Konstancja z Arles
Urodziła się w 973 lub 985 r. w Tuluzie jako córka Wilhelma I, hrabiego Prowansji, i Adelais (Arsinde Blanche) Andegaweńskiej. W 1003 r. została drugą żoną króla Francji, Roberta II Pobożnego. Wcześniej rozstał się z pierwszą żoną, Bertą Burgundzką. Konstancja i Robert mieli siedmioro dzieci:
- Advisę,
- Hugona Magnusa,
- Henryka,
- Adelę,
- Roberta,
- Eudes,
- Konstancję.
W
1007 r. przyjaciel króla, Hugon z Beauvais, namawiał go do porzucenia
Konstancji i powrotu do pierwszej żony. Wkrótce potem został zamordowany
przez stronników Konstancji. W 1010 r. Robert udał się z Bertą do Rzymu, aby
uzyskać tam pozwolenie na rozwód z Konstancją i ponowny ożenek z pierwszą
żoną. Konstancja namówiła synów do buntu przeciwko ojcu. Dzięki jej
staraniom Hugon Magnus, ich najstarszy syn, w 1017 r. został koronowany na króla
Francji i współwładcę ojca. W 1025 r. zbuntował się przeciw ojcu. W tym
samym roku zmarł. Konstancja i Robert kłócili się, który z pozostałych synów
miał być następcą tronu. Królowa faworyzowała młodszego Roberta, a król
- starszego Henryka. Mimo protestów matki, ten ostatni został koronowany w
1027 r. Wkrótce potem Konstancja ponownie namówiła synów do buntu przeciwko
ojcu. Robert zaatakował Burgundię, a Henryk - Dreux. W końcu król zgodził
się na ich żądania i zawarto pokój, który trwał do jego śmierci. Robert
II zmarł w 1031 r. Wkrótce potem Konstancja pokłóciła się z oboma synami.
Przejęła swe dobra posagowe i odmówiła zrzeczenia się ich. Wkrótce jednak
uległa sile wojskowej obu braci. Zmarła 25.VII.1034 r. lub 1032 r.