WŁADCZYNIE 1250

María Díaz I de Haro

Urodziła się około 1270 r. jako córka Lope Díaza III de Haro, ósmego pana Vizcaya, i Joanny de Molina y de Lara. Jej ojciec został zamordowany w VI.1288 r. w Alfaro. Jego następcą został syn, Diego López IV de Haro, brat Marii. W bardzo młodym wieku poślubiła ona Jana Alfonsa de Borgoñę, infanta Kastylii oraz pana Valencii de Campos, syna króla Kastylii i Leonu Alfonsa X. Mieli trzech synów: Jana de Haro, Lope i Alonso. Zmarł nie pozostawiwszy potomstwa w 1289 r. Wtedy to panią Vizcaya została właśnie María Díaz I de Haro. W latach 1295-1310 władzę w Vizcayi przejął uzurpator, jej przyrodni brata, Diego López V de Haro. W 1307 r. Maria została uznana za prawowitą dziedziczkę senioratu. Władzę objęła ponownie w 1310 r., po śmierci brata. Była znakomitą przywódczynią, która uzyskała przydomek "Dobra". 26.VI.1319 r. mąż Marii zmarł w Grenadzie. W 1322 r. ustąpiła na rzecz swego syna, Jana de Haro i wstąpiła do założonego przez siebie klasztoru dominikanek w Valencia de Campos. Jan de Haro został zamordowany 31.X.1326 r. w Toro z rozkazu króla król Kastylii i Leónu Alfonsa XI Sprawiedliwego. Maria musiała opuścić klasztor i po raz trzeci przejąć władzę w senioracie. W 1334 r. ustąpiła na rzecz wnuczki, Maríi Díaz II de Haro. María Díaz I de Haro zmarła 03.X.1342 r.