Izabela de Bruce
Urodziła się około 1272 r. w Carrick w Szkocji jako córka Roberta de Bruce'a, 8 lorda Annadale, i Marjorie, hrabiny Carrick. W 1293 r. wyszła za mąż za króla Norwegii Eryka II Magnussona. Ich jedynym dzieckiem była Ingeborga Eriksdottir, przyszła regentka Szwecji i Norwegii oraz księżna Olandii. Królowa Izabela owdowiała 13/15.VII.1299 r. Dopiero po śmierci męża zaczęła odgrywać znaczną polityczną rolę w Norwegii dzięki znakomitym stosunkom z Kościołem. W 1312 r. prawdopodobnie była mediatorką w konflikcie między Orkadami, Szetlandią i Szkocją. Wymieniała listy ze swoją siostrą Krystyną de Bruce i posłała do Szkocji swoich żołnierzy. W 1357 r. po śmierci córki odziedziczyła księstwo Olandii w Szwecji. Zmarła w 1358 r. w Bergen w Norwegii.