Jadwiga Legnicka
Urodziła się między 1351 a 1357 r. jako córka księcia legnickiego Wacława I i Anny cieszyńskiej. Po 26.VIII.1371 r. a przed 22.XI.1372 r. poślubiła księcia głogowsko-żagańskiego Henryka VI Starszego. Z tego małżeństwa pochodziło tylko jedno dziecko (nie znamy płci ani imienia), które wcześnie zmarło. Związek Jadwigi i Henryka nie był szczęśliwy. Po śmierci dziecka Henryk (od 1378 r. już tylko książę żagański) mieszkał głównie w Krośnie Odrzańskim i Bytnicy. Jadwiga przebywała w Żaganiu. Owdowiała 05-07.XII.1393 r. Z tytułu dożywocia została władczynią księstwa żagańskiego (okręgi Żagań, Krosno, Bobrowice, Nowogród Bobrzański i Świebodzin). W "Katalogu opatów żagańskich" można przeczytać, iż rządziła dobrze. W 1403 r. ustąpiła na rzecz synów swego szwagra, Henryka VIII Wróbla. Resztę życia spędziła w Legnicy na dworze swego brata, księcia Ruperta I. Zmarła 01.VIII.1409 r. Pochowano ją w legnickiej kolegiacie pod wezwaniem Bożego Grobu.