Jolanta
Urodziła się w 1175 r. Była córką hrabiny Flandrii Małgorzaty I Alzackiej i hrabiego Hainaut Baldwina V. Jej dwaj bracia, Baldwin I i Henryk, byli łacińskimi cesarzami Konstantynopola. W VI.1193 r. wyszła za mąż za Piotra II de Courtenay. Z tego związku pochodzili: Filip, Robert, Henryk, Baldwin II, Małgorzata, Elżbieta, Jolanta, Eleonora, Maria i Agnieszka. Jolanta sama była w latach 1212-1216 suwerenną margrabiną Namur. Po śmierci cesarza Henryka w 1216 r. przez krótki okres czasu tron pozostawał nieobsadzony. Nowym cesarzem został obrany Piotr I de Courtenay. Jolanta oddała władzę nad Namur swemu najstarszemu synowi Filipowi w 1216 r. 09.IV.1217 r., w Rzymie, papież Honoriusz III koronował ich na cesarza i cesarzową Konstantynopola. Będąc w ciąży sama udała się do Konstantynopola, gdy jej mąż był zajęty walkami w Epirze. Został schwytany podczas próby zdobycia Durazzo i dostał się w niewolę despoty Epiru, Teodora.Mimo starań papieża wolności nie odzyskał i został zamordowany w epirockim więzieniu. W Konstantynopolu nikt nie wiedział o jego losie i w latach 1217-1219 rządziła tam Jolanta (niektóre źródła uważają, że jako regentka). Cesarzowa sprzymierzyła się z Bułgarami przeciwko innym państwom powstałym po Bizancjum. Zawarła pokój z cesarzem Nicei, Teodorem I Laskarisem. Wydała za niego swoją córkę Marię. Jolanta zmarła w VIII lub IX.1219 r. Jej następcą na tronie Konstantynopola został drugi syn, Robert de Courtenay.
Źródła:
1. Wikipedia,
2. red. Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków 2005.