromadzenia Ustawodawczego, które jest wybierane w wyborach powszechnych ma trzyletnią kadencję. Spośród członków parlamentu wybierany jest czteroosobowy rząd zwany Radą Wykonawczą (Executive Council), na którego czele stoi premier (Chief Minister). Ze względu na brak partii politycznych, wszyscy członkowie parlamentu są bezpartyjni. Stolicą terytorium jest osada Kingston, jednak część urzędów rządowych znajduje się poza nią, w sąsiednich osiedlach. Od czasu do czasu odbywają się dyskusje odnośnie zmiany statusu terytorium, a pojawiające się propozycje z jednej strony sugerują wcielenie Norfolku do Australii jako kolejne terytorium wewnętrzne, z drugiej zmniejszenie zależności i utworzenie z Norfolku wolnego państwa stowarzyszonego. W 1977 r. ludność wypowiedziała się przeciwko politycznej integracji z Australią.

12 Sint Maarten - kraj stowarzyszony z Holandią w ramach Królestwa Niderlandów (samorządny kraj członkowski Królestwa Niderlandów), wchodzący w skład Małych Antyli i zajmujący południową część wyspy o tej samej nazwie. Monarchę holenderskiego reprezentuje mianowany przez niego (na 6-letnią kadencję) gubernator, który powołuje radę ministrów i działa we współpracy z nią. Za politykę zagraniczną i obronę jest odpowiedzialny rząd holenderski. Władza ustawodawcza należy do 1-izbowego parlamentu (15-osobowe Stany Sint Maarten), wybieranego w wyborach powszechnych na 4 lata. Władzę wykonawczą sprawuje odpowiedzialna przed parlamentem rada ministrów, z premierem na czele. Interesy Sint Maarten reprezentuje w rządzie Holandii minister pełnomocny.

13 Zgromadzenie Regionów Europy jest największą niezależną siecią współpracy regionów w różnorodnej Europie. Łącząc ponad 270 regionów z 33 krajów oraz 16 międzyregionalnych organizacji, AER jest politycznym głosem swoich członków i forum międzyregionalnej współpracy.

NASTĘPNE