WŁADCZYNIE 4500-316

Izebel

Księżniczka fenicka, córka Etbaala, króla Tyru, żona Achaba, władcy Królestwa Izraelskiego (873-851 p.n.e.). Według genealogii podanej przez Józefa Flawiusza i podług innych źródeł klasycznych, byłaby, zgodnie z tym, cioteczną babką Dydony, założycielki Kartaginy. Ożenek ten miał pozytywne znaczenie dla życia politycznego i gospodarczego kraju (zabezpieczenie przed Asyrią i Aramem, tj. Damaszkiem), jednakże był zgubny dla jego życia moralnego i religijnego. Jako gorliwa czcicielka fenickiego boga Baala-Melkarta i Asztarte popierała ich kult w czasie, gdy była żoną króla Izraela. Jej imię najlepiej tłumaczyć jako: "Gdzie jest książę?" - okrzyk boskich i ludzkich poddanych Baala w czasie, kiedy przebywa on w świecie podziemnym. Walczyła z kapłanami i prorokami Jahwe, zwłaszcza z Eliaszem. Pod jej wpływem zaczęto wznosić ołtarze Baala i asztarty, a Achaz zbudował nawet w stolicy Samarii świątynię Baala - miejsce obrzędowej rozpusty, wprowadził kult bałwanów, a ołtarze Jahwe w Betel i Dan zostały zniszczone. Kult Baala stał się religią urzędową w Izraelu, prorocy Jahwe zostali wymordowani, Eliasz musiał uciekać na pustynię. Wznowiono także ofiary z dzieci. W niektórych momentach Izebel sprawowała władzę za męża. Skorzystała z przywilejów krolewskich, kiedy fałszywie oskarżyła Nabota i spowodowała jego śmierć, i oddała jego winnicę mężowi. Jako karę za grzechy króla i ludu, popełnione pod wpływem Izebel, Bóg zapowiedział przez Eliasza upadek Achaba i jego rodu, a Izebel haniebną i gwałtowną śmierć (psy pożrą jej ciało w Jizreel). Jehu, dowódca armii króla Jorama w Izraelu, został namaszczony na króla w Ramot-Gilead. Kiedy spotkał on króla Jorama, syna Achaba i Izebel, żeby go zabić, powiedział, że nie może być pokoju w Izraelu, kiedy "jeszcze trwają czyny nierządne [tzn. apostazja] (....) i czarodziejstwa" Izebel. Zabiwszy Jorama, króla Izraela, i Ochozjasza, króla Judy (wnuka Achaba i Izebel), udał się do Jizreel, aby zabić Izebel. Przystrojona jak królowa, pokazała mu się w oknie i, widząc jego przewagę, zwróciła się do niego ze słowami pełnymi sarkazmu i pogardy. Wyrzucona z okna przez własne sługi, została stratowana przez konie.

Źródła:
1. Słownik wiedzy biblijnej, Warszawa 1997, s. 245.
2. Pius Czesław Bosak OP, "Kobiety w Biblii. Słownik-konkordancja", Poznań 1995, s. 85-88.