WŁADCZYNIE 1350

Maria

Urodziła się 02.VII.1363 r. w Paternò jako córka Fryderyka III Prostego, króla Sycylii, tytularnego króla Jerozolimy oraz księcia Aten i Neopatrii, i Konstancji Aragońskiej, córki króla Aragonii Piotra IV Ceremonialnego. Matka Marii zmarła w VII.1363 r. 17.I.1372 r. jej macochą została Antonia z Balzo, która zmarła 23.I.1374 r. Po jej śmierci ojciec Marii nigdy się nie ożenił. Fryderyk III zmarł 27.VII.1377 r. Maria została wtedy panującą królową Sycylii, tytularną królową Jerozolimy oraz księżną Aten i Neopatrii. Z powodu jej małoletniości w jej imieniu rządziła rada wikariuszy, w skład której wchodzili przedstawiciele 4 najpotężniejszych rodów możnowładczych. Po Sycylię zaczął wyciągać rękę dziadek Marii, król Aragonii Piotr IV Ceremonialny. W 1377 r. ogłosił się on królem Sycylii, a rok lub 3 lata później mianował swego syna Marcina II Ludzkiego wicekrólem (namiestnikiem) tej wyspy. Sycylijczykom nie podobała się perspektywa aragońskich rządów. Próbowali kontynuować zapoczątkowane przez ojca Marii porozumienie z Mediolanem. Piotr IV uniemożliwił ślub Marii z Giangaleazzo Viscontim, księciem Mediolanu. Jego flota zniszczyła statki przeznaczone dla narzeczonego królowej. Sama władczyni została uprowadzona na jego rozkaz do Katalonii. W 1390 r. poślubiła swego kuzyna, wnuka Piotra IV i syna Marcina II Ludzkiego, Marcina I. Został on współwładcą u jej boku. W II.1392 r. oboje wrócili na Sycylię i wspólnie zwalczali opozycyjnych baronów. Walki trwały przez 3 lata, do 1394 r., gdyż buntownikom skutecznie pomagali Andegaweni z Neapolu, którzy cały czas rościli pretensje do władztwa nad wyspą, ponadto pomoc powstańcom ofiarowały włoskie republiki - Genua i Piza. Królowa Maria zmarła 25.V.1402 r. w Lentini.