Gertruda von Braunschweig
Urodziła się ok. 1060 r. jako jedyna córka hrabiego Ekberta I von Braunschweig i Irmgardy z Turynu. Po śmierci jej brata w 1090 r., Ekberta II, terytoria rodzinne znalazły się pod jej kontrolą. W latach 1077/1086-1117 była suwerenną władczynią Marchii Fryzyjskiej i Ooster- en Westergo. Jej pierwsi mężowie, hrabia Dytryk II von Katlenburg i hrabia Henryk von Northeim, także zostali zamordowani (jak jej brat). W 1085 r. była regentką Katlenburga w imieniu syna, Dytryka III (1085-1106). Po jego śmierci także prawdopodobnie władała hrabstwem (w latach 1106-1117). W 1101 r. była regentką w imieniu kolejnego syna, hrabiego Ottona III von Northeim (1100-01-1117). Po śmierci trzeciego męża, Henryka I von Eilenburg, hrabiego Meissen i Lausitz, w okresie 1103-1117 była regentką w imieniu syna-pogrobowca, Henryka II ((1103/04-1123). Wiele współczesnych źródeł mówi o niej jako o panującej margrabinie. Saksoński dokument nazywa ją posiadaczką praw hrabiowskich. Była jedną z przywódców opozycji wobec cesarzy Henryka IV i Henryka V. Z jej trzech związków małżeńskich pochodzili:
- hrabia Dytryk III von Katlenburg (z pierwszego małżeństwa),
- Richenza von Northeim (królowa Niemiec i cesarzowa przy boku króla i cesarza Lotara III, z drugiego małżeństwa),
- hrabia Otton III von Northeim (z drugiego małżeństwa),
- Gertruda von Northeim (żona hrabiego Zygfryda von Ballenstedt i hrabiego Ottona von von Rheineck, z drugiego małżeństwa),
- hrabia Henryk II von Eilenburg (z trzeciego małżeństwa).
Gertruda zmarła 09.XII.1117 r. w Braunschweig.