Gertruda von Northeim
Urodziła się około 1090 r. jako młodsza córka hrabiego Henryka Tłustego von Northeim i Gertrudy von Braunschweig. Była młodszą siostrą cesarzowej Richenzy. W 1107 r. wyszła za mąż za hrabiego Zygfryda von Ballenstedt, palatynem Lotaryngii. Z tego małżeństwa pochodzili: Zygfryd (hrabia zu Orlamünde), Wilhelm (palatyn Renu) i Adela. Zygfryd von Ballenstedt zginął w bitwie w 1113 r. Wtedy Gertruda stała się politycznie aktywną i wpływową postacią. Walczyła o dziedzictwo dla synów. Miało w tym pomóc drugie małżeństwo zawarte ok. 1115/1120 r. z hrabią Ottonem von Rheineck. W tym stadle urodzili się: hrabia Otton II von Rheineck, Zofia (późniejsza dziedziczka Bentheim) oraz Beatrix. Trzeci syn Gertrudy został zamordowany w 1149 r., a rok później zmarł jego ojciec. Od tego czasu księżna Gertruda do swej śmierci zarządzała jego ziemiami jak swoimi. Nie miała już nic wspólnego z Palatynatem Renu. Swą córkę Zofię ustanowiła dziedziczką Bentheim. Gertruda von Northeim zmarła po 1154 r. a przed 1165 r.