WŁADCZYNIE 1300
GUBERNATORKI 2459-

Katarzyna II Walezjuszka-de Courtenay

Urodziła się w 1303 r. jako córka Katarzyny I, tytularnej cesarzowej Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola, pani Courtenay i księżnej Achai, oraz Karola Walezjusza, hrabiego Valois, Andegawenii, Maine, Alençon i Chartres. Był on synem króla Francji Filipa III. Karol został tytularnym cesarzem u boku żony- stracił ten tytuł po śmierci Katarzyny I. Katarzyna I zmarła 02 lub 03.I.1307 lub 1308 r. w Paryżu. Katarzyna II została po niej tytularną cesarzową Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola oraz panią Courtenay, Blacon i Montargie we Francji. Była uznawana za cesarzową przez państwa łacińskie w Grecji. Opiekę nad młodziutką władczynią sprawował ojciec. Zabezpieczał jej żądania do władzy nad Łacińskim Cesarstwem Konstantynopola do swej śmierci, która nastąpiła 16.XII.1325 r. W dzieciństwie została zaręczona z księciem Burgundii i królem Tessaloniki, Hugonem V. Po śmierci cesarzowej Katarzyny I Karol Walezjusz zerwał te zaręczyny. W 1313 r. w Fontainebleau mężem cesarzowej został Filip I, książę Tarentu, król Albanii oraz książę Achai. Była jego drugą żoną. Dzięki temu małżeństwu został on tytularnym współcesarzem Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola jako Filip II. Dziećmi Katarzyny i Filipa byli: Robert (przyszły król Albanii, książę Tarentu i Achai oraz tytularny cesarz Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola), Ludwik (przyszły książę Tarentu i król Neapolu), Małgorzata, Maria i Filip II (przyszły król Albanii, książę Tarentu i Achai oraz tytularny cesarz Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola). Filip I zmarł 23 lub 26.XII.1332 r. Jego następcą w Tarencie został najstarszy syn Robert. W 1332 r. został on księciem Achai. Miał wtedy zaledwie 13 lat, więc cesarzowa Katarzyna II została regentką swego syna w księstwie Achai. Przybyła tam w 1339 r. i brała aktywny udział w rządach. Udzieliła schronienia Niceforowi II Orsiniemu, despocie Epiru. Popierała go w jego walce o swe ziemie z cesarzem bizantyńskim Andronikiem III Paleologiem. W 1341 r. jej syn Robert stał się pełnoletni, wobec tego Katarzyna nie musiała już przebywać w księstwie Achai. W tym samym roku została gubernatorką greckiej wyspy Kefalonia. Stanowisko to piastowała również do końca swego życia. Władała tam w imieniu Królestwa Neapolu. Zmarła 20.IX.1346 r.