GUBERNATORKI 2459- 
WŁADCZYNIE 1300

Małgorzata

Urodziła się w 1311 r. jako córka hrabiego Wilhelma III z Hainaut i Holandii (lub Wilhelma I Dobrego) oraz Joanny, córki księcia Karola Walezjusza. 26.II.1324 r. została żoną cesarza Niemiec Ludwika IV Bawarskiego. Z tego związku pochodzili: Małgorzata, Anna, Ludwik VI Rzymski, Elżbieta, Wilhelm V (I), Albert I, Otto V Bawarski, Beatrycze, Agnieszka i Ludwik (zmarł jako niemowlę). W latach 1326-1328 i 1328-1329 pełniła obowiązki wikariusza (vicar, reprezentantki) swego męża w Pizie we Włoszech. W I.1328 r. wraz z mężem otrzymała koronę cesarską w Rzymie. W 1345 r., z nadania cesarza, została hrabiną Hainaut, Zelandii, Fryzji oraz Holandii - po bezpotomnej śmierci swego brata, Wilhelma IV. Po niej miał tam rządzić jej syn jako Wilhelm V. Dziedziczne prawa jej sióstr, w tym Filippy z Hainaut (wówczas królowej Anglii), zostały zignorowane. Ludwik dzięki temu powiększył swą władzę z powodu wrogości Domu Luksemburskiego. Małgorzata w 1346 r. wróciła do Holandii, by zabezpieczyć swą władzę. Nie zapobiegło to jednak koronacji Karola IV z dynastii luksemburskiej na anty-króla Niemiec w Aix-la-Chapelle. Cesarz Ludwik IV zmarł 11.X.1347 r. Jedynym królem został Karol IV Luksemburski. Następcami zmarłego monarchy zostało sześciu synów. W 1349 r. bracia zdecydowali, że podzielą między siebie ziemie ojca: książę Ludwik V z Bawarii zatrzymał Brandenburgię i Tyrol, wraz z młodszymi braćmi Ludwikiem VI Rzymskim i Ottonem V Bawarskim otrzymał Górną Bawarię. Stefan II, Wilhelm i Albert dostali Dolną Bawarię, Holandię i Hainaut. Ludwik V i Stefan II nie byli dziećmi Małgorzaty, a jej synowie Albert i Otto byli jeszcze nieletni. Ludwik VI zostawił w 1349 r. Holandię i Hainaut Wilhelmowi i Albertowi. Sam miał nadzieję objąć tron Polski, dzięki małżeństwu z piastowską księżniczką Kunegundą. Małgorzata także zrzekła się władzy na jego rzecz. Był przecież jej synem. Już w 1350 r. możni holenderscy poprosili ją o powrót. Rozgorzała wtedy kilkuletnia wojna między nią a Wilhelmem, który odmówił płacenia jej alimentów. 23.V.1350 r. zwolennicy Wilhelma utworzyli Ligę Dorsza. Poplecznicy jego matki odpowiedzieli na to 05.IX.1350 r. przez zawiązanie Ligi Haka. Wkrótce doszło do wojny między nimi. Na pomoc cesarzowej przybył jej szwagier, król Anglii Edward III. W 1351 r. jego siły wygrały bitwę morską pod Veere. Kilka tygodni później członkowie Ligi Haka i ich angielscy sprzymierzeńcy zostali pokonani przez Wilhelma pod Vlaardingen. Dla Małgorzaty oznaczało to klęskę jej sprawy. Edward III wkrótce odwrócił się od niej i nawiązał przyjazne stosunki z jej synem. W 1353 r. także Stefan II odstąpił Holandię i Hainaut Wilhelmowi. W 1354 r. została zmuszona do porozumienia się z synem. Uznała go hrabią Holandi, Fryzjii i Zelandii, a sama władała od tej pory hrabstwem Hainaut. W hrabstwach Holandia, Fryzja i Zelandia panowała w okresie 26.IX.1345-1354 jako Małgorzata I. Hrabstwem Hainaut władała jako Małgorzata II w okresie 26.IX.1345-23.VI.1356. Zmarła 23.VI.1356 r.